22-11-2016r
Dnia 22 listopada ksiądz Jacek wyjaśnił nam małe co nieco o roku liturgicznym.
Rok liturgiczny ma tyle samo dni co kalendarzowy, ale różni się datami końca i początku. Rozpoczyna się od pierwszej niedzieli adwentu i kończy nieszporami w sobotę po uroczystościach Chrystusa Króla.
Adwent zazwyczaj trwa od 23 do 28 dni i obejmuje 4 niedziele. Do 17 grudnia w centrum adwentu jest przygotowanie do paruzji. Pozostałe dni mijają na przygotowaniu do Świąt Bożego Narodzenia. Od 25 grudnia, do niedzieli Chrztu Pańskiego trwa oktawa poświęcona narodzeniu pańskiemu i dzieciństwu Zbawiciela. W tym czasie można śpiewać kolędy. Później można je śpiewać jedynie e dniu 6 stycznia – w dzień Objawienia, zwanego też Świętem trzech króli. Tego dnia święci się też kredę, którą na drzwiach piszemy inicjały trzech mędrców ze wschodu (KMB), lub też skrót CMB (Chrystus mansio benedicat, czyli po naszemu niech Chrystus błogosławi temu domowi).
Następnie mamy tak zwany okres zwykły, który kończy się w środę popielcową, rozpoczynającą okres wielkiego postu, który trwa 40 dni bez wliczania niedziel. Niestety ze względu na małą frekwencję wiernych w dni powszednie, pomimo radosnej natury niedziel wielkopostnych, księża noszą fioletowe ornaty.
Aktualnie wielki post jest jedynym okresem pokutnym obowiązującym katolików w Polsce, zgodnie z obowiązującymi nas przykazaniami kościelnymi.
Wielki post kończy Triduum Paschalne, przypominające ostatnie dni działalności Pana Jezusa. W Wielki Czwartek wspominane jest ustanowienie Eucharystii oraz kapłaństwa. Biskupi na pamiątkę tych wydarzeń obmywają stopy wybranym parafianom. W Wielki Piątek nie sprawuje się Mszy Świętych na pamiątkę męki Zbawiciela. Podczas liturgii odśpiewywany jest wówczas fragment Ewangelii od pojmania w Ogrójcu do śmierci Syna Bożego na krzyżu. Czytanie kończy się minutą ciszy, podczas której wierni klęcząc opuszczają głowy. W Wielką Sobotę w kościołach święcone są pokarmy.
W Niedzielę Wielkanocną wspomina się Zmartwychwstanie Pańskie. Wielkanoc zazwyczaj ustalona jest na pierwszą niedzielę po pierwszej wiosennej pełni. 50 dni po Wielkanocy obchodzimy pięćdziesiątnicę, czyli dzień zesłania Ducha Świętego na apostołów.
Od Wielkanocy zależy rozmieszczenie świąt ruchomych.
Podczas roku liturgicznego możemy zaobserwować też wiele dni, podczas których święci się zboża, świece, kwiaty. Są to sakramentalia wynikające z wiary ludowej. O sakramentaliach można przeczytać w kodeksie kościoła katolickiego:
1667 “Święta Matka Kościół ustanowił sakramentalia. Są to znaki święte, które z pewnym podobieństwem do sakramentów oznaczają skutki, przede wszystkim duchowe, a osiągają je przez modlitwę Kościoła. Przygotowują one ludzi do przyjęcia głównego skutku sakramentów i uświęcają różne okoliczności życia”
1668 Sakramentalia zostały ustanowione przez Kościół dla uświęcenia pewnych posług w Kościele, pewnych stanów życia, najrozmaitszych okoliczności życia chrześcijańskiego, a także użytkowania rzeczy potrzebnych człowiekowi. Według decyzji duszpasterskich biskupów sakramentalia mogą dotyczyć potrzeb, kultury i historii ludu chrześcijańskiego określonego regionu i epoki. Zawierają one zawsze modlitwę, której często towarzyszy jakiś określony znak, jak włożenie ręki, znak krzyża, pokropienie wodą święconą (znak przypominający chrzest).
1669 Sakramentalia wynikają z kapłaństwa chrzcielnego; każdy ochrzczony jest powołany do tego, by być “błogosławieństwem” i by błogosławić . Dlatego świeccy mogą przewodniczyć pewnym błogosławieństwom . Im bardziej jakieś błogosławieństwo dotyczy życia eklezjalnego i sakramentalnego, tym bardziej jego udzielanie jest zastrzeżone dla wyświęconych do posługi (biskupów, prezbiterów lub diakonów) .
1670 Sakramentalia nie udzielają łaski Ducha Świętego na sposób sakramentów, lecz przez modlitwę Kościoła uzdalniają do przyjęcia łaski i dysponują do współpracy z nią. “Prawie każde wydarzenie życia odpowiednio usposobionych wiernych zostaje uświęcone przez łaskę wypływającą z Paschalnego Misterium Męki, Śmierci i Zmartwychwstania Chrystusa, z którego czerpią swoją moc wszystkie sakramenty i sakramentalia; w ten sposób niemal każde godziwe użycie rzeczy materialnych może zostać skierowane do uświęcenia człowieka i uwielbienia Boga” .