Author: Mariusz

Nasze tegoroczne spotkanie opłatkowe ze względu na stan epidemiologiczny nie mogło odbyć się w tradycyjnej formie – przy wigilijnym stole. Ale… nie zabrakło kolęd, życzeń i …św. Mikołaja.

Łk 11, 37-41

                Opisane przez św. Łukasza wydarzenie staje się pretekstem dla Jezusa, aby ukazać obłudę i hipokryzję faryzeuszów. Ten fragment rozpoczyna najostrzejszą krytykę, jaka pada z ust Jezusa pod adresem faryzeuszów i uczonych w Piśmie (przez następne dni będziemy czytać kolejne urywki tej wypowiedzi). Bóg upomina i pokazuje także nasze błędy, lecz nie po to, by się nad nami znęcać leczy by nawrócić i doprowadzić do szczęścia.

                W Narodzie Wybranym było wiele różnych przepisów i praktyk, które starano się wypełniać. I w sumie samo w sobie to nie było złe. Wiele z nich, jak choćby ten z dzisiejszej Ewangelii, służyły higienie, a więc dobru człowieka. Problem pojawia się wtedy, kiedy przepisy te stawały się tak ważne, że przysłaniały rzeczy o wiele ważniejsze. Wielu wypełniało te przepisy na zewnątrz, lecz w głębi serca byli ludźmi zachłannymi i przewrotnymi. Taka postawa grozi również nam. Warto więc badać swoje serce i patrzeć, co w nim się kryje. Duch Św., który przemawia do nas w naszym sumieniu jest takim strażnikiem, który pilnuje i upomina wskazując jednocześnie rozwiązanie.

Z dzisiejszej perykopy możemy od Jezusa nauczyć się tego, że lekarstwem na wiele chorób ludzkiego serca jest miłość. Dzięki niej we właściwy sposób będziemy mogli spojrzeć na drugiego człowieka, zasady postępowania i całą otaczającą nas rzeczywistość.

Pozdrawiam i błogosławię 😊

Łk 11, 29-32

                Dlaczego Jezus używa takich mocnych słów w stosunku do tych, do których przemawia? „To plemię jest plemieniem przewrotnym.” W innym tłumaczeniu możemy przeczytać: „To pokolenie to ludzie źli”. Słowo Boże pociesza i dodaje nadziei, ale momentami upomina i jest wymagające. Dzisiejszy fragment do takich należy. Kiedy go przeczytałem po raz pierwszy przypomniały mi się moje upadki i pojawiło się pytanie w mojej głowie: „Co jeszcze musi się stać bym się nawrócił?”

                Prorok Jonasz był znakiem dla mieszkańców Niniwy. Jego misja i słowa spowodowały nawrócenie niniwitów. A przecież Jezus, Jego misja i nauczanie połączone z cudami są o wiele większe i potężniejsze od Jonaszowych. To jednak co mówi Pan w dzisiejszym fragmencie sugeruje, że dla wielu momentem rozpoznania Jego posłannictwa będzie dzień sądu. Ale czy to nie będzie za późno na nawrócenie? Jezus mówi wprost, że ci ludzie będą potępieni przez tych, którzy się nawrócili dzięki prorokom i innym ludziom.

                Kiedy czytam ten fragment nie jest on dla mnie osobiście straszny. Jest zachętą, bym jeszcze bardziej się nawrócił. Smutek pojawia się w moim sercu z powodu tych, którzy nie chcą się nawracać i wolą trwać w swoich grzechach. Co jeszcze musi się stać by się nawrócili? Takie słowa, jak dzisiejsza Ewangelia, zachęcają mnie do modlitwy i wynagradzania za nich, ale także do tego, by nie ustawać w głoszeniu Królestwa Bożego.

                Pozdrawiam i błogosławię 😊

Mt 22,1-14

                Kiedy Jezus mówił o uczcie królewskiej, Jego słuchacze wiedzieli, że chodzi Mu o czasy mesjańskie. Zbawienie, bowiem już w Starym Testamencie było opisywane jako uczta mesjańska. Czy widzisz rozwój swojej wiedzy i miłości do Słowa Bożego? Czy zauważasz jakiś postęp w rozumieniu tego, co mówi Pan? Uciesz się tym i podziękuj Mu za tę łaskę.

                Bóg jest Królem, który przygotował dla nas ucztę. Jakie myśli pojawiają się w twoim sercu, kiedy słyszysz o uczcie przygotowanej dla ciebie i zaproszeniu ze strony Boga?

                Niestety, w przypowieści słyszymy o odrzuceniu zaproszenia ze strony gości. Inne sprawy okazały się ważniejsze niż królewska uczta. Czy jesteś w stanie wyobrazić sobie, że coś może być ważniejsze od zbawienia? Dziś, niestety, diabeł często okłamuje nas, że mamy ważniejsze sprawy od myślenia o zbawieniu. I wielu odkłada tę myśl na bliżej nieokreślony czas. A ty, jak traktujesz sprawę Królestwa Niebieskiego i twojego w nim udziału? Idziesz konsekwentnie w kierunku Nieba, czy coś cię zatrzymuje?

                To, co czyni król po tym, jak zaproszeni nie przyszli na ucztę, pokazuje dobroć Boga. Rozciągnął On zbawienie na wszystkie narody. Dzięki temu stało się ono naszym udziałem. To jest łaska, a więc dar darmo dany, niczym przez nas niezasłużony. Kiedy widzisz taką dobroć Boga, co pojawia się w twoim sercu?

                Na ucztę zostają zaproszeni wszyscy, których spotkali słudzy, ale pozostać na niej mogli ci, którzy się na nią przygotowali. Człowiek, który w przypowieści nie miał odświętnego stroju, został wyrzucony. Odświętny strój w przypowieści oznacza gotowość. A więc fakt zaproszenia ze strony Pana, nakłada na nas obowiązek współpracy z łaską. Nie wystarczy uznać Jezusa jako Pana i Zbawiciela, poznać Jego nauki. Trzeba jeszcze wypełniać wolę Bożą. To jest konkretny wysiłek, który musimy włożyć w nasze zbawienie. Co ty na to? Jak udaje ci się to w twojej codzienności? Za to, co ci wychodzi, dobrze podziękuj. Poproś o łaskę, aby wszystko, co sprawia ci kłopot, Pan przemieniał swoją łaską.

                „Wielu jest powołanych, lecz mało wybranych” – niech te słowa nas mobilizują i zachęcają do wysiłku na maxa.

                Pozdrawiam i błogosławię 😊

Łk 11, 27-28

                W sobotę, która jest dniem tygodnia szczególnie poświęconym Maryi, nieprzypadkowo Kościół daje nam do rozważenia fragment Ewangelii o Niej. Pewna kobieta z zachwytem wypowiada się o Matce Jezusa, co może świadczyć, że już od samego początku cieszyła się Ona wśród uczniów Pana wielkim szacunkiem. Ale Jezus mówi, że Jej szczęście wykracza poza macierzyństwo. Maryja chociaż jest Matką Zbawiciela, jest pierwszą, która w taki wspaniały sposób przyjęła Słowo Boże i je wypełniała. Stąd św. Augustyn pisze, że „ważniejszą sprawą było dla Maryi, że się stała uczennicą Chrystusa, niż to, że była matką Chrystusa. Szczęśliwszym było, że stała się uczennicą Chrystusa, niż to, że była Jego matką. A zatem Maryja była błogosławioną, ponieważ zanim zrodziła Nauczyciela, wcześniej nosiła Go w swoim łonie.”

                Jezus odpowiadając na słowa kobiety potwierdza wyjątkowość Swej Matki, ale ukazuje również źródło Jej szczęścia, które może stać się naszym udziałem. Każdy, kto słucha i wypełnia Słowo Boże staje się prawdziwie błogosławionym i szczęśliwym. Prośmy Maryję, Matkę Pana i naszą, aby wspierała nas w wysiłkach, które pomogą zatrzymywać się nad Słowem jeszcze bardziej i żyć nim na co dzień.

                Pozdrawiam i błogosławię 😊 Ks. Jacek

Łk 11, 15-26

                Ewangelia dzisiejsza ukazuje nam Jezusa, który przyszedł na świat, by pokonać Szatana i jego dzieło. Zaskakujące jest to, że ludzie widząc moc Bożą w Panu zaczynają dopatrywać się zła w tym, co czyni. Zamiast wielbić Boga i cieszyć się z Królestwa Bożego, którego znaków są świadkami, snują dziwne domysły i nie wierzą. Wyraźnie widać tu działanie diabła, który tak próbuje zaćmić umysł ludzki, by nie dostrzegł łaski Bożej i nie otworzył serca na obecność Zbawcy. W tym, co Jezus czyni i mówi wyraźnie zobaczyć można, że jest Bogiem, który przyszedł, by naprawić wszystko i zniszczyć diabła całkowicie. Jednak zatwardziałość serca ludzkiego może sprawić, że człowiek zamiast porzucić zło, będzie w nim trwał.

                Dalej Pan mówi o tym, że diabeł nieustannie krąży, by powrócić do człowieka i jego życia, by niszczyć i bałaganić. Tym, który czyni porządek jest Bóg. Całe życie jesteśmy narażeni na ataki złego i możemy mu ulec, jeśli nie trwamy w mocnej relacji z Panem. Tylko dzięki Niemu jesteśmy w stanie przeciwstawiać się pokusom i je zwyciężać. Nie możemy więc myśleć, że skoro zostaliśmy z czegoś uwolnieni, to mamy spokój. Walka zakończy się, kiedy osiągniemy wieczność. „Czyż nie do wojowania podobny jest byt człowieka?” – pyta autor natchniony w Księdze Hioba (7,1). Nie zapominajmy o tym i róbmy wszystko, co w naszej mocy, aby trwać przy Jezusie i unikać nawet najmniejszego zła. Jeśli bowiem pozwalamy sobie na małe niewierności, diabeł to wykorzysta. Są one takimi lekko uchylonymi furteczkami, przez które wślizga się Szatan. A kiedy już wejdzie będzie robił swoje. Nasza moc i zwycięstwo pochodzą od Pana! Bądźmy czujni i wytrwali!

                Pozdrawiam i błogosławię 😊

Łk 11, 5-13

                Bądź wytrwały w modlitwie – tak można by streścić przesłanie dzisiejszej Ewangelii. Oczywiście gdybyśmy tylko na tym poprzestali, nie odkrylibyśmy głębszego jej przesłania, dlatego zatrzymajmy się choć krótką chwilę nad proponowanym tekstem.

                Postać człowieka, do którego przyszedł przyjaciel pożyczyć chleby to aluzja do Boga. Często wydaje nam się, że Bóg ociąga się z odpowiedziami na naszą modlitwę. Dlatego Jezus mówiąc tę przypowieść próbuje odnieść się również do tej naszej wątpliwości. Choćby Bóg nie dał nam tego, o co prosimy ze względu na to, że jest Bogiem, da nam to z powodu naszej wytrwałości w modlitwie.

                Idąc dalej św. Łukasz ukazuje w słowach Jezusa trzy przeszkody, które mogą się pojawić w naszym życiu, by przyjąć dary Boże. Są nimi wątpliwości, lęk i poczucie niegodności. Wątpliwości dotyczą tego, czy na pewno otrzymamy, a Jezus mówi: „Proście, a otrzymacie…” Lęk dotyczy tego, czy to co Bóg nam da jest rzeczywiście dobre. Pan wyjaśnia to w taki sposób, że skoro my w relacjach z naszymi najbliższymi dajemy im dobre rzeczy, dlaczego Bóg, który jest Dobrocią nieskończoną miałby dać nam coś złego? Poczucie niegodności przejawia się w myśleniu, że nie zasługujemy na to, by być wysłuchanymi. A Jezus mówi o tym, że Bóg da tym, którzy Go proszą, i to najwspanialszy dar Ducha Św., bez którego trudno jest żyć i dojść do Nieba. Oprócz proszenia niema tu innych warunków.

                Warto więc dziś przypatrzeć się naszej modlitwie, wytrwałości w niej i postawie, jaką mamy wobec Pana Boga. Na ile Go znamy i na ile Mu ufamy.

                Pozdrawiam i błogosławię 😊