Dnia 16 września o godzinie 19:00 rozpoczęło się drugie spotkanie tegorocznego roku formacyjnego wspólnoty Theoforos. Pomieszczenie przyozdobiono banerami Jezusa Miłosiernego i i Maryi Gwiazdy Nowej Ewangelizacji     .

Spotkanie rozpoczęliśmy modlitwą, po której nastąpiła chwila na wypicie herbaty i rozmowy, następnie ksiądz Jacek Dąbrowski oznajmił nam zmiany, które mają zaistnieć we wspólnocie. Obecnie trwają prace nad statutem wspólnoty, który przekształci wspólnotę charyzmatyczną „Theoforos” w „Katolickie Stowarzyszenie Charyzmatyczne Theoforos”, czyniąc nas, w świetle prawa diecezjalnego wspólnotą wiernych świeckich. Następnie Ksiądz, uprzednio pomodliwszy się do Ducha Świętego, objaśnił nam naturę wspólnoty korzystając z kilku fragmentów Pisma Świętego.

I tak w czwartym rozdziale listu do Efezjan jest napisane:

 ^„1 A zatem zachęcam was ja, więzień w Panu, abyście postępowali w sposób godny powołania, jakim zostaliście wezwani, ² z całą pokorą i cichością, z cierpliwością, znosząc siebie nawzajem w miłości. ³ Usiłujcie zachować jedność Ducha dzięki więzi, jaką jest pokój. ⁴ Jedno jest Ciało i jeden Duch, bo też zostaliście wezwani do jednej nadziei, jaką daje wasze powołanie. ⁵ Jeden jest Pan, jedna wiara, jeden chrzest. ⁶ Jeden jest Bóg i Ojciec wszystkich, który [jest i działa] ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich.”

 Każda osoba została powołana do wspólnoty, by żyć powołaniem. I jeżeli komuś wydaje się, że nie powinien tu być, to ma rację; wydaje mu się :-)!. Wszystkich łączy jedność w Panu. Ksiądz Jacek słusznie zauważył, że jesteśmy tylko ludźmi i mogą się pojawić różne emocje i spory.

Następnie poruszono temat organizacyjny wspólnoty: formację będzie się zaczynać w małej grupce dzielenia, która upoważnia do uczestnictwa w rekolekcjach wakacyjnych. Po przejściu drugiego stopnia, osoba staje się pełnoprawnym członkiem Theoforos. Po ukończeniu trzeciego stopnia rekolekcji, osoba może otrzymać konkretną funkcję w szeregach wspólnoty i propozycję dalszego formowania (np.: kierownictwo duchowe).

Ksiądz wspomniał także o otrzymanej zgodzie na otwarcie Łomżyńskiego oddziału Szkoły Nowej Ewangelizacji. SNE oferuje 21 kursów mających na celu pogłębienie wiary oraz relacji z Bogiem, bez których działanie wspólnoty może być nieskuteczne. Członkowie Theoforos, w ubiegłym roku przeszli kursy „Nowe Życie” (mający na celu odnalezienie życia w Chrystusie) i „Emaus” (zgłębiający Pismo Święte),a niektórzy ukończyli kurs „Mojżesz” (przeznaczony dla ludzi wyzwolonych i przygotowujący przyszłych liderów i animatorów). Nasza wspólnota prowadzi już kursy Nowe Życie. Najbliższy termin takiego kursu to 3-5 października.

Poruszono też temat kursu Alfa prowadzonego przez naszą wspólnotę, który zacznie się 1 październiku. Prawdopodobnie ze względu na dużą liczbę uczestników, odbędą się równolegle dwa kursy: dla młodzieży i osób starszych.

 Następnie ksiądz Jacek przypomniał nam, iż każdy otrzymał od Ducha Świętego jakiś dar, talent lub charyzmat do pełnienia posługi. Poparł to fragmentem pierwszego listu do Koryntian:

 „Nie chciałbym, bracia, byście nie wiedzieli o darach duchowych. ² Wiecie, że gdyście byli poganami, ciągnęło was nieodparcie ku niemym bożkom. ³ Otóż zapewniam was, że nikt, pozostając pod natchnieniem Ducha Bożego, nie może mówić: “Niech Jezus będzie przeklęty!”. Nikt też nie może powiedzieć bez pomocy Ducha Świętego: “Panem jest Jezus”. ⁴ Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch; ⁵ różne też są rodzaje posługiwania, ale jeden Pan; ⁶ różne są wreszcie działania, lecz ten sam Bóg, sprawca wszystkiego we wszystkich. ⁷ Wszystkim zaś objawia się Duch dla [wspólnego] dobra. ⁸ Jednemu dany jest przez Ducha dar mądrości słowa, drugiemu umiejętność poznawania według tego samego Ducha, ⁹ innemu jeszcze dar wiary w tymże Duchu, innemu łaska uzdrawiania w jednym Duchu, ¹⁰ innemu dar czynienia cudów, innemu proroctwo, innemu rozpoznawanie duchów, innemu dar języków i wreszcie innemu łaska tłumaczenia języków. ¹¹ Wszystko zaś sprawia jeden i ten sam Duch, udzielając każdemu tak, jak chce. 

 Następnie poruszono temat zagrożeń jakie mogą wystąpić, przytaczając dwunasty rozdział listu do Rzymian:

 „Mocą bowiem łaski, jaka została mi dana, mówię każdemu z was: Niech nikt nie ma o sobie wyższego mniemania, niż należy, lecz niech sądzi o sobie trzeźwo – według miary, jaką Bóg każdemu w wierze wyznaczył. ⁴ Jak bowiem w jednym ciele mamy wiele członków, a nie wszystkie członki spełniają tę samą czynność – ⁵ podobnie wszyscy razem tworzymy jedno ciało w Chrystusie, a każdy z osobna jesteśmy nawzajem dla siebie członkami. ⁶ Mamy zaś według udzielonej nam łaski różne dary: bądź dar proroctwa – [do stosowania] zgodnie z wiarą; ⁷ bądź to urząd diakona – dla wykonywania czynności diakońskich; bądź urząd nauczyciela – dla wypełniania czynności nauczycielskich; ⁸ bądź dar upominania – dla karcenia. Kto zajmuje się rozdawaniem, [niech to czyni] ze szczodrobliwością; kto jest przełożonym, [niech działa] z gorliwością; kto pełni uczynki miłosierdzia, [niech to czyni] ochoczo.
⁹ Miłość niech będzie bez obłudy! Miejcie wstręt do złego, podążajcie za dobrem! ¹⁰ W miłości braterskiej nawzajem bądźcie życzliwi! W okazywaniu czci jedni drugich wyprzedzajcie! ¹¹ Nie opuszczajcie się w gorliwości! Bądźcie płomiennego ducha! Pełnijcie służbę Panu! ¹² Weselcie się nadzieją! W ucisku bądźcie cierpliwi, w modlitwie – wytrwali! ¹³ Zaradzajcie potrzebom świętych! Przestrzegajcie gościnności.”

 Niekiedy zdarza się, iż przychodzimy na wspólnotę, by czuć się ważni, obrastamy w pychę, zaniedbujemy inne aspekty życia, rodzinę,  chcemy się wciąż uzdrawiać lub jesteśmy ciekawi cudów, domagamy się stałej uwagi i stajemy się egocentryczni lub też wręcz przeciwnie- czujemy się niepotrzebni. Przed tym przestrzegano nas wczoraj; wskazane jest by każdy robił to co potrafi dla dobra wspólnoty czy to poprzez prowadzenie modlitwy, śpiew (dobrze funkcjonuje schola ćwicząca w poniedziałki), przyniesienie krzeseł, posprzątanie, czy nawet zwykłą rozmowę z innym człowiekiem lub zrobienie komuś herbaty. Jesteśmy zobowiązani do troszczenia się o wspólnotę.

Następnie ksiądz Jacek zaproponował byśmy modlili się do Ducha Świętego, by On wskazywał nam dary, które od niego otrzymaliśmy i dał nam ich więcej, nie wszyscy zapewne otrzymali natychmiastową odpowiedź, ale na cud czasami trzeba czekać (i warto).

Spotkanie zakończyliśmy modlitwą jedności czyli wspólnym odmawianiem jednej dziesiątki Różańca. Każdy rozważał swoją tajemnicę Różańca, która zmienia się co miesiąc (aktualną tajemnicę, można sprawdzić na nasze wspólnotowej stronie internetowej http://test.lomza.theoforos.pl/?p=71)