Dnia 27 stycznia. Ewa Sikorska, wsparta modlitwą, podjęła się wygłoszenia konferencji na temat
pokory. Ponieważ jest to temat rzeka, mówczyni ograniczyła się do wyjaśnienia czym jest pokora,
jakie są jej przejawy.
Pokora jest cnotą, umożliwiającą uznanie własnej niewystarczalności, grzeszności i słabości.
Człowiek pokorny stoi w prawdzie odnośnie swoich uzdolnień i talentów. Wie, że Bóg jest
źródłem wszelkich łask i czerpie z tego źródła. Pokora owocuje też miłością do bliźniego.
Przeciwieństwem pokory jest pycha, która może skutkować niepokojem i brakiem przebaczenia.

Święty Paweł w liście do koryntian pisze :
Któż będzie cię wyróżniał? Cóż masz, czego byś nie otrzymał? A jeśliś otrzymał, to czemu się
chełpisz, tak jakbyś nie otrzymał? .

Człowiek obdarzony przez Ducha Świętego charyzmatami lub darami, otrzymuje je na chwałę
Boga i do posługi, nie dla chełpienia się.
Można uznać, że wszelkie podziały w Kościele wynikają z braku pokory, z pychy. Przykładowo
Święty Franciszek widząc zepsucie, naprawiał kościół zaczynając od siebie, podczas gdy Luter
widział zło w kościele, lecz nie widział wad w sobie.
Wspólnotę Kościoła można porównać do obrazu lub puzzli, gdzie wszystkie poszczególne
elementy tworzą jedność.

Jezus daje nam wzór pokory: kto do małych rzeczy się zniży ten jest pokorny. Chrystus nie
przyszedł by nas potępić i nie przyszedł też, by mu służono, lecz aby służyć.
Pokora może objawiać się też poprzez promocję drugiego człowieka i bezinteresowność.