Ostatnie wydarzenia (Strona główna)

Jak co roku na rozpoczęcie nowego sezonu formacyjnego spotkaliśmy się z trzech oddziałów aby razem oddać chwałę Bogu i spotkać się. Poniżej fotorelacja z tego wydarzenia, które odbyło się w Ostrołęce 30 września.

16.09.2023 odbyło się Regionalne Forum Alpha w Łomży. 

Na forum zaszczycił nas swoją obecnością ks. biskup Janusz Stepnowski, błogosławiąc nas i naszą posługę na kolejny rok formacyjny. Następnie po wspólnej modlitwie wymieniliśmy się swoimi doświadczeniami w prowadzeniu alpha. Wysłuchaliśmy konferencji ks. Adama Ulatowskiego, który uświadomił nas w jaki sposób możemy się motywować na co dzień kiedy nasz duch osłabnie. Przypomniał ważne Słowo Boże “Znam twoje czyny, że ani zimny, ani gorący nie jesteś. Obyś był zimny albo gorący!
A tak, skoro jesteś letni i ani gorący, ani zimny, chcę cię wyrzucić z mych ust”. Niech to Słowo towarzyszy nam każdego dnia i motywuje do pracy nad sobą.

Za nami pierwsze otwarte spotkanie wspólnoty Theoforos w nowym roku formacyjnym 2023/2024. Rozpoczęliśmy je Mszą Świętą, której przewodniczył nasz nowy duchowy opiekun ksiądz Grzegorz Kierski.
Następnie licznie zgromadziliśmy się w Domu Parafialnym – w kawiarence. Tam czekał na wszystkich poczęstunek przygotowany przez Zarząd naszego Stowarzyszenia Theoforos. Było smacznie i obficie ;), dziękujemy.
Po modlitwie, śpiewie, w imieniu całej wspólnoty nowego kapłana przywitał lider Antonii S. z Lidią Ch. Kwietny prezent był prośbą/przesłaniem, aby ksiądz Grzegorz dbał o nas jak o otrzymanego storczyka, którego trzeba pielęgnować, podlewać, aby cieszył oko swoim pięknem. Natomiast humorystyczny kaktus, był z góry przeproszeniem za nasze „kolce”, które czasem mogą zranić, zaboleć, co jest typowe dla każdej wspólnoty, z taką różnorodnością osobowości i temperamentów.
Pierwsze słowa księdza Grzegorza skierowane do nas były nacechowane dowcipem, ale też refleksją, wynikającą z 13-letniego doświadczenia w kapłaństwie. Ksiądz Grzegorz między innymi przestrzegał przed zbytnim skupianiem się na „zbawianiu innych”, zapominając o swoim wzrastaniu, rozwoju duchowym. Zapraszał do tego, abyśmy dawali świadectwo przynależności do Boga, w taki sposób, żeby inni widzieli w nas odbicie naszego Stwórcy. Wtedy dopiero będą Boże owoce naszego bycia we wspólnocie.
Następnie zostały przypomniane zasady formowania się w naszej wspólnocie, a poszczególni liderzy diakonii przybliżyli ich specyfikę posług oraz zaprosili do aktywnego w nich uczestnictwa.

OGŁOSZENIA:

• Zgodnie z naszym zwyczajem rozpoczęcie roku formacyjnego przygotowuje jeden z oddziałów, w tym roku odbędzie się ono w Ostrołęce 30 września. Rozpoczniemy o godz. 9.00 – Mszą św. w kościele św. Franciszka, potem będzie uwielbienie. Następnie rozpoczniemy Walne Zebranie – jednym z punktów obrad ma być wydłużenie kadencji zarządu do 3 lat od następnej kadencji. Zapraszamy wszystkich członków naszej wspólnoty.
• 11 listopada odbędzie się dzień skupienia całej wspólnoty w Ostrołęce – o konkretach będziemy informować.
• Nasza wspólnota organizuje dwa kursy ALPHA: od 4.10 (środy) przy katedrze oraz od 5.10 (czwartki) przy kościele Miłosierdzia Bożego – szczegóły alpha.theoforos.pl, Prosimy o modlitwę w intencji kursów.
• W tym roku planujemy cykl konferencji na podstawie książki Rika Worrena Życie świadome celu oraz cykl wykładów ks. Skuzy;
• Plan naszych spotkań otwartych: rozpoczynamy Eucharystią o 18.00, następnie czas na pogaduchy i poczęstunek, o 19 zaczynamy spotkanie modlitwą, potem konferencja. Kończymy ok. 20.00. Poczęstunki odbywać się będą w kawiarence.
• Skauci Króla spotykają się w parzyste soboty o 15.00.
• Rekolekcje wakacyjne – planujemy wydłużyć i połączyć z wypoczynkiem i czasem wolnym. Jest propozycja wyjazdu w góry – okolice Zakopanego. Pod uwagę bierzemy też Rybaki i Popowo – prosimy Was o opinie (przekazujcie Zarządowi).
• Składka członkowska pozostaje na poziomie niezmienionym – 10 zł miesięcznie.
• Ogłoszenia: jeśli ktoś ma do przekazania ogłoszenia, prosimy o przesyłanie ich sms lub tel do Antka – najpóźniej do poniedziałku poprzedzającego spotkanie.
• Jeśli chcecie otrzymywać informacje mailowe lub sms – prosimy o zapisanie się przez formularz na stronie lomza.theoforos.pl – dół strony. Po zapisaniu się na newsletter, potrzeba potwierdzić link, który przyjdzie na wasz mail.
• Informacje, które chcielibyście, aby były umieszczone na stronie prosimy o przesyłanie na info@theoforos.pl

9 i 10 września sześcioosobowa grupa z naszej wspólnoty uczestniczyła w Szkoleniu Służb Więziennictwa RP w Popowie, prowadzonym przez o. dr Jana D. i naczelnego kapelana ks. Adama J.

To był niezwykle wartościowy czas, który przygotował nas do wolontariatu w więzieniach, prowadzonego przez naszą wspólnotę  od wielu lat. Fachowe, merytoryczne konferencje oficerów SW i duchowe przygotowanie naszych serc to czynniki, które, mamy taką nadzieję, zaowocują w naszej posłudze przy Alpha dla więźniów w Czerwonym Borze i Grądach Woniecko, zaplanowanej na  b.r. formacyjny.

Niech Pan błogosławi również i te dzieła ewangelizacyjne, które prowadzi nasza wspólnota Theoforos.

20 sierpnia 2023 roku, ta data mocno zapadnie w naszych sercach. Po trzynastu latach bytności w Katedrze, a co najistotniejsze, opieki nad naszym łomżyńskim oddziałem Theoforos, ks. Jacek Dąbrowski zakończył swoją posługę, bowiem będzie ją kontynuował teraz w Małkini. Potrzebowaliśmy trochę czasu, aby oswoić się z taką informacją, ale mamy pewność, że dla Pana Boga nie ma przypadków, że na pewno ma On wspaniały plan posługiwania się swoimi uczniami, do których, bez wątpienia, należy ks. Jacek. Radowało się nasze serce na widok wielu ludzi, którzy przyszli, aby za ten piękny czas podziękować Panu Bogu za Księdza, uczestnicząc w Eucharystii i Uwielbieniu.

Przez te trzynaście lat, dzięki ofiarności i wielkiemu zaangażowaniu ks. Jacka w ewangelizację, działo się tak wiele… Wielość kursów SESA, Eurek, wielość kursów Alpha: dla dorosłych, młodzieży, więźniów, Łomżyńskie Wieczory Uwielbienia prowadzone przez zespół muzyczny Theoforos, którego był  założycielem, Msze św. z modlitwą o uzdrowienie, Skauci Króla, wielość spotkań, konferencji, rekolekcji. Niestety, to już wspomnienie. Coś się kończy, ale też coś zaczyna i mamy nadzieję, że jeszcze lepszego. Dlaczego? Bo Pan jest dobry. Wiemy, że wszystko co najlepsze zawsze jest przed nami, że liczy się to, co możemy zrobić dzisiaj dla budowania Królestwa Niebieskiego.

W takim pełnym nadziei nastroju, po zakończeniu Uwielbienia, spotkaliśmy się w kawiarence Domu Parafialnego, aby pobyć ze sobą, powspominać i podziękować osobiście Księdzu.

Dziękujemy Panu za ten czas, życzymy ks. Jackowi wielości łask w dalszej jego posłudze. Niech Matka Pięknej Miłości, Gwiazda Nowej Ewangelizacji zawsze otacza go swoją opieką.

Tegoroczne Rekolekcje Wakacyjne za nami. Jak zwykle, to był cudowny czas z Bogiem i wspaniałymi ludźmi. Od 1 lipca przez sześć dni Różanostocka Maryja otaczała nas swoją opieką, wstawiennictwem, abyśmy coraz szerzej otwierali nasze serca na Boże prowadzenie. Trzy stopnie formacyjne, grupa najmłodsza- Armia Jezusa, młodzież oraz osoby po formacji 3-ego stopnia, dwóch księży, kleryk, łącznie 91 osób, którym przyświecał jeden cel- droga do świętości. Każda grupa miała swoją odrębną formację. Cieszy nas fakt, że już po raz drugi mogą korzystać z niej także osoby posługujące. W tym roku wzrastaliśmy pod hasłem: Życie świadome celu. Poza poszerzaniem naszej wiary mieliśmy również czas dla siostry i brata. Pogoda także temu sprzyjała. Spacerom, zabawom na powietrzu nie było końca. Nic więc dziwnego, że najmłodsi uczestnicy nie chcieli przyjąć do wiadomości, że czas rekolekcji dobiegł końca. Uwieńczeniem jego była Eucharystia w Sokółce. Żal było się rozstawać. Z nadzieją na przeżycie za rok kolejnych rekolekcji rozjechaliśmy się do swoich domów, by nieść światło Boże tym, których spotkamy na swoich drogach. Niech Pan nas umacnia i prowadzi. Amen

Za nami ostatnie otwarte spotkanie wspólnotowe w tym roku formacyjnym. Wprawdzie będziemy integrowali się 24.06.2023 r. przy grillu, ale to już inny temat…
Dziś w Oktawie Bożego Ciała, rozpoczęliśmy nasze spotkanie Eucharystią; śpiewanymi psalmami eucharystycznymi, procesją z Najświętszym Ciałem Jezusa Chrystusa i Litanią do Najświętszego Serca Jezusa. To szczególny czas w kalendarzu liturgicznym, który ma wprowadzać nas w Najświętsze Tajemnice.
„Sław Języku Tajemnice Ciała i Krwi Twojej…..” To nie tylko słowa pieśni, to rozumienie znaczenia co wydarzyło się 2000 tysiące lat temu w Wieczerniku, co wydarza się na każdej Mszy Świętej. Czy jesteśmy tego świadomi?
Po krótkich ogłoszeniach i życzeniach z okazji imienin naszego lidera Antka S, ks. dr Zbigniew Skuza odniósł się w swojej konferencji do tajemnicy Eucharystii. Nie sposób powtórzyć wysłuchanej konferencji. Jedno wybrzmiewało z każdego słowa ks. Zbigniewa, że każda Eucharystia to żywa Ofiara Jezusa Chrystusa. Każda Eucharystia to pro-egzystencja; gdy Jezus oddaje siebie mówiąc: „Żyję dla Was i umieram dla Was.”
Eucharystia to Światło w ciemności. Już w Starym Testamencie można znaleźć zapowiedź tej świętej Ofiary np. w Rdz 14, 17-20, Wj 16,3-8.13-16, Iz 25.1-10 czy Ps 23.
Eucharystia to fundament życia Kościoła. W tej Oktawie Bożego Ciała pomyśl, czy uczestnicząc na Mszy Świętej rozumiesz, co się dzieje na Ołtarzu? Czy rozumiesz, że tam Jezus Chrystus oddając za Ciebie życie, pozwala Ci spożywać prawdziwe Swoje Ciało?
Panie Boże, trudno to ogarnąć, trudno to zrozumieć. Daj mi łaskę przeżywania każdej Eucharystii, jakby to było moja pierwsza, jedyna i ostatnia.
AMEN

„Oto jest dzień, który dał nam Pan” tymi słowami rozpoczęliśmy Mszę Świętą. Pan przygotował duchową Ucztę, którą przeżywaliśmy wspólnie z dziećmi pierwszokomunijnymi, w okresie ich białego tygodnia. Dziecięca prostota, która towarzyszyła im w czasie dzielenia się swoim świadectwem przeżywania I Komunii Świętej mogłaby nas wiele nauczyć. Oto niektóre z nich; „jestem radośniejsza”, „cieszę się, że mogłam przyjąć Ciało Jezusa Chrystusa”, „mam pokój i radość”, „jestem silniejsza”. Uczmy się od nich tej dziecięcej ufności.

Kolejnym punktem naszego wspólnotowego spotkania była modlitwa uwielbienia. Mieliśmy też okazję do wypowiedzenia i wyśpiewania życzeń naszemu pasterzowi  
ks. Jackowi Dąbrowskiemu, który 25.05.2023 r. będzie świętował 21 rocznicę świeceń kapłańskich. To wielka radość  być prowadzoną trzódką tak zacnego kapłana. Niech Pan Bóg obdarza naszego przewodnika potrzebnymi łaskami i uświęca w kapłaństwie.

Konferencję na to spotkanie przygotowała Grażynka Kołodziejska, przybliżając temat „Duchowa dojrzałość”. Żeby rozwijać się duchowo, trzeba wzrastać. Żebyśmy mogli wzrastać, trzeba unikać pewnych zachowań, umieć radzić sobie ze swoimi emocjami, poznawać siebie, budować relacje ze sobą, z ludźmi i z Panem Bogiem. Duchowy rozwój we wspólnocie, życiu codziennym, w pracy, czy w rodzinie; to przede wszystkim właściwa postawa chrześcijanina, który życiem ewangelizuje. Św. Franciszek powiedział: „Ewangelizuj zawsze, słów używaj czasami”. Pan Bóg powołuje nas do służby, posługi. Każdy z nas jest inny i każdy z nas jest grzeszny. Przykłady powołanych; Mojżesz, Dawid, Apostołowie pokazują, że Pan naprawdę powołuje grzeszników. Dzięki łasce, ale też naszej pracy nad sobą i zaufaniu Panu możemy rozwijać się duchowo. 

Dziękujemy Panu Bogu za konferencję, która pokazała, jak ważne, ale i obszerne są to zagadnienia. Zatrzymaj się i zastanów, jak przebiega Twój rozwój duchowy, na jakim jesteś etapie?

 „Dlatego więc właśnie dołożywszy całej pilności, dodajcie do waszej wiary cnotę, do cnoty poznanie, do poznania  powściągliwość, do powściągliwości cierpliwość, do cierpliwości pobożność, do pobożności przyjaźń braterską, do przyjaźni braterskiej zaś miłość… To bowiem czyniąc, nie upadniecie nigdy.  W ten sposób szeroko stanie przed Wami otworem wejście do wiecznego Królestwa Pana naszego  i Zbawcy Jezusa Chrystusa”. 2P 1,5-7, 10b-11

Był piękny, słoneczny poranek. Podekscytowani skauci czekali na znak, że mogą zająć miejsca na pokładzie po czym wyruszyli w podróż. Na szczęście podróż trwała nie za długo więc trochę prowiantu zostało ‚na potem’.

Pierwsza stacja- Koryciny: poznawanie jadalnych i trujących ziół, warsztaty z tworzenia mieszanki herbat i przypraw, pogawędka z kozami i kurami..

Kolejny (główny) punkt programu- Zuzela. Po Mszy Św. skauci poznawali postać patrona szczepu SK13 – bł Stefana Wyszyńskiego, mogli wyjrzeć przez okna domu, z którego mały Stefek tez wyglądał lub posiedzieć w szkolnej ławce tak jak on. Wyprawa zakończyła się ogniskiem gdzie berek nigdy by się nie zakończył gdyby nie wyznaczony czas nieuniknionego powrotu.

Czas w pojeździe został aktywnie wykorzystany na opróżnienie tego pysznego co jeszcze zostało w plecakach – gdzie skauci wzorowo realizowali Prawo Skautów Króla : Skaut Króla jest UCZYNNY (ofiarny, życzliwy, troskliwy)- dzieląc się prowiantem, z tymi którzy mieli go mniej.

“Troszczmy się o siebie wzajemnie, by się zachęcać do miłości i do dobrych uczynków.” Hbr 10,24

20 maja odbyło się na łomżyńskich bulwarach spotkanie kobiet. Za nami przy pięknej pogodzie dobry czas spędzony przy kiełbasce i rozmowach o życiu, wspólnocie Theoforos. Wspólne chwile szybko zleciały, pogoda dopisała. Z Wami dziewczyny warto ‘ tracić czas”, aby zyskać : wspólną modlitwę- tradycyjnie koronka do Bożego Miłosierdzia, dobre towarzystwo, nowe przepisy i radość i bycie razem. Dziękuję i już nie mogę doczekać się kolejnego po wakacjach spotkania.

“Przyjaciele są jak ciche anioły, które podnoszą nas, kiedy nasze skrzydła zapominają, jak latać.” “Mały Książę”, Antoine de Saint-Exupery

„Na każdy czas miłuje, kto jest przyjacielem: a brat doznan bywa w utrapieniu” (Biblia Jakuba Wujka; Przysłów 17,17)

Ewangelia dzisiejszego dnia przynosi Boży pokój. To w Nim jest źródło Miłosierdzia. Ksiądz Jacek w czasie wspólnotowej Mszy Świętej  przypomniał, że Jezus Chrystus przychodzi ze swoim pokojem, ale to nasza decyzja sprawia, czy zachowamy go w sercu i w życiu. Kiedy tak będzie? Wtedy, gdy zaufamy Panu Bogu, kiedy wejdziemy z Nim w relację na modlitwie, Eucharystii, kiedy wytrwale kroczymy Jego ścieżkami. Gdy pojawia się grzech, pojawiają się lęk, frustracja, wyrzuty sumienia. Zaufajmy Panu, a pokój zagości w nas, zaufajmy Panu, a przybliży się do nas Niebo.

Żebyśmy mogli jednak doświadczyć Bożego pokoju, potrzebujemy „ujrzeć i uwierzyć”. Próbował nam w tym pomóc w czasie konferencji ks.  Zbigniew Skuza, który przygotował dla nas kolejny temat spotkania pt. „Zmartwychwstanie”. To w Nim – w Zmartwychwstaniu jest początek naszego duchowego wzrostu. Jak pisał Papież Benedykt XVI „Od Zmartwychwstania zależy to, czy Jezus tylko był, czy też również jest”.

Jeśli Pan obdarzył nas łaską wiary, to wystarczy Słowo Boże, żeby przyjąć, że Jezus JEST. Ksiądz Zbigniew w sposób wnikliwy, empiryczny dowodził, że zmartwychwstanie było faktem, zdarzeniem, które miało miejsce 09.04.30 r. O zmartwychwstaniu świadczą m.in.; całun turyński, chusta z Oviedo, chusta z Manoppello, które mogliśmy zobaczyć na wyświetlonych slajdach.

W jaki sposób rozumiemy, czym było Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa? Na ile potrzebujemy  na to dowodów, a na ile wnikliwego spojrzenia sercem, aby „Ujrzeć i uwierzyć”? Ten moment jest najważniejszy, od niego rozpoczynamy nowy: Nowe Życie skierowane na Jezusa Chrystusa, który jest Drogą, Prawdą i Życiem, który przynosi nam Jego pokój. Czy pozwolisz/pozwolę, by zagościł w twoim/moim sercu?

W Tygodniu Biblijnym Pan Bóg dał nam możliwość spotkania wspólnotowego, by na modlitwie dziękować za Jego prowadzenie, za światło Bożego Słowa, za wszystkie Jego życiowe drogowskazy. Chwała Ci, Panie!!!
Kolejne spotkanie rozpoczęliśmy Mszą Święta, po której mieliśmy okazję na smaczny poczęstunek przygotowany przez męską grupkę I stopnia. Diakonia uwielbienia poprowadziła nas w modlitwie, a nasz lider- Antek przekazał bieżące ogłoszenia.
Kolejnym, stałym elementem naszych spotkań jest konferencja. Tym razem poprowadził ją Darek Mieczkowski, którego zainspirowało kazanie na temat służby. Sam przyznał, że zaczął szukać odpowiedzi na nurtujące go pytania między innymi w Piśmie Świętym i Katechizmie Kościoła Katolickiego. Jedno z pytań to; jak wygląda służba w moim życiu? Wydaje się, że w dzisiejszym świecie, w którym wielu ludzi szuka, dąży do sukcesu – służba to zanikający element współczesnego życia. Czy też tak myślisz?
Służyć możemy na różne sposoby; w rodzinie, małżeństwie, pracy, wspólnocie czy w Kościele. Pytanie czy jesteśmy na to gotowi. Czy mamy odwagę „zapomnieć” o sobie, by pomyśleć o innych. Pan Bóg swoim życiem – drogą na krzyż pokazał nam, czym jest służba. Święty Józef swoją cichością, posłuszeństwem także uczy, czym jest służba. Postawa sióstr Marii I Magdaleny to kolejne przykłady służby, bardzo różnych, ale jakże potrzebnych.
Dziękujemy Panu za natchnienie, że przez posługę Darka pozwolił nam na refleksję, czym może być w życiu każdego z nas służba. Pytanie, czy jestem gotowa/ gotowy przyjąć Jego zaproszenie i służyć innym: rodzinie, wspólnocie, Kościołowi?
Chwała Panu za każdego uczestnika dzisiejszego spotkania, a było nas wielu. Skorzystał z tej frekwencji i z przedstawionego tematu nasz pasterz ksiądz Jacek i podziękował każdemu, kto służy we wspólnocie. Niech Pan Bóg błogosławi nam w naszych wyborach. Niech sprawia, żeby chciało nam się chcieć.
AMEN

„Widziałam Pana”, tak możemy zawołać za Marią Magdaleną, która widzi odsunięty kamień i nie ma tam Pana. Jest w szoku, nie poznaje Go, kiedy zaczyna do niej mówić. Dopiero, gdy usłyszała swoje imię – poznała Zmartwychwstałego Jezusa Chrystusa. Tak przedstawiał w czasie kazania Ewangelię ksiądz Jacek Dąbrowski na naszej wspólnotowej Mszy Świętej.

Za nami Święta Wielkiej Nocy, czy doświadczyliśmy w czasie ich trwania Zmartwychwstałego Pana? Nasze życie często naznaczone jest słabościami, problemami, jednak miejmy ufność w codziennym poszukiwaniu i odnajdywaniu naszego Zbawiciela. Niech kieruje Nami miłość, ufność w Miłosierdzie Jezusa Chrystusa.

Msza Święta rozpoczęła świętowanie wspólnoty. Z Katedry przenieśliśmy się do salki, gdzie po wielkanocnych życzeniach, małym co nieco, trwaliśmy na modlitwie. Duch Święty poruszał nasze serca i pozwolił nam wspólnie dziękować za ten szczególny czas radości, uwielbiać Jego Święte Imię.

Trwajmy cały czas w radości Zmartwychwstałego Pana, niech Jego zmartwychwstanie jest i naszym zmartwychwstanie. Pozwólmy Mu, aby zabierał to, co martwe, zgorzkniałe, pełne smutku i beznadziei. Niech Jego światło rozprasza wszelki mrok.

AMEN

Zapraszamy na następne spotkanie – wtorek 25 kwietnia.

„Ciało jako Świątynia Ducha Świętego”

W kolejną trzecią sobotę miesiąca kilka Pań z naszej wspólnoty spędziło owocne dwie godziny na rozważaniu Słowa w temacie „Ciało jako Świątynia Ducha Świętego”, przygotowanego i poprowadzonego przez Edytkę. Uświadomienie sobie, że nasze ciało jest mieszkaniem Boga, zachęca do refleksji i szukania odpowiedzi na pytanie, jak traktuję swoje ciało?

Z jaką świadomością przyjmuję, że moim niedoścignionym wzorem kobiecości jest Maryja? To Jej ciało stało się dosłownym mieszkaniem Jezusa Chrystusa, którego nosiła pod swoim sercem. Od Maryi uczmy się zaufania, skromności i pokory. Za Jej przykładem możemy dbać o nasze piękno szczególnie to wewnętrzne.

Piękno każdej z nas wypływa z faktu, że Pan Bóg stworzył nas na Swój obraz, na obraz Boga nas stworzył. W naturze kobiety zakorzeniona jest potrzeba piękna. Uczmy się dostrzegać piękno wokół nas. Rozważnie i rozsądnie dbajmy, zabiegajmy o piękno nie tylko naszego ciała, ale i naszego wnętrza. Będzie to miłe Panu szczególnie wtedy, gdy nasze troski, zabieganie
 o nasz wygląd, strój, zakupy oddamy Panu.

Kolejne spotkanie kobiet pozwoliło nie tylko na refleksję i zatrzymanie się nad kolejnym ważnym obszarem naszego życia, ale pozwoliło też na wymianę doświadczeń związanych
 z troską o nasze ciało. Pomysł Edytki na chwilę troski i zadbanie o nasze dłonie, był „wisienką na torcie”. Praktyczne pokazanie i doświadczenie masażu dłoni pokazał, jak na co dzień możemy zadbać o nasze spracowane ręce.

Chwała Panu za kolejne spotkanie kobiet, za czas refleksji i doświadczenia Boga
w każdym wymiarze naszego życia.

AMEN

Msza Święta, poczęstunek, który przygotowała grupka II b kobiet, modlitwa dziękczynienia- prowadzona przez Diakonię Uwielbienia, ogłoszenia to, jak wszyscy wiemy, stałe elementy każdego naszego spotkania, także tego ostatniego z 28 marca.

Natomiast konferencję na temat pokory powiedziała nam Ewa Grosfeld. Oto kilka informacji przez nią przypomnianych.  Pokora to królowa, fundament  pozostałych cnót. Bóg lubi pokorę, ponieważ to umiejętność chodzenia w prawdzie. Natomiast człowiek pokorny to ten, który potrafi stanąć w prawdzie o sobie. Tylko ten, kto uznaje swoją grzeszność, ma szansę wzrastania w duchowości. Serce pokorne zawsze pyta: „ Co mogę jeszcze zmienić w sobie?”, natomiast pyszne mówi: „Co mogą inni zmienić w sobie.” Pokora jest dziękczynieniem, a zgłębianie miłości i miłosierdzia Boga zawsze do niej prowadzi. Bezinteresowne pochwalenie kogoś przyczynia się do wzrostu pokory. Odtrutką na pychę jest właśnie dziękczynienie Bogu i ludziom. Natomiast z pychy rodzi się niedocenianie innych, a brak refleksji nad sobą. Być miłym i łagodnym nawet wtedy, gdy się jest poniżanym- to wielkie wyzwanie. Najlepszym sposobem na uczenie się tej postawy jest naśladowanie Jezusa. Zatem miejmy pragnienie, aby On dał nam tę łaskę i prośmy: „Jezu cichy i pokornego serca, uczyń serce moje według serca Twego.”

Dziękujemy Ewuni za przypomnienie cennych prawd, które pozwolą nam wzrastać w duchowości.

„Odpoczynek w Panu”

Za nami kolejne spotkanie, które tym razem odbywało się w świeżo odremontowanej „kawiarence”. Zanim jednak do niego doszło, to dzień wcześniej panie stawiły się do pracy, żeby sprzątnąć po remoncie. Chwała Panu za to, że dał nam również dzielnych i pracowitych braci we wspólnocie, którzy włożyli wiele wysiłku w to wspólnotowe dzieło.

Po tych trudach spotkałyśmy się, żeby rozmawiać o odpoczynku, odpoczynku w Panu. Już w Księdze Rodzaju 2,2-3 po dziele stworzenia świata, Pan Bóg „pobłogosławił siódmy dzień i uczynił go świętym”.

Czy mój/Twój odpoczynek jest święty?

Czy pozwalasz sobie na wyciszenie i przylgnięcie do Pana Boga, szukając w Nim zbierania sił do dalszej pracy? Odpoczywa się, żeby pracować, a nie pracuje się, żeby odpoczywać.

Święty Jan Paweł II mówił: „Trzeba dokonywać rozróżnień spośród różnych form ludzkiej kultury oraz rozrywek, jakie proponuje społeczeństwo, powinniśmy wybierać te, które najbardziej odpowiadają życiu zgodnemu z nakazami Ewangelii”.

Niektórym z nas w odpoczynku może pomóc – cisza, ta w nas i wokół nas. Za księdzem Krzysztofem Grzywoczem możemy powiedzieć, że prawdziwe życie (prawdziwy odpoczynek) jest w ciszy. Cisza to królewska droga do Boga.

Daj się ponieść odpoczynkowi w Panu, daj się ponieść ciszy szukającej Pana.

Niech te zbliżające się przygotowania do Świąt Zmartwychwstania Pana, nie przesłonią nam Tej Wielkiej zbliżającej się Tajemnicy. W Bożej, głębokiej ciszy przygotujmy się na przeżywanie Tridium Paschalnego. Odpoczynek i wytchnienie w Panu może w tym pomóc.

„Pan jest moim Pasterzem, nie brak mi niczego. Pozwala mi leżeć na zielonych pastwiskach. Prowadzi mnie nad wody, gdzie mogę odpocząć”. Ps.23, 1-2

AMEN

„Pamiętaj o nas Miłosierny Panie”

To refren psalmu 25, który wprowadził nas w czasie Liturgii Słowa do Mateuszowej Ewangelii. W dialogu Apostoła Piotra z Jezusem usłyszymy; „Panie, ile razy mam przebaczyć, czy 7 razy?” Odpowiedź Jezusa zaskakuje, nie 7 a 77 razy.

Mamy przebaczyć z serca, nasze/moje przebaczenie jest bramą do Nieba. To decyzja woli. Doświadczając krzywdy, popatrzmy na Jezusa, który uczy nas, jak mamy to zrobić. Nasz Zbawiciel, wisząc na krzyżu, mówi: „Ojcze przebacz im, bo nie wiedzą co czynią”. Doświadczamy przebaczenia Chrystusowego także w każdej spowiedzi. To przy kratkach konfesjonału Pan Bóg okazuje swoją Twarz – Miłosiernego Boga.

Czy Ty jesteś miłosierny dla swoich oprawców? Czy idziesz Drogą Miłosiernego przebaczającego Pana?

Trwamy w trzecim tygodniu Wielkiego Postu, to dobry czas na zatrzymanie się nad księgą Izajasza, największego proroka zapowiadającego nadejście Jezusa Chrystusa. Pomógł nam w tym ksiądz Zbigniew Skuza, którego od jakiegoś czasu gościmy na naszych wspólnotowych spotkaniach.

„W Jego ranach jest nasze zdrowie” – tym cytatem z Iz. 53,5 ksiądz Zbigniew rozpoczął konferencję. Skupił się na IV pieśniach, które usłyszymy w Wielkim Tygodniu poprzedzającym Święta Zmartwychwstania Pana.

Pieśni te czytając, medytując kolejno, jedna po drugiej pozwolą poznać;

• W I pieśń Iz. 42, 1-7 (8,9); Sługę Pańskiego, natchnionego Duchem, który
  w Nowym Testamencie objawiony jest w czasie Chrztu i na Górze Przemienienia.
• W II pieśni Iz. 49, 1-6;  Sługę Pańskiego, Proroka natchnionego i Misjonarza, który przyszedł ze Słowem z Mocą i jest Światłem dla oświecenia pogan.
• W III pieśni Iz. 50, 4-9 (10,11); Sługę Pańskiego, który jest Zbawicielem
  i odrzuconym Prorokiem, oznajmiającym – „Ja i Ojciec jedno Jesteśmy”.
• W IV pieśni Iz. 52, 13-53,12; Sługę Pańskiego, Baranka zabitego, zmiażdżonego cierpieniem, Zbawiciela wszystkich.

Jak zawsze konferencja Księdza Skuzy była ubogacona Słowem, które odkrywała przebogate bogactwo Biblii, która wywołała chęć powrotu do Słowa w zaciszu swojego serca. Na nowo otwarła przebogate pokłady tekstów Ewangelii, które choć usłyszeliśmy kolejny raz, to tak jakby pierwszy. Dziękujemy za ten zachwyt Słowem.

Kolejne wspólnotowe spotkanie za nami, kolejna Msza Święta za nami, kolejna wspólnotowa modlitwa za nami. Odszukaj w tej wspólnocie siebie, Miłosierny Bóg czeka na Ciebie?

AMEN

Za nami kolejne dni Wielkiego Postu, kolejna wspólnotowa Msza Święta i kolejne spotkanie. W tym czasie mamy szukać swojego miejsca w Kościele Chrystusowym, szukać drogi nawracania się.

            W czasie Mszy Świętej celebrowanej przez księdza proboszcza M. Mieczkowskiego, Pan Bóg w Swoim Słowie uczy nas, jak mamy się modlić. Jesteśmy w okresie Wielkiego Postu, którego fundamentem jest modlitwa, post i jałmużna. Tu Słowo pochyla się nad nami i Pan mówi do nas i uczy modlitwy –  „Ojcze nasz…” Spróbuj zatrzymać się i wejść w kolejne prośby tej modlitwy.

Do kolejnych fundamentów, odniosła się Lidia Choińska, która przygotowała i wygłosiła obecnym na spotkaniu-konferencję. Przypomniała nam hasło obecnego Roku Liturgicznego „Wierzę w Kościół Chrystusowy”. Zainspirowała do rozumienie głębi tych słów i wprowadziła do potrzeby ciągłego nawracania się, zwłaszcza w czasie wielkopostnym, podkreślając, iż modlitwa, post i jałmużna to zespolone elementy, które tylko w tej triadzie są pełnią naszego duchowego  przeżywania Wielkiego Postu.

Nasze/moje nawracanie, to wzrastanie w Panu Bogu. Jezus mówi „Pójdź za mną”, mam iść, mam formować się, mam pielgrzymować do końca. Zatrzymanie się to stagnacja, to przestrzeń do działania złego.

W tym świętym czasie Wielkiego Postu, mamy udać się na pustynię, izdebkę swojego serca i kontemplować obecność Boga w codzienności, pracy, działaniu i posłudze. Sam Jezus swoim przykładem, Słowem, także przez Maryję zachęca nas do tego. Mamy pościć sercem, wzbudzając w sobie intencję, z miłości do Boga i ludzi, cały czas z modlitwą w sercu i życiu. Dzisiaj potrzebujemy także postu od obojętności, perfekcjonizmu, różnych uzależnień, bowiem prawdziwy post to wyrzekanie się grzechu, własnych słabości.

Panie Boże, prowadź nas w naszych wielkopostnych postanowieniach. Wzbudzaj czyste intencje, obdarzaj pragnienie nawracania i trwania w Tobie.

AMEN