Ostatnie wydarzenia (Strona główna)

Rozpoczęliśmy nowy rok formacyjny 2024/2025. Za nami czas wakacji, odpoczynku
i wakacyjnych rekolekcji. Z Panem Bogiem chcemy wchodzić w ten kolejny rok w czasie którego, pochylimy się nad treściami zawartymi w Katechizmie na podstawie Summy św. Tomasza z Akwinu.

Nasz proces nawrócenia trwa. Dajmy sobie szansę, aby nie zaniedbywać udziału
w propozycjach, które oferuje wspólnota. To od nas zależy, na ile zakorzeniony jest w nas stary człowiek, a na ile otwieramy się na przemianę. Niech ten rok formacyjny będzie dla każdego z nas czasem kształtowania i doskonalenia Nowego Życia, Nowego Człowieka.

Za nami ostatnie otwarte spotkanie wspólnoty Theoforos w roku formacyjnym 2023/2024. Jeszcze tylko pielgrzymka do Niepokalanowa, gdzie Matce Bożej podziękujemy za wszelkie łaski i prowadzenie w trwaniu na drodze ku duchowemu rozwojowi.

Nasza wspólnotowa Msza Święta, której przewodniczył ks. Grzegorz Kierski, rozpoczęła spotkanie. Następnie z Katedry udaliśmy się do Domu Parafialnego i doświadczyliśmy, że nadchodzące spotkanie musi być wyjątkowe. Przyjechali bowiem na nie przedstawiciele z oddziałów naszej wspólnoty z Ostrołęki, Wyszkowa
i miła niespodzianka… z Małkini – ks. Jacek Dąbrowski.

Modlitwa uwielbienia wprowadziła nas w WYBORY. Spotkanie poświęcone było wyłonieniu nowego lidera i zarządu naszego łomżyńskiego oddziału Theoforos. Dziękując za posługę dotychczasowego zarządu i lidera, prosiliśmy Pana Boga, by prowadził nas w tych decyzjach, byśmy kierując się dobrem wspólnoty, wybrali odpowiedzialnych, pełniących ofiarnie służbę w jedności z Bogiem.

W procedury i zasady obowiązujące w czasie wyborów zgodnych z zapisami
w Statucie Stowarzyszenia Theofors, wprowadził nas Damian Kowalski z oddziału ostrołęckiego. Do końca głosowania i wyborów, pilnował kart, głosujących i procedur. Dziękujemy Panu Bogu za Damiana i Jego profesjonalizm. Spontanicznie wybrana komisja skrutacyjna dzielnie mu pomagała.

Po dwuetapowym głosowaniu wybrano nowego lidera- Madzię Mieczkowską. Następnie spośród 55 osób znajdujących się na liście członków zwyczajnych, został wybrany siedmioosobowy zarząd w składzie: Lidia Choińska, Piotr Czyżewski, Janusz Ejsmont, Sławomira Głasek, Grażyna Kołodziejska, Antoni Strumiłowski, Milena Tomczyńska.

Dziękujemy Panu Bogu za nowego lidera i zarząd. Prosimy dla nich o Boże błogosławieństwo, prowadzenie i obdarowanie potrzebnymi do posług darami Ducha Świętego. Nowi odpowiedzialni zostali wybrani na najbliższe 3 lata i rozpoczynają posługę w nowym roku formacyjnym 2024/2025, we wrześniu.

Dziękujemy Damianowi i komisji skrutacyjnej (Ani, Eli I Adamowi) za okazaną pomoc. Słowa piosenki oddają trud nowych wyzwań, które stoją przed liderem
i zarządem:

Posyłam was na pracę bez nagrody
Na ciężki, twardy i niewdzięczny trud,
Niezrozumienie, drwiny i obmowy.
Posyłam was przydawać do mych trzód.

AMEN

To wyjątkowe spotkanie, które przeżywaliśmy z księdzem Grzegorzem Kierskim, Pasterzem naszej wspólnoty Theoforos. Dlaczego wyjątkowe?

• Dzień wcześniej 27.05.2024 r. ksiądz Grzegorz obchodził 13 lecie swojego kapłaństwa. Jesteśmy wdzięczni Panu Bogu za Jego posługę w naszej wspólnocie. Niech Pan mu błogosławi w drodze do świętości, a Maryja otacza Swoją opieką. My zapewniamy o naszej pamięci w modlitwach.
• Spotkanie kończyło całoroczny cykl konferencji pt. „Życie świadome celu”. Miały one nam przybliżyć odpowiedź na tytułowe pytanie o cel naszego życia? W Liście do Efezjan czytamy „W Nim dostąpiliśmy udziału my również, z góry przeznaczeni zamiarem Tego, który dokonuje wszystkiego zgodnie z zamysłem swej woli, po to byśmy istnieli ku chwale Jego majestatu – my którzy już przedtem nadzieję złożyli w Chrystusie” (1, 11-12). Każdy, kto miał okazję słuchać kolejnych konferencji, przeszedł całoroczną drogę w szukaniu celu, do którego każdy człowiek wierzący powinien dążyć.

Tym razem po koncelebrowanej Mszy Świętej, poczęstunku (przygotowanym przez grupę „O” kobiet i mężczyzn, którym serdecznie dziękujemy), modlitwie i bieżących ogłoszeniach wysłuchaliśmy drugiej części tematu konferencji, którą przygotowała i wygłosiła Ania Dardzińska.

Poza przytoczonym fragmentem z listu do Efezjan warto powtórzyć sobie z konferencji Ani, że jesteśmy powołania do pozyskiwania uczniów, wszędzie tam gdzie żyjemy, pracujemy. Mamy dzielić się świadectwem naszego życia. Nie stanie się to, jeśli nie zrozumiem, że mogę wybrać jedną z dwóch dróg bycia chrześcijaninem, w dużym uproszczeniu jako:

• chrześcijanin zeświecczony (liczą się moje potrzeby)
• chrześcijanin światowej klasy (liczą się potrzeby innych)

Mamy przejść z myślenia o sobie, do:

• myślenia o innych Flp 2,4
• myślenia globalnego Ef 3, 17-19
• kategoriami wieczności 1 kor 7,31

Twój, mój pięciocel to: 1. Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem. 2. Miłuj bliźniego swego jak siebie. 3. Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody. 4. Udzielajcie im chrztu w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. 5. Uczcie się zachowywać wszystko, co Wam przykazałem. Co może pomóc nam w tym rozwoju duchowym?

• regularny udział w spotkaniach małej grupki
• modlitwa, refleksja nad swoim życiem, rachunek sumienia, regularna spowiedź,
• dzienniczek rejestrujący nasze życiowe lekcje, przemyślenia, rozterki,
• przekazywanie swojej wiedzy innym.

Na koniec pytania, które mogą ułatwić pracę nad sobą, rozwój duchowy:

• Co będzie w centrum mojego życia?
• Co będzie charakteryzowało moje życie?
• Jaki wkład wniosę swoim życiem?
• Jakie będzie przesłanie mojego życia?
• W jakim środowisku będę żyć?

Dziękujemy Ani, że przeprowadziła nas przez treści spotkania w bardzo ciekawy sposób.

To jeszcze nie koniec naszego roku formacyjnego, przed nami kolejne otwarte spotkanie, na którym będą wybory nowego lidera i Zarządu. W kontekście opisanej konferencji, to ważny czas przed nami. Prośmy Ducha Świętego, by poprowadził nasze głosowanie zgodnie z Jego wolą, niech nasze życie świadome celu towarzyszy naszej wspólnocie, przyszłemu liderowi i Zarządowi. Jak to czasem powtarza ks. Grzegorz; „Czy wspólnota będzie się rozwijać, czy zwijać?”.

AMEN

Tego dnia w Liturgii Kościoła wspominaliśmy św. Macieja, który został powołany do grona Apostołów po zdradzie Judasza. Pan Bóg przypomina nam również, że to: „nie wy Mnie wybraliście, ale Ja was wybrałem”.

Niektórzy z nas jeszcze przed Eucharystią uczestniczyli w Różańcu, który w każdy wtorek prowadzi nasza wspólnota (zwykle jest to Zosia i Adam).Po Mszy Świętej mogliśmy uczestniczyć przed Najświętszym Sakramentem w Nabożeństwie Majowym i nowennie przed Zesłaniem Ducha Świętego. Ten czas to najważniejszy moment każdego naszego spotkania otwartego.

Po uczcie duchowej I stopień grupki pań zaprosił wszystkich na poczęstunek, za który bardzo serdecznie dziękujemy . Diakonia uwielbienia i scholka poprowadziła modlitwę, po niej w zastępstwie za lidera Lidia Ch. i ksiądz Grzegorz przedstawili ogłoszenia, serdecznie zachęcając wszystkich do udziału w planowanych najbliższych dziełach wspólnoty.

Gościliśmy z konferencją księdza Zbigniewa Skuzę, który kontynuował cykl spotkań „Na wzór Chrystusa… Chrystusowe życie naszym życiem”. Tym razem naszą uwagę skupił na jednym z tytułów Pana Jezusa „JA JESTEM”. Tak Pan Jezus Chrystus między innymi mówi o Sobie w czasie Modlitwy Arcykapłańskiej w 17 rozdziale Ewangelii Janowej. Żebyśmy mieli pełen obraz i zrozumieli znaczenie tych słów, prelegent odniósł się do księgi Wyjścia, gdzie Pan Bóg na pytanie Mojżesza o Jego imię odpowiada „JESTEM, KTÓRY JESTEM”. Dla Żydów imię miało ogromne znaczenie, niosło tożsamość człowieka. Pan Bóg odkrywając Swoje imię, odkrywa Swoją tożsamość:

• Jestem, który Jestem Będący.
• Jestem, który Byłem.
• Jestem, który Będę i nigdy Być nie przestanę.

Ten fragment z ks. Wj 3,13-15 to jeden z najważniejszych fragmentów Starego Testamentu. Kiedy Pan Jezus mówi „JESTEM” pokazuje Swoją tożsamość, Swoje ubóstwienie. Natomiast Jezusowe „JA JESTEM”, które kilkakrotnie możemy odnaleźć w Nowym Testamencie odczytujemy w znaczeniu porównawczym. Wtedy Pan Jezus Chrystus mówi o sobie, że JEST:

• „chlebem życia” (J 6, 35.41.48.51)
• „światłością świata” (J 8, 12)
• „bramą owiec” (J 10, 7.9)
• „dobrym pasterzem” (J 10, 11.14)
• „zmartwychwstaniem i życiem” (J 11, 25)
• „drogą prawdą i życiem” (J 14, 6)
• Krzewem winnym” (J 15,1.5)

Bogu niech będą dzięki za posługę księdza Zbigniewa Skuzy. Swoją wdzięczność okazujemy nie tylko w naszych modlitwach, ale okazaliśmy dziękując za tą i wszystkie konferencje w całym roku formacyjnym, składając na Jego ręce nasze podziękowania i skromny podarunek. Niech Pan Go błogosławi i prowadzi drogami świętości.

AMEN

Naszemu kolejnemu spotkaniu towarzyszył święty Wojciech, misjonarz, męczennik i patron Polski. Koncelebrowana Msza Święta za jego wstawiennictwem rozpoczęła nasze co dwutygodniowe spotkanie otwarte. Postać męczennika, misjonarza wpisała się nie przypadkowo w temat konferencji, którą przygotowała i wygłosiła Milenka Tomczyńska.

Zanim jednak wysłuchaliśmy konferencji, zostaliśmy zaproszeni na poczęstunek przygotowany przez I stopień grupki męskiej. Bardzo dziękujemy za obfity i smaczny pokarm dla ciała, Panowie . Następnie otrzymaliśmy garść bieżących informacji i ogłoszeń wspólnotowych. Diakonia uwielbienia ze scholką poprowadziła nas w modlitwie.

W czasie konferencji na temat „Powołani do ewangelizacji” byliśmy przeprowadzeni przez treści zawarte w Słowie Bożym, Katechizmie Kościoła Katolickiego, adhortacjach papieży, które mówią nam wprost: „Idźcie i nauczajcie wszystkie narody”.

Nasza wspólnota to Theoforos – czyli ludzie niosący Boga. Misją zarówno naszej wspólnoty jak i Kościoła Katolickiego jest ewangelizacja. Ma ona początek w naszym sercu, byśmy napełnieni Duchem Świętym mogli nieść Boga w swoich najbliższych rodzinach, miejscach nauki, pracy, środowisku, w którym na co dzień żyjemy i pracujemy. Mamy być narzędziem i orędziem Pana Boga, dlatego przez nas, nasze życie, postawę mamy świadczyć o Jezusie, Prawdzie i Miłości Boga do każdego człowieka.

Gdyby Apostołowie nie zostali obdarowani Duchem Świętym, gdyby nie poszli na cały świat, by głosić Ewangelię, próżna byłaby nasza wiara. Jeśli jesteś zewangelizowany- ewangelizujesz. Prosta Boża zasada. Ksiądz Grzegorz przypomniał nam, że każdy z nas ma swoje miejsce we wspólnocie. Każda posługa jest konieczna i ważna. Pytanie, czy odkryliśmy swoje miejsce w tej wspólnocie. Dziękujemy Milence za trud głoszenia, Sławkowi O. za świadectwo życia i nawrócenia. Chwała Panu!

Mamy misję, misję niesienia Boga: „Dzielmy się wiarą jak chlebem, dajmy świadectwo nadziei. Bóg ofiarował nam siebie i my mamy się Nim z ludźmi dzielić”.

Amen

Amen

Na kolejnych spotkaniach otwartych, w tym roku formacyjnym, przedstawiane są konferencje poświęcone budowaniu wspólnoty. Może tym razem przyjrzyjmy się naszemu spotkaniu przez pryzmat posługi we wspólnocie. Zobaczmy, na ile nasze posługi służą, budują Theoforos? Posługi w dniu naszych spotkań otwartych, zaczynają się jeszcze przed Eucharystią, ale po kolei:

• posługa przy prowadzeniu różańca, za który jest odpowiedzialna w każdy wtorek nasza wspólnota,
• posługa diakonii muzycznej, która śpiewa na Mszy Świętej,
• posługa grupki formacyjnej, która przygotowuje poczęstunek, Ołtarz Słowa i sprząta po spotkaniu (tym razem dziękujemy kobiecej grupce II a),
• posługa przygotowania salki konferencyjnej, która polega na przygotowaniu nagłośnienia i ustawieniu krzeseł,
• posługa w czasie Mszy Świętej przy czytaniach, modlitwie wiernych, przygotowaniu slajdów na rzutnik (tu warto zapytać się, czy znajduję czas na wspólnotową Mszę?),
• posługa diakonii wstawienniczej prowadzącej modlitwę wspólnotową,
• posługa głoszenia konferencji.

Jeśli przychodzimy na spotkania, to doświadczamy i widzimy zaangażowanie wielu osób. Zatem, na ile mogę odnaleźć się w tych działaniach?

Może warto wrócić i przypomnieć sobie poprzednie konferencje, zobaczyć różne cele życia we wspólnocie. Pomogła nam w tym Lidia Ch., która poprowadziła kolejną z tego cyklu. Przypomniała nam o:

1. Bożej radości, która buduje nasze relacje, wskazuje, jaki mają mieć charakter.
2. Bożej Miłości, która określa i nadaje kierunek naszemu byciu razem.
3. Naśladowaniu Chrystusa, który jest wzorem i naszym Przewodnikiem
   w budowaniu wspólnoty.
4. Naszej posłudze i służbie, która zależna jest od naszej otwartości, zdolności
   i gotowości pójścia za Jezusem.

W czasie konferencji Lidia powiedziała o cechach prawdziwej służby. Szczególnie teraz w Tygodniu Miłosierdzia Pan Bóg stawia przed nami wielość pytań. Jeżeli zależy nam na wzroście duchowym, to niech każdy z nas zrobi sobie rachunek sumienia i stanie w Prawdzie przed Panem. Jak to jest z każdym z nas? Czy są to moje cechy? Z którą mam największy problem? Co mogę zrobić, aby było lepiej?

1. Prawdziwi słudzy oddają się do dyspozycji.
2. Prawdziwi słudzy są wyczuleni na potrzeby innych.
3. Prawdziwi słudzy robią, co mogą, posiadając to co mają.
4. Prawdziwi słudzy czynią każde zadanie z ogromnym sercem.
5. Prawdziwi słudzy są wierni swojemu zadaniu.
6. Prawdziwi słudzy starają się nie błyszczeć, czynią wszystko z pokorą i oddają chwałę Panu.

Dziękujemy Panu Bogu za trud przygotowania i powiedzianą przez Lidię konferencję, dziękujemy Lidziu za przypomnienie tych oczywistości. Nie do nas należy ocena i krytyka innych posług. Stańmy przed Panem w pokorze i prawdzie o sobie. To On jest od tego, by oceniać.

Niech Miłosierny Pan błogosławi nam, na naszej drodze do świętości. AMEN

Tym razem otwarte spotkanie naszej wspólnoty Theoforos przypadło w Wielkim Tygodniu. Po koncelebrowanej Mszy Świętej, udaliśmy się do Domu Parafialnego. Tam czekała niespodzianka, nie mieliśmy żadnego poczęstunku. To znak, że rozpoczęliśmy post już w Wielkim Tygodniu.

Po modlitwie i uwielbieniu (nietypowo, bo w kręgu), w zastępstwie za chorego lidera (życzymy Ci Antku zdrowia), ogłoszenia przedstawiła Lidia. Diakonia charytatywna podziękowała w imieniu Sióstr Benedyktynek za pomoc i wsparcie. Udało się zebrać 810 zł, za które zakupiono środki czystości. Siostry pełne wdzięczności, radości i życzliwości dziękowały wspólnocie i obiecały w naszej intencji modlitwę.

Na spotkaniu nie było nas zbyt wiele osób, a szkoda bo zaproponowany temat konferencji odkrywał ważne treści „Ukształtowany by służyć Bogu”. Konferencję przygotowała i wygłosiła Grażynka Kołodziejska. Jej podsumowanie można streścić w tych punktach:

1. Każdy z nas jest powołany do służby. Służyć możemy w każdym miejscu, do którego posyła nas Pan Bóg. Służyć możemy każdemu, do kogo posyła nas Pan Bóg. Jeśli jesteśmy stworzeni na obraz i podobieństwo samego Pana, to również w naszej codziennej posłudze, tak jak Jezus Chrystus przyszedł na świat dla nas, tak i my mamy żyć dla innych. (Ef 2.10)
2. Pan Bóg nie pozostawia nas samych w naszych posługach. Uzdalnia nas, obdarza różnymi talentami, które mamy wykorzystać do posługi bliźniemu, tak jakbyśmy służyli samemu Bogu. W każdej posłudze nie jest najważniejsza nasza praca, ale osoba, której służymy. (Rz 12. 3-8)
3. Mamy to czynić z miłością, dlaczego? Pan Bóg kocha każdego, również tych do których nas posyła. (Rz 12. 9-11)
4. Nie będzie nam lekko. Napotkamy różne trudności, przeszkody (grzech, zranienie, zniewolenie). Jednak nie jesteśmy sami, jest z nami Ktoś potężniejszy, jest z nami sam Stwórca – Pan Bóg. Z Nim możemy wszystko. (2 Kor.12. 9-10)

Dziękujemy Grażynce za posługę dzielenia się tymi treściami. Również nasza posługa ma przynosić owoce. Zastanówmy się, jak długo jesteśmy we wspólnocie, w co się angażujemy, w jakich diakoniach posługujemy, czy posługa przynosi radość i najważniejsze –czy przynosi owoce? Z okazji Świąt Zmartwychwstania Pana, życzmy sobie nawzajem, byśmy odkrywali swoje uzdolnienia, talenty i posługiwali nimi w pracy, rodzinie i naszej wspólnocie.

Pan Zmartwychwstał, prawdziwie Zmartwychwstał, Alleluja!!!

Za nami 2 tygodnie Wielkiego Postu. W tym szczególnym czasie otwarte spotkanie wspólnoty Theoforos rozpoczęła Liturgia Święta, celebrowana przez naszego opiekuna księdza Grzegorza Kierskiego.

Nasz stały schemat spotkań został zachowany. Poczęstunek (chwila dla brata/przyjaciela), modlitwa – prowadzona przez diakonię modlitwy i scholkę, ogłoszenia (w tym aktualne informacje w sprawie wakacyjnych rekolekcji) i konferencja. Na uwagę zasługuje poczęstunek przygotowany przez grupkę pań trzeciego stopnia, które zaskoczyły wszystkich przygotowaną pizzą (Zosia w swoim fartuszku robiła ją profesjonalnie😊) – dziękujemy!!!!

Konferencję poprowadził nasz zaprzyjaźniony ksiądz Zbigniew Skuza. Cieszymy się, że poza uczestnikami z Theoforos z tych konferencji korzysta Odnowa w Duchu Świętym.

Ksiądz zaprosił nas do konferencji na temat „Kiedy serce woła…Psalm 51”. Prelegent zaczął nasze spotkanie od historii Dawida i Batszeby (2 Sm 11-12). Barwny, wartki, dowcipny język księdza Z. Skuzy sprawił, że usłyszeliśmy historię wspomnianych bohaterów Starego Testamentu w nietuzinkowy sposób.

Wprowadzenie było konieczne, żebyśmy mogli zrozumieć, w jakich okolicznościach powstał Psalm 51. Grzech cudzołóstwa, który popełnił Dawid pociągnął za sobą dalsze szatańskie działania i intrygi Dawida, który dopiero po spotkaniu z prorokiem Natanem zdał sobie sprawę z tego, jak nikczemnie postąpił wobec Batszeby i jej męża.

Dawid w swoim sumieniu kapituluje i zwraca się do Boga pokutnym Psalmem 51. To jeden z siedmiu pokutnych psalmów obok psalmów: 6,32, 38, 102, 130, 143.

Analiza kolejnych wersetów, prowadzona przez biblistę ks. Zbigniewa Skuzę, odkrywała skruchę naszego bohatera i wielkie Miłosierdzie Boga. Temat tak bardzo aktualny, szczególnie teraz w czasie Wielkiego Postu i towarzyszących mu naszych postanowień. Zatrzymajmy się na etapach przemiany Dawida, może odnajdziemy w nich klucz do przemiany naszych serc:

• Uświadomienie sobie grzechu, czynionych podłości, stanięcie w prawdzie przed Panem Bogiem.
• Krzyk, wołanie o przebaczenie, o pochylenie się Boga nad grzesznikiem.
• Przyznanie, że tylko Pan Bóg w swojej Miłości konkretnej, matczynej, tkliwej może zadziałać swoim Miłosierdziem.
• Wzięcie na siebie odpowiedzialności za grzech, za poczynione nieprawości.
• Przyznanie, że grzech zniszczył relację z Panem Bogiem, przyznanie się do tego, że jako grzesznik zawiodłem kochającego Ojca.
• Prośba o skruszenie serca, stworzenie nowego, czystego, które chcę złożyć Panu Bogu w ofierze.
• Okazanie gotowości, że z nowym, odmienionym sercem chcę służyć Panu Bogu i nieść Jego innym.

Jesteśmy wdzięczni Panu Bogu, że posyła do nas ks. Zbigniewa. Dziękujemy księże za Twoją posługę, za Twoją mądrość i słowa nadziei dla każdego z nas. Abyśmy tylko umieli w tym Wielki Poście z tego skorzystać. Zapraszamy wszystkich na kolejne nasze otwarte spotkania.

AMEN

Niektórzy tego dnia żegnali karnawał, a nasza wspólnota z Panem Bogiem przygotowywała się do rozpoczynającego się Wielkiego Postu. Uczestniczyliśmy we Mszy Świętej, którą celebrował ksiądz Maciej Kulesza, kończąc 40-godzinne Nabożeństwo Adoracji Najświętszego Sakramentu w Katedrze. W Liturgii uczestniczyli również klerycy z Łomżyńskiego Seminarium Duchownego wraz ze swoimi kapłanami.

Ksiądz M. Kulesza w swoim kazaniu odniósł się do potrzeby dzielenia się chlebem z innymi. To sam Jezus Chrystus jest dla nas przykładem łamania samego siebie w każdej Eucharystii po to, by dzielić się Sobą. Jezus z Miłości do nas dał się połamać. Na ile my jesteśmy gotowi dawać się Jemu łamać, szczególnie w czasie wielkopostnym? Potrzebujemy być chlebem, by inni mogli łamać nas, byśmy mogli dzielić się sobą.

Uzupełnieniem tej homilii była konferencja księdza Tomasza Grali, który zaprosił nas do 40-dniowego postu na pustyni naszego życia. To czas naszego nawrócenia, zmagania z samym sobą i naszymi grzechami. Receptą na dobrze przeżyty czas postu może być podpowiedź księdza Tomasza – otworzyć się na spojrzenie Pana Boga na nas. To czas prawdy o nas samych, wejście w dialog z Panem Bogiem. To spojrzenie Boga połączone z jałmużną, postem i modlitwą pomoże nam w głębszym przeżyciu tego okresu. Pan Bóg w ukryciu patrzy na nasze postanowienia, które mamy czynić z miłości do naszego Stwórcy. Mamy zatem zawsze pytać się: Co Bóg o mnie sądzi? Mamy rozeznawać i przyglądać się owocom naszej duchowej pracy, naszym zmaganiom, by być coraz lepszym, doskonalszym, na wzór swojego Pana.

Dziękujemy księdzu Tomaszowi, że wprowadził nas w ten czas Wielkiego Postu. To od nas zależy, na ile to będzie Wielki Post, a na ile tylko kolejny w naszym życiu, w naszej wędrówce do Pana Boga.

Prosimy Cię, Panie Boże, abyśmy mogli iść z Tobą pustynią naszego życia przez ten 40- dniowy Wielki Post tak, aby nie zmarnować okazji do dawania siebie innym. Amen

Pierwsze spotkanie wspólnotowe w roku 2024 rozpoczęliśmy Eucharystią. W czasie Liturgii Słowa usłyszeliśmy Jezusa Chrystusa, który mówi z Mocą. Jego Słowo uzdrawia
i uwalnia od grzechu. Już tu mamy zapowiedź Zbawienia, które przyniósł nam Pan Jezus. Niech i w tym roku Słowo nas prowadzi, daje wskazówki i siłę do codziennego życia.

Po Mszy Świętej udaliśmy się do Domu Parafialnego, gdzie czekał obfity poczęstunek przygotowany przez grupę zerową kobiet i mężczyzn. Panie i Panowie spisali się na medal, dziękujemy za Wasze starania i przygotowany poczęstunek.

Kolejnym stałym elementem naszych spotkań jest wspólnotowa modlitwa prowadzona przez diakonię uwielbienia i scholkę. To czas na uwielbienie i dziękczynienie Panu Bogu.

Nasz lider Antonii S. przekazał nam bieżące ogłoszenia i zaprosił na konferencję ks. dr Zbigniewa Skuzę, którego zawsze z ogromnym zainteresowaniem słuchamy, ostatnio razem ze wspólnotą Odnowy w Duchu Świętym, z których obecności zawsze cieszymy się
i serdecznie zapraszamy.

Tematem spotkania był „Chrzest Jezusa i nasz chrzest”. Było to nawiązanie do niedzielnego święta Chrztu Pańskiego z 07.01. Zdaniem księdza Zbyszka ta niezwykła uroczystość to podstawa naszej godności. Chrzest to zakorzenienie w Synostwo Boże. Zatem możemy tak, jak święty Marcinem powiedzieć, że: „Ja jestem synem Bożym”.

W czasie chrztu Jezusa Chrystusa otworzyło się, rozwarło się Niebo i zstąpił na Niego Duch Święty. To jest moment, kiedy dzięki Jezusowi Chrystusowi otwiera się Niebo dla każdego ochrzczonego. Bóg okazuje nam łaskę. Duch Święty łączy wtedy Niebo z Ziemią, niweluje dystans między Bogiem a grzesznym człowiekiem.

Moment chrztu Pana Jezusa Chrystusa zapowiedziany był już w Starym Testamencie Iz. 42,1 „To jest Mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie.” To niezwykły moment, kiedy objawiła się światu Trójca Święta. I jeszcze to miejsce, rzeka Jordan, która dzieliła czas- ziemię niewoli a ziemię obiecaną.

Myśląc o naszym wszczepieniu w Jezusa Chrystusa, myśląc o naszym chrzcie, uczestnicząc w rodzinnych uroczystościach chrztu pamiętajmy o ogromnej mocy tego Sakramentu. To od tego momentu stajemy się synami/córkami samego Boga. Niech Moc Słowa działa w nas, niech moc Sakramentu Chrztu Świętego porusza i zmienia nasze serca. Dziękujmy Panu Bogu za nasz Chrzest, za to co dla nas uczynił.

Dziękujemy Panu Bogu za naszego przyjaciela księdza Zbigniewa, za kolejne spotkanie ze Słowem Bożym. Błogosław mu Panie na ten rok i prowadź, by dalej niósł Boga innym, także naszej wspólnocie, byśmy dalej i my mogli Go nieść. Amen

28 listopada to kolejne spotkanie naszej wspólnoty. Rozpoczęliśmy tradycyjnie Mszą Świętą, poczęstunkiem, który tym razem przygotowała grupa kobiet I st. Dziękujemy za przepięknie udekorowany stół i smaczne przekąski, które dopełniały nasz czas dla siostry i brata.

Kolejnym punktem była konferencja przygotowana przez Sławkę G. Jej temat to: Powołani do życia w Kościele, wspólnocie, rodzinie. Punktem wyjścia do rozważań Sławki stał się fr. Rz 12,4-5: „Jak bowiem w jednym ciele mamy wiele członków, a nie wszystkie członki spełniają tę samą czynność- podobnie wszyscy razem tworzymy jedno ciało w Chrystusie, a każdy z osobna jesteśmy dla siebie członkami.” Ważna jest zatem harmonia, wzajemne uzupełnianie się, wspieranie. Jakie są korzyści przynależności do Ciała Jezusa Chrystusa?  Otóż jest ich wiele: prawo do dziedziczenia, udział w Jego chwale, chrzest- przynależność z Chrystusem, więc jesteśmy Jego częścią, jesteśmy częścią Chrystusowego Kościoła. Wiemy, że Bóg jest Miłością, zatem miłość powinna być naszym priorytetem. Największym wyrazem Miłości jest czas, a najlepszym czasem okazywania jej jest obecna chwila. Czy rzeczywiście mam czas, czy daję czas Temu, którego kocham? Bóg bowiem jest naszą Pierwszą Miłością. Jeżeli kochamy Jego, umiemy też kochać innych i siebie. Kolejne pytanie zadane nam do refleksji: Dlaczego potrzebuję Kościoła, wspólnoty, rodziny? Dlatego, że sami niewiele możemy. Wspólnota jest miejscem próby naszej miłości. Człowiek nie jest powołany do izolacji tylko do Bożych relacji. To doskonałe miejsce do praktykowania bezinteresownej i pełnej współczucia miłości. Relacje z  innymi pomagają nam po prostu rozwijać się duchowo. Mamy bowiem okazję do tego, by służyć. Pozwalają zatem one dążyć do świętości. Potrzebne jest jednak pielęgnowanie wspólnoty, jaką tworzymy: nasze zaangażowanie, szczerość, pokora, uprzejmość, zaufanie, obecność w jej życiu. Jakie więc podejmować kroki służące jej budowaniu? Oto one: 1. Porozmawiaj z Bogiem zanim porozmawiasz z człowiekiem. 2. Zawsze wykazuj inicjatywę. Bóg chce, by pierwszy krok należał do ciebie. 3. Staraj się zrozumieć odczucia drugiej strony. 4. Używaj mniej słów, a więcej uszu. 5. Przyznaj się do błędu i proś o wybaczenie. 6. Dobieraj mądrze słowa, nie atakuj. 7. Zwracaj uwagę, co mówisz i w jaki sposób mówisz.

Pamiętaj, dobro zawsze powraca. Sławka zakończyła konferencję słowami z Rz 12,18: „Jeżeli to jest możliwe, o ile to od was zależy, żyjcie w zgodzie ze wszystkimi ludźmi.” I Rz 12,21: „ Nie daj się zwyciężyć złu, ale zło dobrem zwyciężaj”.

Bardzo dziękujemy Sławce za wielość mądrych sugestii, dotyczących budowania wspólnoty; tej naszej- Theoforos i tej rodzinnej, i całego Kościoła św. Niech dobry Bóg uzdalnia nas do budowania Jego Królestwa, a my dajmy z siebie tyle, na ile nas stać.

Jesienny listopad każdego roku nastraja do zadumy i refleksji. Tym razem po wspólnotowym różańcu, jak zwykle prowadzonym przez niestrudzoną Zosię i Adama, przystąpiliśmy do stołu Pana, który miał dla nas przygotowane Słowo o nieśmiertelności sprawiedliwych (Mdr 2,23-3.9).

Mszę Świętą celebrowali kapłani ks. Hubert i ks. Marcin. Dobrze byłoby, żebyśmy nasze spotkania wspólnotowe zaczynali właśnie Eucharystią, która, jak to powiedział ks. Zbigniew Skuza: „Ona jest najważniejsza, nic ważniejszego już się po Mszy Świętej nie wydarzy”.

Naszą integrację, czas dla bliźniego umiliła nam grupka męska trzeciego stopnia, przygotowując poczęstunek w kawiarence. Tym razem panowie postawili na męskie jedzenie, m.in. obok pysznego smalcu były kiszone ogórki i…. piękna dekoracja stołu. Panowie postawiliście wysoką poprzeczkę, dziękujemy😊

A potem…czas modlitwy, śpiewu i zatrzymania. Nasz Pan obiecał nam, że jeśli gromadzimy się w Jego imię, On jest pośród nas. Chwała Ci, Panie, za Twoją obecność.

Krótkie ogłoszenia naszego lidera Antka i oczekiwana konferencja księdza Z. Skuzy, na którą kolejny raz przyszła również grupka Odnowy w Duchu Świętym. Zawsze cieszymy się ich obecnością.

Konferencję ksiądz rozpoczął od przypomnienia głównego tematu naszych spotkań „Na wzór Chrystusa… Chrystusowe życie naszym życiem”. Prowadzący odniósł się do wspomnianej listopadowej zadumy, przypominając ludowe powiedzenie, jakże aktualne w każdym czasie:                   „Idź na cmentarz, to się opamiętasz”. Już w momencie naszych narodzin nasz zegar tyka, przybliża nas do godziny naszego odejścia, naszej śmierci. Dlatego warto przypomnieć sobie, po co tu żyjemy i jaki jest sens tego życia.

Odpowiedź znajdujemy w J. 17,3 „A to jest życie wieczne: aby znali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa”. To przez Niego – Jezusa przyszło zbawienie. To w Nim mamy odkupienie. W czasie konferencji mogliśmy poznawać kolejne fragmenty Pisma Świętego, które dobitnie podkreślały tę prawdę. Ksiądz Zbigniew wyjaśniał, że tytuł Zbawiciel ma wiele znaczeń, ale w Biblii jest zastrzeżony tylko dla Boga. To śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa daje nam gwarancję, że idziemy ku życiu, życiu wiecznemu. Dla Boga rodzimy się, dla Niego żyjemy i dla Niego umieramy.

„Krzyż stoi w miejscu, a świat się kręci”- niech te słowa skłonią nas do zadumy w ten jesienny, listopadowy czas. Dziękujemy księdzu Zbigniewowi za kolejne mądre słowa, które poruszają serce. Czekamy na następne spotkanie wspólnotowe, kolejne konferencje, kolejne odkrywanie Prawdy.  Błogosław nam, Panie, na ten czas zadumy, ale też wykonywania naszych zadań, do których nas powołujesz każdego dnia.

Link do konferencji: https://youtu.be/lCKv4u6kV7I

Niektórzy z nas rozpoczęli to spotkanie udziałem w modlitwie różańcowej przed Najświętszym Sakramentem, prowadzonej przez przedstawicieli naszej wspólnoty Theoforos – Zosię i Adama. Dziękujemy za każdy różaniec i Waszą modlitwę.

Msza Święta, koncelebrowana pod przewodnictwem  księdza Grzegorza, który zwrócił uwagę na nasze „oczekiwanie”. Wspomniał, że każdego dnia w czasie wieczornego apelu wielu z nas śpiewa „Jestem, pamiętam czuwam”. Człowiek wierzący, to człowiek oczekiwania. Pięknym przykładem do naśladowania tego oczekiwania jest Najświętsza Maria Panna, która w cichości serca oczekiwała… Uczmy się od niej tej pięknej postawy.

Tradycyjnie po Mszy Świętej udaliśmy się do Domu Parafialnego, w którym czekał na wszystkich poczęstunek przygotowany przez grupkę kobiet II stopnia. Dziękujemy serdecznie za Waszą posługę. Pełni radości z dobrego posiłku udaliśmy się do salki, gdzie mieliśmy okazję podziękować, wzywać Ducha Świętego i uwielbić Boga

Lider w telegraficznym skrócie przypomniał ogłoszenia, by oddać głos specjalnemu gościowi tego wieczora, księdzu dr Zbigniewowi Skuzie. Nasz seminaryjny biblista, rozpoczął tegoroczny cykl spotkań na tematem „Na wzór Chrystusa… Chrystusowe życie naszym życiem”. Każde kolejne spotkanie ma być odsłoną i poznawaniem Naszego Pana i Zbawiciela Jezusa Chrystusa. Serdecznie zapraszamy wszystkich na kolejne konferencje. Księdzu Zbigniewowi bardzo dziękujemy, że wśród licznych obowiązków znajduje czas na te jakże cenne spotkania z żywą wiarą.

Konferencji towarzyszył obraz Jezusa Chrystusa obmywającego w czasie ostatniej wieczerzy uczniom nogi. Bardzo wymowny, zmuszający do zadumy i refleksji. Ksiądz Skuza rozpoczął od  Listu do Hebrajczyków 13, 8, gdzie czytamy: „Jezus Chrystus wczoraj i dziś, ten sam także na wieki”. To słowo „dzisiaj” pojawia się kilka razy w Ewangelii, nie pojawia się przypadkowo. Ono nam mówi, że Jezus Chrystus działa tu i teraz, działa ten sam od zawsze „na wieki”.

Benedykt XVI pisał : „ Jezus Chrystus stanowi centrum naszej wiary..” Mamy patrzeć na Jezusa. Gdy tracimy Go z oczu, tracimy z Nim relację, wchodzimy w grzech, zwątpienie, lęki. Za przykładem świętego Piotra, który szedł do Jezusa po jeziorze widzimy, że szedł dotąd, dopóki patrzył na Jezusa. W momencie, kiedy jego wzrok skierował się na wodę i gwiazdy, zaczął tonąć. Trwając przy Bogu, budując relację z Jezusem, Synem Bożym, patrząc w Jego oblicze trwamy w Jego Miłosiernej Miłości. Jezus Chrystus to osoba. Z ludźmi budujemy relacje. Mamy budować ją przede wszystkim z Jezusem Chrystusem. Cytując Papieża Benedykta XVI powtórzmy: „Tylko doświadczenia piękna, bliskości i miłości Jezusa umożliwia poznanie Go..”

W Jezusie wszystko jest nauką: słowa, czyny, milczenia, miłosierdzie, upomnienie, wszystko. Postawa i zachowanie Jezusa były dla Jemu współczesnych ludzi potężną rewolucją. Może za bardzo się do niej przyzwyczailiśmy. Przywykliśmy już do treści, które słyszymy po raz kolejny w Kościele? Ksiądz Z. Skuza zapraszał nas do odkrywania na nowo Ewangelii i Żywego Słowa. Jeśli mamy przeżyć naszą wiarę jako coś niebanalnego, mamy wrócić do Jezusa Chrystusa i patrzeć na Niego z bliska, skracając dystans. Tak jak zbliżamy się do przyjaciela, tak mamy zbliżyć się do Niego, mamy się zaprzyjaźnić z samym Jezusem Chrystusem. Po co? Żebyśmy mogli uczyć się Jego życia, uczyć się żyć w Nim i z Nim. To tylko wybrane fragmenty z konferencji księdza Zbigniewa Skuzy. Jeśli zainspirowały Ciebie, przyjdź na spotkanie  i posłuchaj na żywo.

Jeszcze raz bardzo dziękujemy księdzu Zbyszkowi za włożony trud w przygotowanie i poprowadzenie konferencji. Niech te treści w nas pracują, aby mogły przynieść obfite owoce.

Amen  

Tym razem spotkanie rozpoczęło się Różańcem przed Najświętszym Sakramentem, po którym uczestniczyliśmy we wspólnotowej Mszy Świętej.

Grupka drugiego stopnia kobiet przygotowała poczęstunek, do którego trafiliśmy przez remontowaną klatkę schodową (super, kolejne odcinki Domu Parafialnego w remoncie, będzie pięknie). Panie zadbały o obfity i smaczny poczęstunek. Dziękujemy 🙂

Kolejne elementy naszego wieczoru to modlitwa dziękczynno-uwielbieniowa ze wspólnotowym śpiewem, następnie ogłoszenia lidera Antka S. i zaproszenie do udziału w konferencji. Przygotowała i poprowadziła ją Agnieszka Balewska.

Zaczęło się refleksyjnie, w zadumie i dzieleniu się z sąsiadem; za co jestem wdzięczna/wdzięczny Panu Bogu? Potem już było duuużo radości, gdyż temat konferencji to: „Stworzeni dla radości Boga”.

Agnieszka swoją witalnością z pomocą Ducha Świętego zaraziła nas radością, Bożą radością. Usłyszeliśmy, że Pan Bóg stworzył nas dla swojej radości. Jednak, żebyśmy mogli w niej trwać, potrzebne jest budowanie relacji z Panem Bogiem. Bóg uśmiecha się, gdy, jesteśmy Mu całkowicie posłuszni, czyli wtedy, gdy całkowicie Mu zaufamy. Wówczas będziemy dzielili się z Nim swoim życiem, rozważali Jego Słowo, które zachęca nas do przyjaźni z Bogiem. Przyjacielowi zaś powierza się tajemnice, przebywa się z Nim, dzieli wszystkim, co nas spotyka i staje się przed Nim w Prawdzie. Z Przyjacielem buduje się relacje. Dlatego warto zapragnąć przyjaźnić się z Panem Bogiem ponad wszystko inne.

Przykład Noego pokazuje, że można stracić wszystko, a jednocześnie zyskać tak wiele. Wystarczy zawierzyć i zaufać.  Pan Bóg w naszym życiu dokonuje małe i wielkie cuda, mamy tylko je dostrzec i w nich uwielbiać Pana.  Dlaczego? Bo Bóg nas stworzył, by objawić Swoją Chwałę.

Bardzo dziękujemy Agnieszce za konferencję. Niech słowa naszego księdza Grzegorza, który podsumował konferencję, by słowa, które usłyszeliśmy nie były tylko pustosłowiem, ale aby przejawiały się postawą  naszej codzienności. Niech słowa psalmu będą mottem naszego życia: Ps. 34, 4-5 „Raduj się w Panu, a On spełni pragnienia Twego serca. Powierz Panu swoją drogę i zaufaj Mu: On sam będzie działał…”

OGŁOSZENIA:

1. Dziękujemy osobom zaangażowanym w posługę przy kursach APLHA.
2. Potrzebne są jeszcze osoby, które chciałyby pomóc przy sporządzaniu posiłków do więzienia. Wracamy koszty. Zgłoszenia prosimy kierować do Antka lub Lidki.
3. Na spotkaniu rady ruchów wspólnotowych naszej diecezji dowiedzieliśmy się, że będą organizowane obchody stulecia powstania diecezji łomżyńskiej. Jest propozycja zgłaszania przez wspólnoty pomysłów w jaki sposób można by uczcić te obchody. Propozycje zgłaszamy do końca roku do zarządu naszej wspólnoty.
4. Dom parafialny jest zajęty w dniach 20-21 października od godziny 17.00
5. W pierwsze piątki m-ca spotyka się grupa dalszego wzrostu – dotyczy osób po 3 stopniu formacji. Osobą odpowiedzialną jest Sławka.

Jak co roku na rozpoczęcie nowego sezonu formacyjnego spotkaliśmy się z trzech oddziałów aby razem oddać chwałę Bogu i spotkać się. Poniżej fotorelacja z tego wydarzenia, które odbyło się w Ostrołęce 30 września.

16.09.2023 odbyło się Regionalne Forum Alpha w Łomży. 

Na forum zaszczycił nas swoją obecnością ks. biskup Janusz Stepnowski, błogosławiąc nas i naszą posługę na kolejny rok formacyjny. Następnie po wspólnej modlitwie wymieniliśmy się swoimi doświadczeniami w prowadzeniu alpha. Wysłuchaliśmy konferencji ks. Adama Ulatowskiego, który uświadomił nas w jaki sposób możemy się motywować na co dzień kiedy nasz duch osłabnie. Przypomniał ważne Słowo Boże „Znam twoje czyny, że ani zimny, ani gorący nie jesteś. Obyś był zimny albo gorący!
A tak, skoro jesteś letni i ani gorący, ani zimny, chcę cię wyrzucić z mych ust”. Niech to Słowo towarzyszy nam każdego dnia i motywuje do pracy nad sobą.