Mt 7,1-5

                Dziś Jezus przestrzega przed sądzeniem. Zaczyna od radykalnego wymagania, aby w ogóle nie sądzić. Bóg jest sędzią sprawiedliwym, my natomiast nie znamy i nie widzimy całej rzeczywistości, dlatego nasze sądy bardzo często są niesprawiedliwe. Dlatego powinniśmy ich unikać. Jak często zdarza ci się sądzić innych? Czy widzisz w tym jakiś problem? Co dalej robisz z tymi sądami, pozostawiasz je sobie, czy przekazujesz dalej? Nikt nam nie dał prawa do sądzenia, więc nie sądźmy.

                Kolejna myśl, którą przekazuje nam Pan, wydaje mi się, że może zostać odczytana na dwa sposoby. Po pierwsze jak ty sądzisz innych, tak oni postępują wobec ciebie. Dziwisz się, że inni cię obgadują? A ty tego nie czynisz? Po drugie, jeśli my nie będziemy miłosierni wobec bliźnich, jak możemy żądać miłosierdzia od Pana? Miłosierni miłosierdzia dostąpią.

                Żeby jeszcze bardziej nam ukazać konieczność miłosierdzia i powściągliwości w sądzeniu, Nauczyciel używa przerysowanego obrazu o drzazdze i belce. Kto z nas jest doskonały? Kto z nas jest sprawiedliwy wobec Bożej sprawiedliwości? Kto potrafi dokładnie wykonać to, czego uczy Ewangelia? Nikt!!! Dlaczego więc osądzamy? Często może być tak, że człowiek, którego osądzamy jest bardziej sprawiedliwy od nas. Jezus zawsze patrzy na nas z miłością i tego samego chce od nas. Podziękuj Mu za Jego wyrozumiały i miłosierny sposób patrzenia na ciebie i poproś, by uczył cię tego w twoich relacjach z innymi.

Pozdrawiam i błogosławię ? ks. Jacek

Mt 10,26-33

                Niesamowity jest nasz Pan! Z odpowiedzią przychodzi na wszystkie nasze pytania i wątpliwości. Czego lub kogo dziś się lękasz? Spróbuj przez chwilę przyjrzeć się swoim lękom i ponazywać je… Czy zaprosiłeś już do nich Jezusa? Czy może jednak sam próbujesz sobie z nimi radzić?

                Nauczyciel w dzisiejszej Ewangelii uczy nas, abyśmy nie bali się ludzi. Bojaźń (nie lęk) powinniśmy odczuwać przed Bogiem, bo od Niego wszystko zależy. Czym jest prawdziwa bojaźń? Słowniki definiują ją jako uczucie lęku, ale Bóg nie chce byśmy się Go bali. Oczywiści potrzebna jest nam świadomość, że Bóg jest wielki, potężny i wszechmocny, ale dla nas, swoich dzieci, jest dobry i kochający. Nie musimy się  Go bać, ale zawsze mamy Go szanować i traktować z respektem. To, czego mamy się bać, to utraty z Nim relacji. Pomaga w tym dar bojaźni Bożej od Ducha Św. Jaka jest twoja postawa wobec Boga? Na ile się Go boisz? A na ile Go kochasz i ufasz Mu? Czy widzisz w sobie działanie daru Bożej bojaźni?

                W dzisiejszej perykopie słyszymy, że powinniśmy się bać „Tego, który i duszę i ciało może zatracić w piekle.” Bóg nikogo nie potępia. Czy mamy się bać diabła? Gdyby Bóg nie był po naszej stronie – tak. Nie możemy lekceważyć tego przeciwnika, bo on chce naszego potępienia i wszelkimi sposobami walczy o nas. Kiedy jednak jesteśmy po stronie Boga, jesteśmy na wygranej pozycji, bo Jezus pokonał diabła. Jaka więc powinna być nasza postawa wobec złego? Przede wszystkim wierność Bogu i opieranie się o Jego moc i siłę. Posłuszeństwo Bogu i przeciwstawianie się diabłu jest właściwą postawą, która gwarantuje zwycięstwo. I nie jest to nasze zwycięstwo, lecz Boże. Na ile jesteś wytrwały w walce duchowej? Często ponosisz porażki? Czy szybko wstajesz, wracasz po upadku do Pana? Czy widzisz swoją od Niego zależność? Potrafisz z zaufaniem Mu się poddać? Proś o tę łaskę wytrwale i nieustannie.

                Jezus mocnymi słowami, na zakończenie dzisiejszej Ewangelii, zachęca do świadectwa naszej przynależności do Niego wobec ludzi. Czasami nie jest to takie łatwe, ale konieczne, jeśli chcemy cieszyć się Niebem. Poza tym, odważne świadectwo może być początkiem czyjegoś nawrócenia. A dzięki temu, nie tylko my osiągniemy Niebo, ale też ci, którzy teraz nas prześladują. Odwagi!!!

Pozdrawiam i błogosławię ? ks. Jacek

Łk 2,41-51

                W Kościele święta ku czci Jezusa często idą w parze z świętami Maryjnymi. Wczoraj przeżywaliśmy Uroczystość Serca Jezusowego, a dziś wspomnienie Niepokalanego Serca Maryi. Wielu z nas być może pamięta z domów rodzinnych lub domów naszych dziadków powieszone obok siebie obrazy przedstawiające te dwa kochające Serca. Mam nadzieję, że wielu z nas ma też świadomość ich roli w naszym życiu. Serce Jezus to serce, które najbardziej nas ukochało, Serce Maryi to najwierniejsze i najczulsze serce Matki. Kult Serca Matki Bożej rozpoczął się w XIX w., a najbardziej rozwinął się po objawieniach fatimskich w 1917 roku, gdzie Maryja sama mówiła o ostatecznym tryumfie Jej Niepokalanego Serca.

                W dzisiejszej Ewangelii jest mowa o tym Sercu, bo, jak pisze św. Łukasz, Matka Boża chowała wiernie w nim wspomnienia. Widzimy tu piękny wzór do naśladowania. Maryja poszukuje Jezusa, kiedy Go nie rozumie, rozważa w swym sercu Jego przesłanie, a wszystko, co jest związane z Jej Synem dokładnie pamięta. Zawsze nastawiona na Jezusa. Taka jest Maryja. Dlatego też jest Jego najwierniejszą Uczennicą i tą, która warto naśladować. Czy jest Ona dla ciebie wzorem, który starasz się naśladować? Co najbardziej pociąga cię w postawie i życiu Maryi? Czego najbardziej chciałbyś nauczyć się od Niej?

                Maryja jednak jest kimś więcej, niż tylko wzorem. Ona jest Matką daną nam przez Jezusa, Ona jest orędowniczką i pomocą, przez którą mamy najlepszy przystęp do Jej Syna. Wiem, że wielu próbuje temu przeczyć i umniejsza Jej rolę w historii zbawienia. Ale tak właśnie jest! Pomyśl dziś znów o swojej z Nią relacji… Jak Ją traktujesz? Czy modlisz się do Niej i prosisz o pomoc? Jakie widzisz owoce takiej modlitwy? Podziękuj Jej za nie i odnów swoją z Nią przyjaźń.

                Przy okazji dzisiejszego wspomnienia chciałbym przypomnieć, że Kościół na prośbę samej Maryi wprowadził Nabożeństwo Pierwszych Sobót Miesiąca. Ma ono na celu wynagrodzenie za zniewagi: 1)obelgi przeciw Niepokalanemu Poczęciu, 2) przeciw Jej Dziewictwu, 3) przeciw Jej Bożemu Macierzyństwu, 4) obelgi, przez które usiłuje się wpoić w serca dzieci obojętność, wzgardę, a nawet nienawiść wobec nieskalanej Matki, 5) bluźnierstwa, które znieważają Maryję w Jej świętych wizerunkach. W zamian za to wynagrodzenie Maryja obiecuje przyjść w godzinie śmierci z łaskami potrzebnymi do zbawienia, tym którzy je odprawią. A warunki tego nabożeństwa są proste do spełnienia. W intencji wynagrodzenia trzeba przystąpić do spowiedzi, Komunii, odmówić różaniec i 15 minut trwać w rozważaniu tajemnic różańcowych. Jeśli nie wszedłeś w to jeszcze, spróbuj, a nie będziesz żałował. W ten sposób wyrazisz też swoją miłość do Matki.

Pozdrawiam i błogosławię ? ks. Jacek

Mt 11,25-30

                Dziś w Uroczystość Serca Jezusowego mamy przepiękną Ewangelię, w której Jezus uwielbia Ojca za objawienie tajemnic Królestwa ludziom pokornym. Ale widzimy w niej też niesamowitą zachętę do przychodzenia do Pana po pokrzepienie. Kto z nas nie przeżywa jakiś trudnych chwil czy sytuacji? Każdy je ma. Wielu z nas doskonale wie, że przyjście do Jezusa i przylgnięcie do Jego Serca to najlepsze rozwiązanie i wyjście w trudnościach. Czy utożsamiasz się z utrudzonymi i obciążonymi, o których mówi Pan? Przypomnij sobie jakąś ostatnia trudną sytuację… Co wtedy zrobiłeś? Przyszedłeś z tym do Niego? Czy doświadczyłeś pokrzepienia, o którym mówi Jezus? Nauczyłeś się już tak rozwiązywać swoje problemy? Bądź Mu za to wdzięczy i korzystaj z tego zawsze.

                Nauczyciel zachęca nas do brania „swojego jarzma” na siebie i sam jest dla nas wzorem. On nie uciekał od trudów życia, On doskonale wypełnił wolę Ojca. Kiedy z Nim przeżywamy naszą codzienność i staramy się Go naśladować, wszystko staje się łatwiejsze i potrafimy widzieć nie tylko Jego pomoc, ale i łaski, które On wyciąga dla nas z trudnych sytuacji. Spróbuj prześledzić sobie jakieś sytuacje z twego życia, kiedy na początku coś wydawało ci się niesamowitym problemem… Czy masz doświadczenie Boga, który pokazał, że jest w tym wszystkim, troszczy się o ciebie i wydało to dobre owoce? Poproś Ducha Św., by pomógł ci tak właśnie przeżywać twoją codzienność.

                Na zakończenie chciałbym przypomnieć obietnice, które złożył Jezus Małgorzacie Alacoque i wszystkim czcicielom Jego Serca:

1. Dam im łaski, potrzebne w ich stanie.
2. Ustalę pokój w ich rodzinach.
3. Będę ich pocieszał w utrapieniach.
4. Będę ich pewną ucieczką w życiu, a szczególnie w godzinę śmierci.
5. Będę im błogosławił w ich przedsięwzięciach.
6. Grzesznicy znajdą w mym Sercu źródło i ocean miłosierdzia.
7. Dusze oziębłe staną się gorliwymi.
8. Dusze gorliwe prędko dojdą do doskonałości.
9. Będę błogosławił domom, w których wizerunek Serca mojego będzie czczony.
10. Osoby, które będą to nabożeństwo rozszerzały, będą miały imię swoje wypisane w Sercu moim.
11. Dam kapłanom dar wzruszania serc nawet najzatwardzialszych.
12. W nadmiarze miłosierdzia Serca mojego przyrzekam tym wszystkim, którzy będą komunikować w pierwsze piątki miesiąca przez dziewięć miesięcy z rzędu w intencji wynagrodzenia, że miłość moja udzieli łaskę pokuty, iż nie umrą w mojej niełasce, ani bez Sakramentów świętych, a Serce moje będzie im pewną ucieczką w ostatniej godzinie życia.

Piękne i ważne są te obietnice, pamiętajmy o nich, by jeszcze bardziej doświadczać Bożej miłości.

Pozdrawiam i błogosławię ? ks. Jacek

Mt 6,7-15

                 W opisie Kazania na Górze wg. Św. Mateusza mamy wiele szczegółowych wskazówek dotyczących nie tylko relacji z ludźmi, ale też samym Bogiem. Dziś Jezus mówi nam o modlitwie, co więcej uczy najpiękniejszej Modlitwy.

                Po pierwsze Nauczyciel zwraca uwagę na fakt, że skuteczność modlitwy nie zależy od wielości wypowiadanych słów. Bóg zna nasze potrzeby, lecz chce o nich słuchać, ich spełnienie jednak nie zależy od długości naszej modlitwy. Bóg chce na modlitwie z nami się spotykać, więc trzeba do Niego nie tylko mówić, ale również Go słuchać. Bóg jest dobrym Ojcem i chce przebywać z nami. Jak wygląda twoja modlitwa? Ile czasu na nią poświęcasz? Ile czasu poświęcasz na mówienie, a ile na słuchanie, czy po prostu przebywanie z Panem? Poruszając temat długości modlitwy, chciałbym zaprzeczyć poglądom, które odmawiają słuszności np. Modlitwie Różańcowej, która według niektórych stoi w sprzeczności z dzisiejszą perykopą. Jeśli kogoś naprawdę się kocha, to nie żałuje się słów, by to okazać. A Różaniec nie tylko jest prośbą do Maryi, lecz również oddaniem Jej należnej chwały.

                O Modlitwie Pańskiej można byłoby przeprowadzić całe rekolekcje. Pięknie piszą o niej Ojcowie Kościoła (m.in. Św. Cyprian) ukazując głębię i przesłanie każdego zwrotu, który w niej się znajduje. Ważne i piękne jest w niej to, że zawiera ona wszystko, co powinna zawierać każda nasza modlitwa, a więc uwielbienie, dziękczynienie, przeproszenie i prośbę. Odmawiając Modlitwę Pańską warto czynić to świadomie, a nie bezmyślnie. Jak jest w twoim przypadku? Jak często odmawiasz ją w pośpiechu, nie zwracając uwagi na jej treść? A inne twoje modlitwy? Ile prosisz, a ile dziękujesz? Czy wielbisz Boga w swojej codziennej z Nim rozmowie? Warto tego nieustannie się uczyć.

                Kończąc Modlitwę Pańską Jezus zwraca uwagę na konieczność wybaczania. Jeśli chcemy przebaczenia od Boga nie możemy nie przebaczać innym ludziom. Na ile bliski jest ci temat przebaczenia? Nauczyłeś już się tej ważnej, choć niełatwej sztuki?

                Na zakończenie krótki cytat J. Hartla: „Modlitwa to nie wszystko, ale wszystko bez modlitwy jest niczym. Wszystko, naprawdę wszystko w naszym życiu się zmienia, kiedy zaczynamy poważnie traktować modlitwę.”

Pozdrawiam i błogosławię ? ks. Jacek

Mt 6,1-6.16-18

                Bardzo konkretnie Jezus w pierwszym już zdaniu dzisiejszej Ewangelii mówi o jej przesłaniu. Czyń wszystko, by się Bogu podobać, a nie ludziom pokazać. W przeciwnym razie nagroda cię ominie. Dlaczego praktykujesz swoja wiarę? Dlaczego chodzisz do kościoła, pomagasz innym, robisz dobre rzeczy? Co motywuje cię do działania, wzrok ludzki czy Boże patrzenie na ciebie? W każdym z nas jest przynajmniej trochę oglądania się na innych. Poproś więc teraz Ducha Św., by oczyszczał motywy twojego działania, byś wszystko robił ze względu na Pana.

                Przechodząc do szczegółów Jezus ukazuje trzy filary ludzkiej wiary i życia. Są nimi jałmużna, modlitwa i post. Mimo, że nie przeżywamy Wielkiego Postu, właśnie dziś o tym nam przypomina. Dlaczego? Bo zawsze mamy pomagać innym, zawsze się modlić i zawsze pościć. A wszystko to, nie z innej motywacji, jak miłość Boga. Jak udaje ci się praktykować te trzy najważniejsze dobre uczynki? Co sprawia ci trudność i dlaczego? W życiu nie możemy pomijać żadnego z nich, bo są one jak trzy nogi, na których wszystko się opiera. Najprostszy taboret, aby stać, musi mieć trzy nogi, na dwóch czy jednej nie ustoi. Tak samo nasze życie nie będzie w równowadze, jeśli zabraknie modlitwy lub postu, lub jałmużny.

                Ktoś może się z tym nie zgodzić, bo przecież są ludzie, którzy się nie modlą, bo np. nie wierzą, a czynią wiele dobrych rzeczy dla innych. To fakt. Ale jaka będzie ich nagroda? Naszą nagrodą będzie Niebo i wieczność w Bożej obecności. A ich? Niewątpliwie za takich ludzi trzeba się dużo modlić, bo dobro jest świetnym fundamentem, na którym można zbudować wspaniałą relację z Bogiem. Bo nawet jeśli ludzi tego nie uznają, to właśnie On jest źródłem wszelkiego dobra.

                Na koniec kilka słów o poście. Modlitwa i czynna miłość bliźniego są chyba bardziej zrozumiałe. Post to nie tylko nie jedzenie mięsa, ale to wszelkie wyrzeczenia, które podejmujemy z miłości do Boga. Oczywiście nasze wyrzeczenie nie może szkodzić naszemu zdrowiu lub życiu. Dziś dla wielu dobrym postem byłaby rezygnacja z telefonu czy FB, albo nie oglądanie telewizji przez jakiś czas. Nie jedzenie mięsa dla wielu tak naprawdę to żadne wyrzeczenie. Przy tej okazji przypomnę, że jesteśmy zobowiązani przez Przykazania Kościelne do wstrzemięźliwości od pokarmów mięsnych w każdy piątek w ciągu roku (chyba, że przypada jakaś uroczystość). Pomyśl o jakiejś dodatkowej formie postu w swoim życiu. Bo to również kształtuje naszą silną wolę.

Pozdrawiam i błogosławię ? ks. Jacek

Mt 5,43-48

                Dziś słyszymy o tym, jak rozumieć przykazanie miłości bliźniego. Mimo, że nigdzie w Starym Testamencie nie ma mowy o nienawiści nieprzyjaciół, takie przekonanie panowało wśród Izraelitów i takie było nauczanie rabinów. W Jezusowym nauczaniu jest jednak inaczej, mamy miłować naszych nieprzyjaciół i modlić się za nich. Dla Boga wszyscy jesteśmy dziećmi, a poza tym nikt z nas nie jest sprawiedliwy według Bożych standardów. Bóg kocha mnie, kocha ciebie, kocha także tych, których wydaje nam się, że nie powinien kochać. A jeśli chcemy naszym postępowaniem pokazywać, że jesteśmy Jego dziećmi powinniśmy postępować tak jak On. Jezus umierając na krzyżu wybaczył wszystkim, modlił się za swoich oprawców i zbawił także ich. Postaw sobie dziś pytanie o twoje relacje z ludźmi. Ilu masz nieprzyjaciół, czy ludzi, z którymi nie masz najlepszych relacji? Jakie masz uczucia wobec nich? Jakie jest twoje postępowanie w stosunku do nich? Czy modlisz się za nich? A czy modlisz się o przemianę swojego serca, by kochało jeszcze bardziej?

                Jezus zwraca uwagę na fakt, że miłość ludzka jest interesowna. Kochamy tych, którzy nas kochają. Ale On chce nas nauczyć miłości innej, doskonałej, czyli takiej, która nie szuka swoich korzyści. Czy człowiek potrafi tak kochać? Sam z siebie – nie. Ale dzięki Bożej pomocy może takiej miłości się nauczyć. Czy masz w sercu pragnienie, aby tak kochać? Czy widzisz w swoim życiu takie sytuacje, kiedy udało ci się kochać taką właśnie miłością? Podziękuj za nie dobremu Bogu. Wdzięczność otwiera nasze serce na kolejne Jego łaski.

                Ostatnie wezwanie Jezusa z dzisiejszej Ewangelii jest zachętą do doskonałości na wzór samego Boga. Czy chcesz taki być? Wiem, że każdemu z nas daleko do takiego Ideału, ale dla Boga liczą się dobre pragnienia, ufność i uległość wobec Niego. Miej ogromne pragnienia i wytrwale współpracuj z łaską Bożą.

Pozdrawiam i błogosławię ?ks. Jacek

Mt 5,38-42

                Po lekturze takich fragmentów, jak dzisiejszy, niektórzy twierdzą, że chrześcijaństwo, to religia dla słabeuszy. Ale tak naprawdę, jak przyjrzymy się temu głębiej, zauważymy, że jest zupełnie inaczej. Wykonać to, czego naucza Jezus, to jest wyczyn. Lać w pysk, być agresywnym, to przychodzi łatwo. Iść drogą Ewangelii, to jest heroizm.

                Każdy z nas wierzących zgodzi się, że starożytna zasada, o której mówi Jezus: „Oko za oko i ząb za ząb” nie ma nic wspólnego z chrześcijaństwem. Staramy się tak postępować, ale czy zawsze? Kiedy ostatnio pojawiła się w twoim sercu pokusa odwetu, bo tak byłoby „sprawiedliwie”? Co z tym zrobiłeś, uległeś, czy pokonałeś ją?

                Jezus naucza, abyśmy nie stawiali oporu złu. Najtrudniej zrozumieć tu nadstawianie drugiego policzka. O co tak naprawdę chodzi? Przecież kiedy żołnierz Go spoliczkował sam nie nadstawił drugiego policzka, lecz zapytał dlaczego Go bije. Wydaje mi się, że Jezus uczy nas postawy odpowiadania dobrem na zło, bo jeśli my złem odpłacamy za zło, to zamiast pokonywać je, będziemy tymi, którzy je pomnażają. Nie możemy z jednej strony oburzać się na zło, a z drugiej je czynić! Natomiast wszelkimi godziwymi środkami powinniśmy przeciwstawiać się niesprawiedliwości i nie możemy się na nią godzić. Jednak nasza broń nie może być światowa, lecz Boża, a więc modlitwa, a więc czynienie dobra, a więc przede wszystkim wybaczanie i miłość. Tego uczy nas Jezus, nie tylko słowami, ale przykładem. Jak wygląda ta sprawa w twoim życiu? Jak często udaje ci się dobrem odpłacać za zło? Jak często ci to nie wychodzi? Czy widzisz jakiś postęp i przemianę w tym temacie w miarę wzrostu twojej przyjaźni z Jezusem?

                Ostatnie wskazówki Jezusa z dzisiejszej Ewangelii wydają się oczywiste do przyjęcia. Pomagać trzeba i nie ma gadania! Ale trzeba uczyć się mądrego pomagania. Tzn. jeśli pijak prosi o pieniądze, to oczywiście trzeba mu odmówić, ale warto spróbować mu pomóc tak, by wskazać mu właściwą drogę. To nie jest takie łatwe, ale właściwe i na pewno warto się tego uczyć i prosić o łaskę takiej umiejętności.

Pozdrawiam i błogosławię ? ks. Jacek

Mt 9,36-10,8

                „Jezus, widząc tłumy, litował się nad nimi, bo byli znękani i porzuceni, jak owce nie mające pasterza.” Ci, którzy są w Owczarni – Kościele, doświadczają Bożej opieki i wiedzą u kogo szukać pomocy w chwilach znękania. Czy uważasz siebie za taką owcę? Czy tak widzisz swoją obecność w Kościele? Czy doświadczasz Bożej troski o ciebie? Zastanów się nad tym głęboko… Podziękuj Jezusowi za Jego troskę, a jeśli jej nie zauważasz, to proś Ducha Św., by pokazał ci przyczynę takiego stanu rzeczy.

                A co z tymi, którzy są poza Owczarnią? Chcą być szczęśliwi, chcą znaleźć pomoc w trudnościach. Ale szukają po omacku i to nie tam, gdzie trzeba. To jest wyzwanie dla Kościoła, czyli nas wszystkich. Znając prawdę nie możemy jej trzymać tylko dla siebie. Na ile czujesz się odpowiedzialny za przekazywanie Ewangelii, czyli Dobrej Nowiny innym? Co robisz by mieć w tym swój udział?

                 Jezus w dzisiejszej perykopie prosi, byśmy modlili się o robotników na żniwo Boże. Jest to także wezwanie do troski o pasterzy Kościoła i o nowe powołania. Jak ty troszczysz się o to, by nie zabrakło robotników na Niwie Pańskiej? Podstawowa sprawa to oczywiście modlitwa. Ale oprócz niej potrzeba czegoś więcej… Czego???

                Jezus udzielił Kościołowi potrzebnych darów i władzy. To w Jego autorytecie głoszone jest Słowo Boże, to w Jego mocy dzieją się cuda na świecie. W moim sercu jest pragnienie, by działo się tak dalej i więcej. Czasami nie mamy nawet świadomości jaki pakiet darów otrzymaliśmy, jako uczniowie Chrystusa. Prośmy więc Ducha Św., by nas oświecił i obudził, byśmy szli nie oglądając się wstecz.

Pozdrawiam i błogosławię ? ks. Jacek

Mt 5,33-37

                W lekcjonarzu przed dzisiejszą Ewangelią znajdujemy nagłówek „zakaz przysięgania”. Tak należałoby wnioskować z treści tej perykopy. Jezus radykalizuje dawne przepisy, a może nawet ukazuje, że nie mają one racji bytu. Ale kiedy nie mają racji bytu? Wtedy, kiedy całe nasze życie jest szczere i prawdziwe wobec Boga. Idąc za biblijnym sposobem myślenia, jeśli kochasz Boga i wszystko czynisz z miłości do Niego, nie musisz zobowiązywać się żadną przysięgą, bo i tak będziesz czynił wszystko, co się Jemu podoba. Pomyśl ile razy złożyłeś Bogu jakąś obietnicę? Udało ci się ją wypełnić? Przeproś za te, których nie dotrzymałeś… Podziękuj za te, które udało ci się wypełnić…

                Może teraz myślisz sobie, że jesteś do niczego, bo tyle razy obiecywałeś poprawę np. w Sakramencie Pojednania, a niestety popełniasz te same grzechy… Spróbuj zrozumieć, że postanowienie poprawy, to wola walki i staranie się. Na tym Bogu zależy. Gdybyś nic nie robił, aby się zmienić, to byłby problem. Ale jeśli próbujesz i nie poddajesz się w walce, wszystko jest na dobrej drodze. Podziękuj Jezusowi za pragnienie zmian i chęci, które masz w sobie… Podziękuj Mu za każde zwycięstwo, nawet to najmniejsze. Poproś Maryję o łaskę wierności Bogu we wszystkim.

                A co z przysięgami wobec ludzi? Czy musimy składać przysięgi tym wobec, których jesteśmy uczciwi i szczerzy? Wydaje mi się, że nie. Moim zdaniem ludzie przysięgają wtedy, kiedy nie ufają sobie nawzajem. I to powinno być dla nas przedmiotem gruntownej refleksji, a może nawet radykalnego nawrócenia.

Pozdrawiam i błogosławię ? ks. Jacek

Mt 5,27-32

                Mateuszowy opis Kazania na Górze jest najdłuższy i najbardziej szczegółowy w konkretne wskazówki Jezusa, które są bardzo konkretne i radykalne. Dziś słyszymy wymagania dotyczące szóstego przykazania Dekalogu. Ale zanim do szczegółów przejdziemy chciałbym postawić pytanie. Kiedy słyszysz słowo „radykalny” jakie myśli i uczucia pojawiają się w tobie? Jakiej natury pragnienia masz w sercu? Chcesz być, czy rezygnujesz z takiego bycia radykalnym? Masz obawy, czy podołasz? To dobrze, bo dzięki temu, bardziej pozwolisz działać Panu w twoim życiu. Nie próbuj sam, pozwól by On działał.

Radykalizm Jezusa zdaje się być bezkompromisowy. Choć uważałbym z dosłownym przyjmowaniem Jego słów. Mówić o odcięciu członów ciała, które są powodem naszych grzechów, ma bardziej na myśli walkę z naszymi słabościami z pełną mobilizacją. Orygenes, jeden z Ojców Kościoła, który okaleczył siebie, bo miał ponoć problemy z czystością, nie został ogłoszony świętym, mimo swoich wybitnych dzieł teologicznych.

Cudzołóstwo kojarzy nam się z grzechem fizycznym z inną osobą. I dobrze. Ale Jezus mówi, że to coś więcej. Pożądliwie spojrzeć na kogoś, to też jest cudzołóstwo. Pożądliwie myśleć o kimś, to też jest cudzołóstwo. Ale grzechów przeciw czystości jest znacznie więcej. Dzisiejszy świat po rewolucji seksualnej brnie tak daleko, że legalizuje grzechy określane prze Biblię, jako zamykające drogę do Nieba, jako coś dopuszczalnego, a nawet określa to mianem prawa człowieka, czy dobrem. Jak wygląda twoja czystość seksualna? Jak sobie radzisz z tą dziedziną w twoim stanie? Większość z nas ma w tej dziedzinie jakieś problemy. Ale nie traktujmy tego jako usprawiedliwienia, tylko zachętę by jeszcze odważniej walczyć. Potrzeba niewątpliwie dużo modlitwy w tym miejscu, dyscypliny spojrzenia i myślenia.

                Jezus zwraca też naszą uwagę na temat konkubinatów. I to konkubinatów w szerokim tego słowa znaczeniu. Są nimi wszelkiego związki na wzór małżeństwa bez sakramentu, jak mieszkanie przed ślubem bez ślubu, związki po rozwodach itd. Niestety to jest cudzołóstwo. Znam takich ludzi, którzy, kiedy zrozumieli po nawróceniu swoją sytuację, postanowili zostać „białym małżeństwem”, aby móc spotykać się z Panem w sakramentach. To trudne i wymagające, ale Jezus stawia nam wymagania, bo doskonale wie, gdzie jest nasze szczęście. Jak ty podchodzisz do tych spraw w swoim życiu, czy życiu innych osób z twojego otoczenia? Mocno chcę podkreślić, że Jezus nikogo nie potępia i nie odrzuca! Ale czy pozwala na takie rzeczy? Pomódl się bardzo konkretnie za osoby, które znasz, a które żyją w taki sposób, może nawet podejmij za nie jakąś ofiarę.

Pozdrawiam i błogosławię ? ks. Jacek

J 6, 51-58

Dziś Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Pana Jezusa. Nie dziwne, że cała Liturgia Słowa mówi nam właśnie o tej niesamowitej tajemnicy naszej wiary. W I czytani z Księgi Powtórzonego Prawa czytamy o opiece Boga nad Ludem Wybranym w drodze na pustyni, ale też o próbach, na które Bóg go wystawiał, by nauczyć ważnej prawdy: „Nie samym tylko chlebem żyje człowiek, ale człowiek żyje wszystkim co pochodzi z ust Pana”. Na ile jesteś zatroskany o swoją doczesność i „chleb powszedni”? Czy przypadkiem to zatroskanie nie przysłania ci Boga i Jego dobroci? Czy dostrzegasz w swoim życiu Bożą dobroć w miarę rozwoju twojej z Nim relacji?

Tajemnica Eucharystii jest jedną z najtrudniejszych do zrozumienia. Już kiedy Jezus ją zapowiadał budziła niezrozumienie i podziały. Dziś też, nawet wielu chrześcijan, odrzuca tę prawdę w prawdziwą obecność Jezusa w Najświętszym Sakramencie. Wielu traktuje Eucharystię jako symbol, czy tylko upamiętnienie Ostatniej Wieczerzy. My, katolicy, jednak wierzymy, że Jezus jest z nami naprawdę, bo tak obiecał. Przyjrzyj się przez chwilę twojej wiarze w obecność Jezusa w Najświętszym Sakramencie… Czy masz wątpliwości? Jak sobie z nimi radzisz?

Jezus mówi: „Jeżeli nie będziecie jedli Ciała Syna Człowieczego ani pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie”. Te słowa pokazują, że Komunia Św. nie tylko jest pokarmem na życie wieczne, ale też na trud naszej codzienności. Im częściej przyjmujemy Chrystusa, tym bardziej stajemy się Nim. Jego Krew w naszych żyłach płynie, a Jego obecność nas przemienia. Im częściej adorujemy Chrystusa Eucharystycznego, tym bardziej On pomaga nam odkrywać tajemnicę Jego obecności pośród nas. Nie wyobrażam sobie życia bez przyjmowania Eucharystii i adoracji. A w twoim życiu, jak często spotykasz się z Jezusem w Komunii Św.? Czy traktujesz Mszę Św. jako najważniejsze z Nim spotkanie? Jak często poświęcasz czas na adorację, czyli bycie przed Chrystusem Eucharystycznym?

Nie zapomnijmy o tym, że dzień dzisiejszy jest okazją do publicznego przyznania się do wiary, a także oddania czci Jezusowi w Eucharystii. Chciejmy też więcej dziś dziękować Jezusowi za Jego obecność, żywą i prawdziwą dla nas i pośród nas pod postacią Chleba.

Pozdrawiam i błogosławię ? ks. Jacek

Mt 5,17-19

                Dziś Jezus mówi nam o swoim stosunku do Prawa. Zapewne ta wypowiedź Pana jest odpowiedzią na wątpliwości, a może nawet zarzuty niektórych Mu współczesnych, jakoby miał zachęcać do przekraczania Prawa Starego Testamentu. A On wprost mówi, że nie przyszedł go znieść, lecz wypełnić. Jezus jest rzeczywiście tym, który wypełnia ponad 400 proroctw wypowiedzianych, czy spisanych przez ponad 500 lat. On jest zapowiadanym Zbawicielem, w Nim wypełnia się Stary Testament i On zawiera z nami Nowe Przymierze w Swojej Krwi. (Jeśli znajdziesz wolną chwilę, wpisz sobie w wyszukiwarkę hasło: Jezus a rachunek prawdopodobieństwa, to pomoże jeszcze bardziej zrozumieć, jak niesamowicie Pan wypełnia ST). Jak dziś wygląda twoja postawa wobec Jezusa? Jesteś Nim zafascynowany? A może dopiero Go poznajesz? A może już możesz powiedzieć, że Go kochasz ponad wszystko? Niezależnie od tego, czy jesteś już bardzo zaangażowany w relację z Nim, czy dopiero jesteś na początku tej drogi, ważne jest, abyś szedł nieustannie w Jego kierunku, a nie oddalał się…

                   Jezus mówi, że wypełnianie przykazań Bożych jest naprawdę ważne, więc nie możemy traktować ich wybiórczo. Te, które nam pasują wypełniamy, a te, które nam nie odpowiadają pomijamy. Chciałbym w tym miejscu podkreślić ważną rzecz. Wszystko wypełnia się w Jezusie i dlatego nie jesteśmy zobowiązani do wypełniania przepisów starotestamentalnego kultu, czy przepisów związanych z dawnym przymierzem. Jezus często w swoich dialogach z Żydami ukazywał ich zakłamanie i niezrozumienie Boga. Piętnował też zachowywanie ludzkich przepisów, a pomijanie Bożych. Natomiast Dekalog jest ciągle aktualny i dlatego mamy Go w pełni zachowywać. Jak dziś ci udaje się zachowywać Boże przykazania? Czy pamiętasz o słowach Jezusa, które miłość do Niego wiążą nierozerwalnie z zachowywaniem Jego przykazań? Co ci sprawia najwięcej problemów? Porozmawiaj  o tym z Panem… Poproś też Ducha Św., by cię wspierał w byciu wiernym Prawu Pana, bo Jego przykazania dają życie.

Pozdrawiam i błogosławię ? ks. Jacek

Mt 5,13-16

                W dzisiejszej Ewangelii słyszymy o zadaniach uczniów: są solą ziemi, światłem świata i miastem położonym na górze. Zacząć musimy od tego, że uczniowie są tymi, którzy uobecniają Jezusa na tym świecie, kontynuują Jego posłannictwo ukazywania Ojca. Z jednej strony widzimy naszą misję, a z drugiej zobaczmy jak wielkim zaufaniem darzy nas Jezus. On liczy, że nie zawiedziemy. Jakie myśli i emocje pojawiają się w tobie kiedy czytasz te słowa? Czyż Bóg nie jest wspaniały, że tak bardzo nam ufa? Jednocześnie dał nam Swojego Ducha, który nas w tym wspiera.

                Sól dawniej służyła do konserwowania produktów spożywczych, aby nie uległy zepsuciu. W Starym Testamencie istniało „Przymierze Soli”. Sól służyła do obkładania klątwą, by zniszczyć zło. Skoro mamy być solą, to znaczy, że powinniśmy wypowiedzieć walkę złu w nas i naszym otoczeniu. Nasza moralność ma być wzorem dla innych. Czy czujesz się zachęcony do jeszcze bardziej wytrwałej pracy nad sobą? Czy potrafisz dostrzec odpowiedzialność, która jest na twoich barkach? Jeśli tak, to dobrze. Bądź wytrwały, nawet jeśli widzisz, że jeszcze sporo pracy przed tobą.

                Światłość Świata mówi nam, że jesteśmy światłem dla innych. Samą naszą obecnością mamy wskazywać na Boga zawsze i wszędzie. Na ile jesteś wierny nauce Chrystusa, szczególnie w dyskusjach z innymi? Na ile Ewangelia kształtuje twoje podejście do rzeczywistości? Czy potrafisz pozytywnie innych zarażać takim patrzeniem? Na ile jesteś Jezusowy w relacjach z ludźmi?

                Uczniowie Chrystusa nie mogą się ukryć przed tym światem. Muszą być widoczni, by wskazywać cel – Niebieskie Miasto Jeruzalem. Czy usłyszałeś od kogoś słowa, które potwierdzałyby taki sposób życia w twoim przypadku? Bądź wdzięczny Panu za to, bo to w pierwszej kolejności Jego zasługa. Ale pamiętaj też o tym, że nie pochwała jest tu najważniejsza, lecz wierność w wypełnianiu zadania. Poproś więc Ducha Św. by ci nieustannie towarzyszył i pomagał.

Pozdrawiam i błogosławię ? ks. Jacek 

Mt 5,1-12

Dzisiejsza perykopa Ewangeliczna ukazuje nam Mateuszowe osiem błogosławieństw. Nawet nie będę próbował ich wyjaśniać, bo się nie da w kilku zdaniach. Na ich podstawie odprawiłem kiedyś dość długie rekolekcje, co serdecznie polecam wszystkim.

                W pierwszej kolejności chciałbym zwrócić naszą uwagę na fakt, że Jezus dostrzega nas zawsze. Kiedy przychodzimy do Niego, On zawsze ma dla nas Swoje Słowo, które daje życie. Czy takiego Jezusa znasz? Jaki jest Jezus, którego znasz, bliski, czy daleki? Najbliższy z Nim kontakt w naszej codzienności mamy w Słowie Bożym. Im bardziej sięgamy po Słowo, tym bardziej Go poznajemy. Czy widzisz takie owoce w twoim codziennym „zatrzymaniu” nad Słowem? Jeśli tak, podziękuj Panu za to. Jeśli nie, bądź wytrwały, bo Słowo Boże zawsze przynosi owoce, a pomocna jest tu cierpliwość i wytrwałość.

                W pierwszym błogosławieństwie Jezus mówi o ubóstwie w duchu. Myślę, że nie przypadkowo od tego zaczął, bo ubogi w duchu, to ten, który wszystko złożył w Bogu i wszystko ma „u Boga”. Jeśli oddamy Bogu z ufnością wszystko, niczego nam nie zabraknie i doświadczymy Bożej opieki we wszystkim. Taki sposób życia sprawia, że królestwo Boże jest w nas, a Niebo będzie jego konsekwencją. Czy chcesz żyć w takiej „zależności” od Boga? Na ile ci się to udaje? Z czym jeszcze masz problem? Porozmawiaj szczerze o tym z Jezusem… Poproś Go o potrzebne łaski, by żyć tak coraz bardziej.

Pozdrawiam i błogosławię ? ks. Jacek

J 3,16-18

                Niedziela Trójcy Św. dotyka jednej z najtrudniejszych prawd naszej wiary – o Bogu, który jest w trzech Osobach, a jednak jeden, co do natury i działania. Na pewno ta prawda wymaga od nas pokory i uznania ograniczoności naszego pojmowania. Ale bez wątpienia Trójca jest dla nas niedoścignionym wzorem relacji. Bóg Ojciec, Syn Boży i Duch Św. są nierozdzielną jednością, a jej więzią jest miłość. Możemy wiele się nauczyć od Trójcy Przenajświętszej. Między innymi miłości, jedności w myśleniu i działaniu. Spróbuj przyjrzeć się swoim relacjom w rodzinie, we Wspólnocie… Jakie braki widzisz w nich? Może za mało kochasz? Może ulegasz pokusie wywyższania się? Poproś dziś Ducha Św., by nauczył cię miłością przemieniać wszystkie twoje relacje oraz by rozwijał w tobie pokorę.

                Dzisiejsza Liturgia Słowa ukazuje nam Boga, który jest wszechmocnym Panem Wszechświata i jednocześnie niesamowicie bliskim i rozkochanym w nas, małych ludziach. Bóg jest nam życzliwy, kocha nas, bo Miłość to Jego imię. Ta miłość, która jednoczy Trójcę, staje się naszym udziałem, a w życie Boże zostaliśmy wprowadzeni dzięki Jezusowi. To jest niesamowite obdarowanie! Bóg stworzył nas z miłości i do miłości. Miłością podtrzymuje nasze życie. I bardzo pragnie naszej odpowiedzi na tę miłość. Jak dziś oceniłbyś swoją miłość do Boga? Czego doświadczasz mając świadomość małości naszej miłości wobec Niego? On nie żąda od nas niemożliwego, chce byśmy kochali Go tak, jak potrafimy. Poproś Ducha Św., by rozwijał twoją miłość ku Bogu, tak byś w końcu mógł powiedzieć, że kochasz Go nade wszystko.

                Coraz częściej sięgam po książki i stwierdzam, że warto nieustannie pogłębiać swoją wiedzę. W kontekście prawdy o Trójcy Przenajświętszej mam propozycję, byś chciał nie tylko przez refleksję, ale też rozwój intelektualny bardziej poznawać Pana.

Pozdrawiam i błogosławię ? ks. Jacek

Mk 12,38-44

                Dzisiejsza Ewangelia przypomina nam wyraźnie, że Bóg widzi wszystko i zna nasze serca. Św. Marek przytacza nam dwie wypowiedzi Jezusa. Pierwsza dotycząca obłudnych uczonych w Piśmie, druga, pewnej ubogiej, pobożnej wdowy. Pierwsza jest przestrogą, druga pochwałą. Kogo pierwszego zobaczyłeś w swojej wyobraźni czytając ten dzisiejszy fragment? Dlaczego właśnie tę osobę? A może warto najpierw w świetle słów Pana przyjrzeć się sobie? Łatwo jest oceniać innych, a przecież Bóg w pierwszej kolejności kieruje Słowo właśnie do nas ?.

                W każdym z nas jest zapewne coś z obłudników i coś z ludzi pokornych. Wady mamy z Bożą pomocą eliminować, a cnoty rozwijać. Mamy stawać się coraz bardziej podobni do Jezusa. Na tym polega praca nad swoim rozwojem, do tego ma nas prowadzić życie duchowe. Spróbuj przy pomocy Ducha Św. przyjrzeć się swojemu rozwojowi np. w ostatnim roku. Co zauważasz? Wypunktuj sobie dobre rzeczy, ale nie pomijaj, tego, co nie wyszło… Za rozwój podziękuj z głębi serca, bo to przede wszystkim zasługa łaski Bożej… To, czego nie udało się zrobić oddaj Panu, On widzi twoje serce i dobre pragnienia. Nie zniechęcaj się, On nagradza wierność i trud dla Niego podjęty. Więc próbuj dalej!!!

                Uboga wdowa z Ewangelii oddała Bogu wszystko. Czego możemy się od niej nauczyć? Miłości Boga ponad wszystko, troski o sprawy Boże. Ale też bezgranicznego zaufania Mu. Wiedziała, że On o nią się zatroszczy. Cóż za święta kobieta!!!

                PS. Przypominam, że dziś I sobota miesiąca, a więc dzień, w którym chcemy wynagradzać Maryi za zniewagi wobec Jej osoby.

Pozdrawiam i błogosławię ? ks. Jacek

Mk 12,35-37

                Bardzo ciekawe są dialogi Jezusa z uczniami, a szczególnie z Jego przeciwnikami. Jezus chcąc doprowadzić ich do prawdy stosuje różne środki, a w dzisiejszej Ewangelii można powiedzieć, że jest wręcz zaczepny. Stawia konkretne pytanie, odpowiada na nie, a potem pokazuje, że rzeczywistość jest znacznie bogatsza, niż to można zobaczyć nie szukając głębi przesłania. Czy Słowo zaskoczyło cię kiedyś w taki sposób? np. wydawało ci się coś, a potem głębsza refleksja, czy lektura jakiegoś komentarza, ukazała ci coś więcej? Słowo właśnie tak niesamowite i głębokie jest!!!

                Dzisiejszy fragment odsłania nam konkretne prawdy dotyczące osoby Jezusa. Jest On Synem Dawida, to jest fakt, ale nie jest nim TYLKO. Jest Synem Dawida, ale i Jego Bogiem i Panem. Wielu w historii pobłądziło akcentując jakąś prawdę z Biblii, a pomijając resztę Objawienia. A jak wygląda ta sprawa w twoim życiu? Jak patrzysz na Jezusa, który jest Bogiem, równym Ojcu w chwale i majestacie; człowiekiem, takim, jak my z wyjątkiem grzechu; On umarł i zmartwychwstał; wstąpił do Nieba i jest obecny pośród nas? Co sprawia ci trudności?

                Św. Marek na zakończenie dzisiejszej perykopy pisze: „A liczny tłum chętnie Go słuchał.” Jak wygląda twoje słuchanie Pana? Udaje ci się? Czy widzisz tego owoce? Jeśli tak, podziękuj Jezusowi, a jeśli nie, nie zniechęcaj się, tylko wiernie próbuj dalej.

PS. Dziś pierwszy piątek miesiąca, pamiętaj o wynagrodzeniu Sercu Jezusa za swoje i innych niewierności.

Pozdrawiam i błogosławię ? ks. Jacek

Mt 26,36-42

                Dziś Święto Jezusa Chrystusa, Najwyższego i Wiecznego Kapłana. Jest to święto wprowadzone przez papieża Benedykta XVI dla upamiętnienia Roku Kapłańskiego (19.06.2009-11.06.2010). Niesamowicie pięknie wpisuje się ten dzień w obchody tajemnicy paschalnej, mimo, że jest obchodzony już po zakończeniu okresu wielkanocnego. W Wielki Czwartek wprawdzie wspominamy ustanowienie kapłaństwa, a Chrystus w całym misterium paschalnym objawia się jako Najwyższy Kapłan, lecz główny akcent położony jest na mękę i Paschę. Dlatego też pojawiła się propozycja takiego święta, gdzie akcent będzie położony konkretnie na Kapłaństwo Chrystusa.

                Fragment Ewangelii Św. Marka ukazuje nam Chrystusa w Getsemani. Znamy tę scenę. Wiemy, że modlitwa ta doprowadziła do ostatecznej decyzji i zgody Boga-człowieka na wolę Ojca. Wzór i przykład Jezusa pokazuje nam jak dorastać do pełnienia woli Bożej. Tylko zjednoczenie z Nim i ciągle podtrzymywana relacja pozwala zrozumieć i pozytywnie odpowiedzieć na nią. Jak ta sprawa wygląda w twoim życiu? Czy potrafisz przyjmować wolę Ojca? Czy rozeznajesz ją na modlitwie? Czy szukasz umocnienia do jej wypełnienia u Pana?

                W Kapłaństwo Chrystusowe jesteśmy włączeni wszyscy przez Sakrament Chrztu. Poprzez zjednoczenie z ofiarą Jezusa, całe nasze życie może być ofiarą na większą chwałę Boga i dla zbawienia ludzi. Nazywamy to powszechnym kapłaństwem. Konieczne jest łączenie wszystkiego, i tego, co radosne, i tego, co trudne, z Panem. Wtedy nasze życie staje się Jezusowe i jego wartość jest w Nim. Czy słyszałeś już wcześniej o takim ofiarowywaniu swojej codzienności? Czy ją tak przeżywasz? W taki sposób nic w naszym życiu się nie zmarnuje.

                Oczywiste chyba dla nas jest to, że Kapłaństwo Chrystusowe jest źródłem kapłaństwa służebnego, do którego zaproszeni są księża. Nie łatwo jest wypełniać swoje powołanie (nie tylko kapłańskie). Uczniowie w Getsemani nie byli w stanie czuwać przy Jezusie, mimo Jego prośby. Księża potrzebują modlitwy! Módlcie się z swoich księży i o nowe powołania. Ja osobiście bardzo wam dziękuję za tę modlitwę, bo widzę jej owoce w moim życiu.

Pozdrawiam i błogosławię ? ks. Jacek