Dziś Magdalena Mieczkowska poprowadziła konferencję na temat niepożądanych skutków rozwoju duchowego. Drugim tematem była medytacja ignacjańska.

Często na drodze wiary człowiekowi zdarzy się popaść w nadgorliwość, objawiającą się poprzez podjęcie nadmiernej ilości zobowiązań, co przeważnie kończy się wypaleniem. Niepożądany jest także stan oziębłości duchowej. Oba stany prowadzą do duchowego odrętwienia i obumierania. W wielu przypadkach popadanie w skrajności jest skutkiem oszukiwania samego siebie. Każdy człowiek musi zrozumieć, iż jest inny i ma własne tempo oraz własną granicę możliwości. Podejmując się zobowiązań (ile czasu dziennie spędzisz się na modlitwie lub na czytaniu pisma) należy wyznaczyć sobie minimalny pułap, który jest wystarczający, ale poniżej którego się nie zejdzie.

Modlitwa Ignacjańska odbywa się wedle ścisłego schematu, który ma przygotować wierzącego do przyjęcia Słowa Bożego.

Wybranie miejsca: Wybiera się miejsce i pozycję ciała, które nie będą przeszkadzały w modlitwie

Modlitwa przygotowawcza: „Prosić Boga, Pana naszego, aby wszystkie nasze zamiary, decyzje i czyny były skierowane w sposób czysty do służby i chwały Jego Boskiego Majestatu” Modlitwa ta sprawia, że w centrum modlitwy jest Bóg, który daje nam słowo.

Modlitwa o łaskę Bożą: w tej części modlący modli się o zabranie rozproszeń, o zrozumienie słowa.

Czytanie i praca nad Słowem: w tej części, w skupieniu, modlący czyta fragment Słowa Bożego. I zapisuje lub podkreśla te zdania, które go dotknęły, poruszyły.

Wyobrażenie miejsca z fragmentu Słowa Bożego. Dla ułatwienie koncentracji, dobrze jest spróbować wyobrazić sobie miejsce i zdarzenie opisane w czytanym fragmencie. Jakby przenieść się w tę scenerię, usłyszeć słowa które tam podają, oczami wyobraźni zobaczyć osoby które występują w tym fragmencie. Autor Ćwiczeń Duchowych Ignacy Loyola zachęca do wcielania się w którąś z postaci występujących w danym fragmencie. Raz w tę, za chwile w inną i obserwowanie swoich odczuć. Pozwala to na głębsze przeżycie, zrozumienie danej sceny, sytuacji.

Prośba o owoce w tej części modlący modli się o prawidłowe zrozumienie Słowa i o trwałe Jego owoce w życiu codziennym

Następnie przebiega Medytacja polegająca na odniesieniu swojego życia, zamiarów, stanu ducha do przeczytanego fragmentu.

Końcowym etapem modlitwy jest refleksja nad przebiegiem medytacji,refleksja nad miejscem i postawą czy były one właściwe, czy pomogły w skupieniu, czy nie podchodziliśmy do pisma z brakiem należnego szacunku, czy fragment odnosi się do nas w jakiś sposób.

Medytację ignacjańską najlepiej zakończyć osobista modlitwą, która może przyjąć formę uwielbienia, dziękczynienia, przebłagalną. Czas trwania modlitwy ignacjańskiej najlepiej ustalić wedle własnych możliwości, a w przypadku modlitwy wspólnotowej wskazana jest dłuższa modlitwa tak by osoby mniej zaawansowane w czytaniu pisma nie czuły presji czasu wystarczającego innym i mogły w spokoju rozważyć fragment.