Ostatnie wydarzenia (Strona główna)

W Nowym 2025 Roku nasze pierwsze otwarte spotkanie wspólnotowe rozpoczęliśmy Mszą Świętą. Następnie Grupa Małżonków Dalszego Wzrostu zaprosiła wszystkich na małe co nieco (co wcale nie było – małym co nieco). Bardzo dziękujemy za wszystkie przysmaki.

Po modlitwie uwielbienia wysłuchaliśmy Lidii Ch., która w zastępstwie za liderkę Magdę Mieczkowską przedstawiła wspólnotowe ogłoszenia. Warto zwrócić uwagę na:

• rozpoczynającą się Alphę w więzieniu w Grądach Woniecko (potrzebna będzie Nasza pomoc w przygotowaniu posiłków),
• kurs Nowe Życie (24-26.01.2025 r.),
• warsztat pisania komentarzy (30.01.2025 r.),
• kurs Jan (30.04-03.05.2025 r.),
• Jezus w 4 Ewangeliach (19.06-22.06.2025 r.)
• wakacyjne rekolekcje (05.07.-11.07.2025 r.)

Wszystkie nasze dzieła potrzebują naszej modlitwy, pamiętajmy o niej.

Ksiądz dr Zbigniew Skuza wygłosił nam kolejną konferencję w ramach cyklu: Biblijni świadkowie i Przewodnicy. Tym razem towarzyszyliśmy Mędrcom ze Wschodu. Już proroctwa Izajasza 60.1-6 zapowiadały o chwale Światła, do którego będą zmierzać narody oraz królowie ze Wschodu. Nasi bohaterowie nie wiedzieli, czego i Kogo szukają. Mieli w swoich sercach pragnienie, marzenie, tęsknotę za Tajemnicą. Pokazują i uczą nas, jak szukać Drogi Prawdy. Postawa Mędrców mówi o tym, czym może być wiara:

• szukaniem Prawdy
• wyjściem w drogę pomimo swojej pozycji, szukaniem celu drogi, życia
• pokorą i adoracją
• kiedy już znajdziesz Światło/Prawdę w życie, idziesz inną drogą.

Niech ten czas spędzony na spotkaniu, konferencji będzie dla nas błogosławionym czasem. Dla tych, którzy z różnych przyczyn nie byli na spotkaniu, nagranie znajduje się na naszej grupie wspólnotowej. Do następnego spotkania. Z Panem Bogiem

Dzisiejsze nasze spotkanie rozpoczęło się jak zwykle Eucharystią, potem miało miejsce wspólne biesiadowanie przy przysmakach, które przygotowała początkująca grupka męska i grupka kobiet dalszego wzrostu.

Następnie po modlitwie uwielbienia wysłuchaliśmy kolejnej konferencji ks. dr. Zbigniew Skuzy, na którą zawsze czekamy z niecierpliwością. W cyklu: Biblijni świadkowie i Przewodnicy tym razem poznawaliśmy Izajasza jako Adwentowego Proroka. Izajasz to niewątpliwie najważniejszy prorok mesjański, ten który zapowiedział przyjście Wcielonego Słowa, a także Jego męczeństwo 800 lat przed narodzeniem Jezusa. Ojcowie Kościoła podkreślali jego godność różnymi tytułami m.in. Książę Proroków, Poeta biblijny, Ewangelista wśród Proroków- wg. św. Hieronima. Już jego imię Izajasz, tzn. Bóg zbawia, już było zapowiedzią Zbawiciela. Słuchaliśmy ks. Zbyszka z zapartym tchem. Dla tych, którzy z różnych przyczyn nie byli na spotkaniu, nagranie znajduje się na naszej grupie wspólnotowej.

Do następnego spotkania 🙂 Z Panem Bogiem

Eucharystia, poczęstunek przygotowany przez grupkę początkującą kobiet, a następnie konferencja ks. Grzegorza nt. pobożności Eucharystycznej. Każdy z nas doskonale wie, że źródłem życia każdego katolika powinna być Eucharystia. I chociażby dlatego, nas opiekun duchowy wyjaśniał nam znaczenie i podkreślał godność Eucharystii. Rozpoczynając nowy rok liturgiczny, dobrze by było, aby nasza świadomość poszerzała swoje granice, a relacja z Bogiem była coraz głębsza. Ważna jest zatem nasza obecność, aktywne uczestniczenie we Mszy Świętej, dbanie o życie w łasce uświęcającej.

Dbajmy więc o naszą pobożność Eucharystyczną.

Za nami kolejne spotkanie, już listopadowe. Z lekką zadumą, możemy powiedzieć: „Jak ten czas szybko leci.” Ważne zatem, aby go dobrze wykorzystać.

Tym razem oprawą Mszy Świętej i przygotowaniem posiłku zajął się I stopień kobiet i III st. mężczyzn. Bardzo dziękujemy za Wasze zaangażowanie, pamiętajmy, że: „ Kto w małej sprawie będzie wielki, ten i w wielkiej będzie wierny…” (Łk 16,10a)

Potem miało miejsce od dawna oczekiwane spotkanie z naszym przyjacielem, ks. dr Zbyszkiem Skuzą, który przygotował na ten rok formacyjny cykl konferencji pt. BIBLIJNI ŚWIADKOWIE I PRZEWODNICY. Podczas nich będziemy mogli poznawać mniej znane postacie biblijne, zwłaszcza kobiece, co nas bardzo cieszy. Natomiast dzisiejsza konferencja nosiła tytuł: „Eleazar i Matka Machabejska(2Mch 6-7)

Ks. Zbyszek rozpoczął od wyjaśnienia, na czym polega istota wiary. Otóż to przede wszystkim całkowite i bezwarunkowe zawierzenie Bogu, czego przykładem bez wątpienia był Abram ( późniejszy Abraham), Eleazar i Matka siedmiu synów. Dzięki niezwykłej wiedzy i pasji ks. Zbyszka, uświadomiliśmy sobie, że „uwierzyć” z hebrajskiego, to zapuszczać korzenie, utwierdzić się w czymś, wrastać w coś. Po raz pierwszy to słowo jest użyte już w Rdz 15, 1-6. Następnie ks. Zbyszek poprowadził nas drogą, do której sukcesywnie dochodzili bohaterowie Starego Testamentu: od Szeolu (nicości) do życia wiecznego, pokazując, że Pismo Święte „rośnie” i „rozwija się”. Wielki przełom nastąpił w czasach powstania machabejskiego (II w. przed Chrystusem) Fundamentalna intuicja podpowiada wówczas, że życie nie może kończyć się pustką, że jest coś więcej, że jest życie wieczne. Przewodnikiem i świadkiem heroicznej wiary w zmartwychwstanie byli m.in. Eleazar oraz Matka Machabejska. Postawy tych bohaterów inspirują także w dzisiejszych czasach, czego dowodem może być np. Edyta Stein (św. Teresa Benedykta od Krzyża (1891-1942), która przed śmiercią powiedziała takie słowa: „Nie przyjęłam Chrztu Świętego, aby czerpać z tego korzyści.”. Natomiast papież Benedykt pisał: „ Od Zmartwychwstania zależy to, czy Jezus był, czy też również jest.” Takie też przekonanie miał św. Paweł, o czym możemy przeczytać np. w 1Kor15,13-14.

Dziękujemy, dobremu Ojcu, że daje nam takich przewodników, którzy poszerzają horyzonty pojmowania tajemnic Bożych. Dziękujemy za naszą wspólnotę, w której możemy wzrastać w wierze, nadziei i miłości. Dziękujemy ks. Zbyszkowi za kolejne światło w głębszym poznawaniu Pisma Świętego. Do zobaczenia.

Z Panem Bogiem

Niektórzy z nas rozpoczęli spotkanie różańcem, po którym uczestniczyliśmy
w Eucharystii. Tym razem bez naszego Pasterza- ks. Grzegorza. Tego dnia również nasza liderka Magda z powodu choroby nie poprowadziła spotkania. Niech Pan błogosławi obojgu i obdarzy ich zdrowiem.

Po Mszy Świętej w Domu Parafialnym mieliśmy dalszą część naszego spotkania. Po poczęstunku stanęliśmy do modlitwy. Duch Święty poprowadził nas w uwielbieniu i modlitwie. W zastępstwie ogłoszenia przedstawiła nam Lidia, która zaproponowała, abyśmy wrócili do Szkoły Charyzmatów, w której część z naszej wspólnoty uczestniczyła.

W dniach 11-13.10.2024 r. charyzmatyk Damian Stayne z Wielkiej Brytanii poprowadził takie warsztaty ze swoją wspólnotą w Łomży. WARTO BYŁO. Przypomniały nam one, uzmysłowiły, że jesteśmy wspólnotą charyzmatyczną
i ewangelizująca. Czy oby na pewno? Może warto na nowo stanąć w Prawdzie i wzniecić ogień pragnienia posługi charyzmatycznej. Kiedy doświadczymy bliskości Boga, doświadczymy Ducha Świętego, który uzdalnia każdego z nas. Potrzebujemy modlitwy, trwania na czytaniu i rozważaniu Słowa, wzrastaniu w grupkach formacyjnych, może postu i posługi, w której odkryjemy „swoje charyzmaty”. Czas „odkurzyć” naszą wiarę, czas zacząć budować nasz Kościół, naszą wspólnotę.

Czy jestem świadomy swojej wiary? Św. Jan Paweł II wołał do nas „Wymagajcie od siebie, choćby inni od was nie wymagali”. Jesteśmy powołani do wzrostu, rozwoju
w Duchu Świętym. W 1 Kor.12.7 czytamy „Wszystkim zaś objawia się Duch dla wspólnego dobra”.

Jeśli jesteś gotów na to wezwanie to proś Ducha Świętego, aby w Twoim sercu rozpalił ogień pragnienia wzrastania w wierze, obdarowania charyzmatami, posługami, które będą przemieniały życie starego człowieka w Nowe Życie Bożego Człowieka.

Amen

Pan Bóg nas zaskakuje, przygotował ucztę duchową – koncelebrowana Msza Święta, po niej czekała na wszystkich pizza. W radości przystąpiliśmy do modlitwy. Magda M., nasza liderka, jak zawsze miała do przekazania dużo ważnych ogłoszeń, z których widać, że wspólnota rozpoczęła na dobre rok formacyjny.

Ksiądz Grzegorz Kierski wygłosił ciekawą konferencję na temat korzystania
z naszego języka. Na ile nasze codzienne słowa kierowane do bliźnich budują nasze relacje, a na ile rujnują i krzywdzą? W liście św. Jakuba 3. 8-10 czytamy „Języka natomiast nikt z ludzi nie potrafi okiełznać, to zło niestateczne, pełne zabójczego jadu. Przy jego pomocy wielbimy Boga i Ojca i nim przeklinamy ludzi, stworzonych na podobieństwo Boże. Z tych samych ust wychodzi błogosławieństwo i przekleństwo. Tak być nie może bracia moi!”.

Niech te mocne Słowa będą nam drogowskazem w tym, jak winniśmy korzystać
z daru mowy. Pan Jezus dał nam przykład, jak mamy jej używać. Jego delikatność, miłość, otwartość, szczerość dotykały i pociągały wszystkich. Na Jego Słowo grzesznicy nawracali się, byli uzdrawiani, zostawiali wszystko i szli za NIM. A jak jest
z nami? Co czyni nasze słowo? Jak wykorzystujemy swój język?

Panie Boże bądź uwielbiony w Swoim Słowie! Bądź uwielbiony w każdym słowie, które wychodzi z naszych ust. AMEN

Za nami już drugie wrześniowe, otwarte spotkanie naszej wspólnoty Theoforos. Jak zawsze rozpoczęliśmy je Mszą świętą (jak to wiele razy podkreśla nasz zaprzyjaźniony ksiądz dr Zbigniew Skuza- Nic ważniejszego tego dnia się nie wydarzy, po Niej poczęstunek, wspólnotowa modlitwa, liczne i ważne ogłoszenia naszego lidera Magdy Mieczkowskiej i konferencja księdza Grzegorza Kierskiego.

Kolejny raz, nasz pasterz, ksiądz Grzegorz wrócił do wartości i znaczenia udziału we wspólnocie. Jeśli zależy Ci na Zbawieniu, masz obowiązek dbać o swój rozwój duchowy. Odbywa się on różnie u każdego z nas. Wspólnota Theoforos daje nam możliwości tego wzrostu.

Święty Paweł w swoich listach stara się nam powiedzieć, że trudno samemu wytrwać. Już sam Pan Jezus, ucząc nas najdoskonalszej modlitwy Ojcze nasz, pokazuje, że zwracamy się do Ojca we wspólnocie. Zwracamy się do Niego Ojcze nasz, nie mówimy Ojcze mój. Sami często doświadczamy kryzysu w rodzinie. Jeśli tam nie mamy wsparcia i oparcia, to wspólnota Kościoła pozwala nam przetrwać trudne chwile, doświadczenia. Znamy przysłowie „Jak trwoga, to do Boga”. Już nasi przodkowie wskazywali nam właściwy kierunek.

Będzie nam owocniej trwać we wspólnocie, jeśli będę widziała tu swoje miejsce. Ale żebym je poznała, muszę jego szukać, czyli doświadczać różnych posług. Mogę siebie, ale też przyjaciela motywować do zaangażowania we wspólnocie.

Za Papieżem Franciszkiem warto zawołać, abyśmy wstali z fotela i zaczęli żyć pełnią życia.

AMEN

Rozpoczęliśmy nowy rok formacyjny 2024/2025. Za nami czas wakacji, odpoczynku
i wakacyjnych rekolekcji. Z Panem Bogiem chcemy wchodzić w ten kolejny rok w czasie którego, pochylimy się nad treściami zawartymi w Katechizmie na podstawie Summy św. Tomasza z Akwinu.

Nasz proces nawrócenia trwa. Dajmy sobie szansę, aby nie zaniedbywać udziału
w propozycjach, które oferuje wspólnota. To od nas zależy, na ile zakorzeniony jest w nas stary człowiek, a na ile otwieramy się na przemianę. Niech ten rok formacyjny będzie dla każdego z nas czasem kształtowania i doskonalenia Nowego Życia, Nowego Człowieka.

Za nami ostatnie otwarte spotkanie wspólnoty Theoforos w roku formacyjnym 2023/2024. Jeszcze tylko pielgrzymka do Niepokalanowa, gdzie Matce Bożej podziękujemy za wszelkie łaski i prowadzenie w trwaniu na drodze ku duchowemu rozwojowi.

Nasza wspólnotowa Msza Święta, której przewodniczył ks. Grzegorz Kierski, rozpoczęła spotkanie. Następnie z Katedry udaliśmy się do Domu Parafialnego i doświadczyliśmy, że nadchodzące spotkanie musi być wyjątkowe. Przyjechali bowiem na nie przedstawiciele z oddziałów naszej wspólnoty z Ostrołęki, Wyszkowa
i miła niespodzianka… z Małkini – ks. Jacek Dąbrowski.

Modlitwa uwielbienia wprowadziła nas w WYBORY. Spotkanie poświęcone było wyłonieniu nowego lidera i zarządu naszego łomżyńskiego oddziału Theoforos. Dziękując za posługę dotychczasowego zarządu i lidera, prosiliśmy Pana Boga, by prowadził nas w tych decyzjach, byśmy kierując się dobrem wspólnoty, wybrali odpowiedzialnych, pełniących ofiarnie służbę w jedności z Bogiem.

W procedury i zasady obowiązujące w czasie wyborów zgodnych z zapisami
w Statucie Stowarzyszenia Theofors, wprowadził nas Damian Kowalski z oddziału ostrołęckiego. Do końca głosowania i wyborów, pilnował kart, głosujących i procedur. Dziękujemy Panu Bogu za Damiana i Jego profesjonalizm. Spontanicznie wybrana komisja skrutacyjna dzielnie mu pomagała.

Po dwuetapowym głosowaniu wybrano nowego lidera- Madzię Mieczkowską. Następnie spośród 55 osób znajdujących się na liście członków zwyczajnych, został wybrany siedmioosobowy zarząd w składzie: Lidia Choińska, Piotr Czyżewski, Janusz Ejsmont, Sławomira Głasek, Grażyna Kołodziejska, Antoni Strumiłowski, Milena Tomczyńska.

Dziękujemy Panu Bogu za nowego lidera i zarząd. Prosimy dla nich o Boże błogosławieństwo, prowadzenie i obdarowanie potrzebnymi do posług darami Ducha Świętego. Nowi odpowiedzialni zostali wybrani na najbliższe 3 lata i rozpoczynają posługę w nowym roku formacyjnym 2024/2025, we wrześniu.

Dziękujemy Damianowi i komisji skrutacyjnej (Ani, Eli I Adamowi) za okazaną pomoc. Słowa piosenki oddają trud nowych wyzwań, które stoją przed liderem
i zarządem:

Posyłam was na pracę bez nagrody
Na ciężki, twardy i niewdzięczny trud,
Niezrozumienie, drwiny i obmowy.
Posyłam was przydawać do mych trzód.

AMEN

To wyjątkowe spotkanie, które przeżywaliśmy z księdzem Grzegorzem Kierskim, Pasterzem naszej wspólnoty Theoforos. Dlaczego wyjątkowe?

• Dzień wcześniej 27.05.2024 r. ksiądz Grzegorz obchodził 13 lecie swojego kapłaństwa. Jesteśmy wdzięczni Panu Bogu za Jego posługę w naszej wspólnocie. Niech Pan mu błogosławi w drodze do świętości, a Maryja otacza Swoją opieką. My zapewniamy o naszej pamięci w modlitwach.
• Spotkanie kończyło całoroczny cykl konferencji pt. „Życie świadome celu”. Miały one nam przybliżyć odpowiedź na tytułowe pytanie o cel naszego życia? W Liście do Efezjan czytamy „W Nim dostąpiliśmy udziału my również, z góry przeznaczeni zamiarem Tego, który dokonuje wszystkiego zgodnie z zamysłem swej woli, po to byśmy istnieli ku chwale Jego majestatu – my którzy już przedtem nadzieję złożyli w Chrystusie” (1, 11-12). Każdy, kto miał okazję słuchać kolejnych konferencji, przeszedł całoroczną drogę w szukaniu celu, do którego każdy człowiek wierzący powinien dążyć.

Tym razem po koncelebrowanej Mszy Świętej, poczęstunku (przygotowanym przez grupę „O” kobiet i mężczyzn, którym serdecznie dziękujemy), modlitwie i bieżących ogłoszeniach wysłuchaliśmy drugiej części tematu konferencji, którą przygotowała i wygłosiła Ania Dardzińska.

Poza przytoczonym fragmentem z listu do Efezjan warto powtórzyć sobie z konferencji Ani, że jesteśmy powołania do pozyskiwania uczniów, wszędzie tam gdzie żyjemy, pracujemy. Mamy dzielić się świadectwem naszego życia. Nie stanie się to, jeśli nie zrozumiem, że mogę wybrać jedną z dwóch dróg bycia chrześcijaninem, w dużym uproszczeniu jako:

• chrześcijanin zeświecczony (liczą się moje potrzeby)
• chrześcijanin światowej klasy (liczą się potrzeby innych)

Mamy przejść z myślenia o sobie, do:

• myślenia o innych Flp 2,4
• myślenia globalnego Ef 3, 17-19
• kategoriami wieczności 1 kor 7,31

Twój, mój pięciocel to: 1. Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem. 2. Miłuj bliźniego swego jak siebie. 3. Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody. 4. Udzielajcie im chrztu w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. 5. Uczcie się zachowywać wszystko, co Wam przykazałem. Co może pomóc nam w tym rozwoju duchowym?

• regularny udział w spotkaniach małej grupki
• modlitwa, refleksja nad swoim życiem, rachunek sumienia, regularna spowiedź,
• dzienniczek rejestrujący nasze życiowe lekcje, przemyślenia, rozterki,
• przekazywanie swojej wiedzy innym.

Na koniec pytania, które mogą ułatwić pracę nad sobą, rozwój duchowy:

• Co będzie w centrum mojego życia?
• Co będzie charakteryzowało moje życie?
• Jaki wkład wniosę swoim życiem?
• Jakie będzie przesłanie mojego życia?
• W jakim środowisku będę żyć?

Dziękujemy Ani, że przeprowadziła nas przez treści spotkania w bardzo ciekawy sposób.

To jeszcze nie koniec naszego roku formacyjnego, przed nami kolejne otwarte spotkanie, na którym będą wybory nowego lidera i Zarządu. W kontekście opisanej konferencji, to ważny czas przed nami. Prośmy Ducha Świętego, by poprowadził nasze głosowanie zgodnie z Jego wolą, niech nasze życie świadome celu towarzyszy naszej wspólnocie, przyszłemu liderowi i Zarządowi. Jak to czasem powtarza ks. Grzegorz; „Czy wspólnota będzie się rozwijać, czy zwijać?”.

AMEN

Tego dnia w Liturgii Kościoła wspominaliśmy św. Macieja, który został powołany do grona Apostołów po zdradzie Judasza. Pan Bóg przypomina nam również, że to: „nie wy Mnie wybraliście, ale Ja was wybrałem”.

Niektórzy z nas jeszcze przed Eucharystią uczestniczyli w Różańcu, który w każdy wtorek prowadzi nasza wspólnota (zwykle jest to Zosia i Adam).Po Mszy Świętej mogliśmy uczestniczyć przed Najświętszym Sakramentem w Nabożeństwie Majowym i nowennie przed Zesłaniem Ducha Świętego. Ten czas to najważniejszy moment każdego naszego spotkania otwartego.

Po uczcie duchowej I stopień grupki pań zaprosił wszystkich na poczęstunek, za który bardzo serdecznie dziękujemy . Diakonia uwielbienia i scholka poprowadziła modlitwę, po niej w zastępstwie za lidera Lidia Ch. i ksiądz Grzegorz przedstawili ogłoszenia, serdecznie zachęcając wszystkich do udziału w planowanych najbliższych dziełach wspólnoty.

Gościliśmy z konferencją księdza Zbigniewa Skuzę, który kontynuował cykl spotkań „Na wzór Chrystusa… Chrystusowe życie naszym życiem”. Tym razem naszą uwagę skupił na jednym z tytułów Pana Jezusa „JA JESTEM”. Tak Pan Jezus Chrystus między innymi mówi o Sobie w czasie Modlitwy Arcykapłańskiej w 17 rozdziale Ewangelii Janowej. Żebyśmy mieli pełen obraz i zrozumieli znaczenie tych słów, prelegent odniósł się do księgi Wyjścia, gdzie Pan Bóg na pytanie Mojżesza o Jego imię odpowiada „JESTEM, KTÓRY JESTEM”. Dla Żydów imię miało ogromne znaczenie, niosło tożsamość człowieka. Pan Bóg odkrywając Swoje imię, odkrywa Swoją tożsamość:

• Jestem, który Jestem Będący.
• Jestem, który Byłem.
• Jestem, który Będę i nigdy Być nie przestanę.

Ten fragment z ks. Wj 3,13-15 to jeden z najważniejszych fragmentów Starego Testamentu. Kiedy Pan Jezus mówi „JESTEM” pokazuje Swoją tożsamość, Swoje ubóstwienie. Natomiast Jezusowe „JA JESTEM”, które kilkakrotnie możemy odnaleźć w Nowym Testamencie odczytujemy w znaczeniu porównawczym. Wtedy Pan Jezus Chrystus mówi o sobie, że JEST:

• „chlebem życia” (J 6, 35.41.48.51)
• „światłością świata” (J 8, 12)
• „bramą owiec” (J 10, 7.9)
• „dobrym pasterzem” (J 10, 11.14)
• „zmartwychwstaniem i życiem” (J 11, 25)
• „drogą prawdą i życiem” (J 14, 6)
• Krzewem winnym” (J 15,1.5)

Bogu niech będą dzięki za posługę księdza Zbigniewa Skuzy. Swoją wdzięczność okazujemy nie tylko w naszych modlitwach, ale okazaliśmy dziękując za tą i wszystkie konferencje w całym roku formacyjnym, składając na Jego ręce nasze podziękowania i skromny podarunek. Niech Pan Go błogosławi i prowadzi drogami świętości.

AMEN

Naszemu kolejnemu spotkaniu towarzyszył święty Wojciech, misjonarz, męczennik i patron Polski. Koncelebrowana Msza Święta za jego wstawiennictwem rozpoczęła nasze co dwutygodniowe spotkanie otwarte. Postać męczennika, misjonarza wpisała się nie przypadkowo w temat konferencji, którą przygotowała i wygłosiła Milenka Tomczyńska.

Zanim jednak wysłuchaliśmy konferencji, zostaliśmy zaproszeni na poczęstunek przygotowany przez I stopień grupki męskiej. Bardzo dziękujemy za obfity i smaczny pokarm dla ciała, Panowie . Następnie otrzymaliśmy garść bieżących informacji i ogłoszeń wspólnotowych. Diakonia uwielbienia ze scholką poprowadziła nas w modlitwie.

W czasie konferencji na temat „Powołani do ewangelizacji” byliśmy przeprowadzeni przez treści zawarte w Słowie Bożym, Katechizmie Kościoła Katolickiego, adhortacjach papieży, które mówią nam wprost: „Idźcie i nauczajcie wszystkie narody”.

Nasza wspólnota to Theoforos – czyli ludzie niosący Boga. Misją zarówno naszej wspólnoty jak i Kościoła Katolickiego jest ewangelizacja. Ma ona początek w naszym sercu, byśmy napełnieni Duchem Świętym mogli nieść Boga w swoich najbliższych rodzinach, miejscach nauki, pracy, środowisku, w którym na co dzień żyjemy i pracujemy. Mamy być narzędziem i orędziem Pana Boga, dlatego przez nas, nasze życie, postawę mamy świadczyć o Jezusie, Prawdzie i Miłości Boga do każdego człowieka.

Gdyby Apostołowie nie zostali obdarowani Duchem Świętym, gdyby nie poszli na cały świat, by głosić Ewangelię, próżna byłaby nasza wiara. Jeśli jesteś zewangelizowany- ewangelizujesz. Prosta Boża zasada. Ksiądz Grzegorz przypomniał nam, że każdy z nas ma swoje miejsce we wspólnocie. Każda posługa jest konieczna i ważna. Pytanie, czy odkryliśmy swoje miejsce w tej wspólnocie. Dziękujemy Milence za trud głoszenia, Sławkowi O. za świadectwo życia i nawrócenia. Chwała Panu!

Mamy misję, misję niesienia Boga: „Dzielmy się wiarą jak chlebem, dajmy świadectwo nadziei. Bóg ofiarował nam siebie i my mamy się Nim z ludźmi dzielić”.

Amen

Amen

Na kolejnych spotkaniach otwartych, w tym roku formacyjnym, przedstawiane są konferencje poświęcone budowaniu wspólnoty. Może tym razem przyjrzyjmy się naszemu spotkaniu przez pryzmat posługi we wspólnocie. Zobaczmy, na ile nasze posługi służą, budują Theoforos? Posługi w dniu naszych spotkań otwartych, zaczynają się jeszcze przed Eucharystią, ale po kolei:

• posługa przy prowadzeniu różańca, za który jest odpowiedzialna w każdy wtorek nasza wspólnota,
• posługa diakonii muzycznej, która śpiewa na Mszy Świętej,
• posługa grupki formacyjnej, która przygotowuje poczęstunek, Ołtarz Słowa i sprząta po spotkaniu (tym razem dziękujemy kobiecej grupce II a),
• posługa przygotowania salki konferencyjnej, która polega na przygotowaniu nagłośnienia i ustawieniu krzeseł,
• posługa w czasie Mszy Świętej przy czytaniach, modlitwie wiernych, przygotowaniu slajdów na rzutnik (tu warto zapytać się, czy znajduję czas na wspólnotową Mszę?),
• posługa diakonii wstawienniczej prowadzącej modlitwę wspólnotową,
• posługa głoszenia konferencji.

Jeśli przychodzimy na spotkania, to doświadczamy i widzimy zaangażowanie wielu osób. Zatem, na ile mogę odnaleźć się w tych działaniach?

Może warto wrócić i przypomnieć sobie poprzednie konferencje, zobaczyć różne cele życia we wspólnocie. Pomogła nam w tym Lidia Ch., która poprowadziła kolejną z tego cyklu. Przypomniała nam o:

1. Bożej radości, która buduje nasze relacje, wskazuje, jaki mają mieć charakter.
2. Bożej Miłości, która określa i nadaje kierunek naszemu byciu razem.
3. Naśladowaniu Chrystusa, który jest wzorem i naszym Przewodnikiem
   w budowaniu wspólnoty.
4. Naszej posłudze i służbie, która zależna jest od naszej otwartości, zdolności
   i gotowości pójścia za Jezusem.

W czasie konferencji Lidia powiedziała o cechach prawdziwej służby. Szczególnie teraz w Tygodniu Miłosierdzia Pan Bóg stawia przed nami wielość pytań. Jeżeli zależy nam na wzroście duchowym, to niech każdy z nas zrobi sobie rachunek sumienia i stanie w Prawdzie przed Panem. Jak to jest z każdym z nas? Czy są to moje cechy? Z którą mam największy problem? Co mogę zrobić, aby było lepiej?

1. Prawdziwi słudzy oddają się do dyspozycji.
2. Prawdziwi słudzy są wyczuleni na potrzeby innych.
3. Prawdziwi słudzy robią, co mogą, posiadając to co mają.
4. Prawdziwi słudzy czynią każde zadanie z ogromnym sercem.
5. Prawdziwi słudzy są wierni swojemu zadaniu.
6. Prawdziwi słudzy starają się nie błyszczeć, czynią wszystko z pokorą i oddają chwałę Panu.

Dziękujemy Panu Bogu za trud przygotowania i powiedzianą przez Lidię konferencję, dziękujemy Lidziu za przypomnienie tych oczywistości. Nie do nas należy ocena i krytyka innych posług. Stańmy przed Panem w pokorze i prawdzie o sobie. To On jest od tego, by oceniać.

Niech Miłosierny Pan błogosławi nam, na naszej drodze do świętości. AMEN

Tym razem otwarte spotkanie naszej wspólnoty Theoforos przypadło w Wielkim Tygodniu. Po koncelebrowanej Mszy Świętej, udaliśmy się do Domu Parafialnego. Tam czekała niespodzianka, nie mieliśmy żadnego poczęstunku. To znak, że rozpoczęliśmy post już w Wielkim Tygodniu.

Po modlitwie i uwielbieniu (nietypowo, bo w kręgu), w zastępstwie za chorego lidera (życzymy Ci Antku zdrowia), ogłoszenia przedstawiła Lidia. Diakonia charytatywna podziękowała w imieniu Sióstr Benedyktynek za pomoc i wsparcie. Udało się zebrać 810 zł, za które zakupiono środki czystości. Siostry pełne wdzięczności, radości i życzliwości dziękowały wspólnocie i obiecały w naszej intencji modlitwę.

Na spotkaniu nie było nas zbyt wiele osób, a szkoda bo zaproponowany temat konferencji odkrywał ważne treści „Ukształtowany by służyć Bogu”. Konferencję przygotowała i wygłosiła Grażynka Kołodziejska. Jej podsumowanie można streścić w tych punktach:

1. Każdy z nas jest powołany do służby. Służyć możemy w każdym miejscu, do którego posyła nas Pan Bóg. Służyć możemy każdemu, do kogo posyła nas Pan Bóg. Jeśli jesteśmy stworzeni na obraz i podobieństwo samego Pana, to również w naszej codziennej posłudze, tak jak Jezus Chrystus przyszedł na świat dla nas, tak i my mamy żyć dla innych. (Ef 2.10)
2. Pan Bóg nie pozostawia nas samych w naszych posługach. Uzdalnia nas, obdarza różnymi talentami, które mamy wykorzystać do posługi bliźniemu, tak jakbyśmy służyli samemu Bogu. W każdej posłudze nie jest najważniejsza nasza praca, ale osoba, której służymy. (Rz 12. 3-8)
3. Mamy to czynić z miłością, dlaczego? Pan Bóg kocha każdego, również tych do których nas posyła. (Rz 12. 9-11)
4. Nie będzie nam lekko. Napotkamy różne trudności, przeszkody (grzech, zranienie, zniewolenie). Jednak nie jesteśmy sami, jest z nami Ktoś potężniejszy, jest z nami sam Stwórca – Pan Bóg. Z Nim możemy wszystko. (2 Kor.12. 9-10)

Dziękujemy Grażynce za posługę dzielenia się tymi treściami. Również nasza posługa ma przynosić owoce. Zastanówmy się, jak długo jesteśmy we wspólnocie, w co się angażujemy, w jakich diakoniach posługujemy, czy posługa przynosi radość i najważniejsze –czy przynosi owoce? Z okazji Świąt Zmartwychwstania Pana, życzmy sobie nawzajem, byśmy odkrywali swoje uzdolnienia, talenty i posługiwali nimi w pracy, rodzinie i naszej wspólnocie.

Pan Zmartwychwstał, prawdziwie Zmartwychwstał, Alleluja!!!

Za nami 2 tygodnie Wielkiego Postu. W tym szczególnym czasie otwarte spotkanie wspólnoty Theoforos rozpoczęła Liturgia Święta, celebrowana przez naszego opiekuna księdza Grzegorza Kierskiego.

Nasz stały schemat spotkań został zachowany. Poczęstunek (chwila dla brata/przyjaciela), modlitwa – prowadzona przez diakonię modlitwy i scholkę, ogłoszenia (w tym aktualne informacje w sprawie wakacyjnych rekolekcji) i konferencja. Na uwagę zasługuje poczęstunek przygotowany przez grupkę pań trzeciego stopnia, które zaskoczyły wszystkich przygotowaną pizzą (Zosia w swoim fartuszku robiła ją profesjonalnie😊) – dziękujemy!!!!

Konferencję poprowadził nasz zaprzyjaźniony ksiądz Zbigniew Skuza. Cieszymy się, że poza uczestnikami z Theoforos z tych konferencji korzysta Odnowa w Duchu Świętym.

Ksiądz zaprosił nas do konferencji na temat „Kiedy serce woła…Psalm 51”. Prelegent zaczął nasze spotkanie od historii Dawida i Batszeby (2 Sm 11-12). Barwny, wartki, dowcipny język księdza Z. Skuzy sprawił, że usłyszeliśmy historię wspomnianych bohaterów Starego Testamentu w nietuzinkowy sposób.

Wprowadzenie było konieczne, żebyśmy mogli zrozumieć, w jakich okolicznościach powstał Psalm 51. Grzech cudzołóstwa, który popełnił Dawid pociągnął za sobą dalsze szatańskie działania i intrygi Dawida, który dopiero po spotkaniu z prorokiem Natanem zdał sobie sprawę z tego, jak nikczemnie postąpił wobec Batszeby i jej męża.

Dawid w swoim sumieniu kapituluje i zwraca się do Boga pokutnym Psalmem 51. To jeden z siedmiu pokutnych psalmów obok psalmów: 6,32, 38, 102, 130, 143.

Analiza kolejnych wersetów, prowadzona przez biblistę ks. Zbigniewa Skuzę, odkrywała skruchę naszego bohatera i wielkie Miłosierdzie Boga. Temat tak bardzo aktualny, szczególnie teraz w czasie Wielkiego Postu i towarzyszących mu naszych postanowień. Zatrzymajmy się na etapach przemiany Dawida, może odnajdziemy w nich klucz do przemiany naszych serc:

• Uświadomienie sobie grzechu, czynionych podłości, stanięcie w prawdzie przed Panem Bogiem.
• Krzyk, wołanie o przebaczenie, o pochylenie się Boga nad grzesznikiem.
• Przyznanie, że tylko Pan Bóg w swojej Miłości konkretnej, matczynej, tkliwej może zadziałać swoim Miłosierdziem.
• Wzięcie na siebie odpowiedzialności za grzech, za poczynione nieprawości.
• Przyznanie, że grzech zniszczył relację z Panem Bogiem, przyznanie się do tego, że jako grzesznik zawiodłem kochającego Ojca.
• Prośba o skruszenie serca, stworzenie nowego, czystego, które chcę złożyć Panu Bogu w ofierze.
• Okazanie gotowości, że z nowym, odmienionym sercem chcę służyć Panu Bogu i nieść Jego innym.

Jesteśmy wdzięczni Panu Bogu, że posyła do nas ks. Zbigniewa. Dziękujemy księże za Twoją posługę, za Twoją mądrość i słowa nadziei dla każdego z nas. Abyśmy tylko umieli w tym Wielki Poście z tego skorzystać. Zapraszamy wszystkich na kolejne nasze otwarte spotkania.

AMEN

Niektórzy tego dnia żegnali karnawał, a nasza wspólnota z Panem Bogiem przygotowywała się do rozpoczynającego się Wielkiego Postu. Uczestniczyliśmy we Mszy Świętej, którą celebrował ksiądz Maciej Kulesza, kończąc 40-godzinne Nabożeństwo Adoracji Najświętszego Sakramentu w Katedrze. W Liturgii uczestniczyli również klerycy z Łomżyńskiego Seminarium Duchownego wraz ze swoimi kapłanami.

Ksiądz M. Kulesza w swoim kazaniu odniósł się do potrzeby dzielenia się chlebem z innymi. To sam Jezus Chrystus jest dla nas przykładem łamania samego siebie w każdej Eucharystii po to, by dzielić się Sobą. Jezus z Miłości do nas dał się połamać. Na ile my jesteśmy gotowi dawać się Jemu łamać, szczególnie w czasie wielkopostnym? Potrzebujemy być chlebem, by inni mogli łamać nas, byśmy mogli dzielić się sobą.

Uzupełnieniem tej homilii była konferencja księdza Tomasza Grali, który zaprosił nas do 40-dniowego postu na pustyni naszego życia. To czas naszego nawrócenia, zmagania z samym sobą i naszymi grzechami. Receptą na dobrze przeżyty czas postu może być podpowiedź księdza Tomasza – otworzyć się na spojrzenie Pana Boga na nas. To czas prawdy o nas samych, wejście w dialog z Panem Bogiem. To spojrzenie Boga połączone z jałmużną, postem i modlitwą pomoże nam w głębszym przeżyciu tego okresu. Pan Bóg w ukryciu patrzy na nasze postanowienia, które mamy czynić z miłości do naszego Stwórcy. Mamy zatem zawsze pytać się: Co Bóg o mnie sądzi? Mamy rozeznawać i przyglądać się owocom naszej duchowej pracy, naszym zmaganiom, by być coraz lepszym, doskonalszym, na wzór swojego Pana.

Dziękujemy księdzu Tomaszowi, że wprowadził nas w ten czas Wielkiego Postu. To od nas zależy, na ile to będzie Wielki Post, a na ile tylko kolejny w naszym życiu, w naszej wędrówce do Pana Boga.

Prosimy Cię, Panie Boże, abyśmy mogli iść z Tobą pustynią naszego życia przez ten 40- dniowy Wielki Post tak, aby nie zmarnować okazji do dawania siebie innym. Amen

Pierwsze spotkanie wspólnotowe w roku 2024 rozpoczęliśmy Eucharystią. W czasie Liturgii Słowa usłyszeliśmy Jezusa Chrystusa, który mówi z Mocą. Jego Słowo uzdrawia
i uwalnia od grzechu. Już tu mamy zapowiedź Zbawienia, które przyniósł nam Pan Jezus. Niech i w tym roku Słowo nas prowadzi, daje wskazówki i siłę do codziennego życia.

Po Mszy Świętej udaliśmy się do Domu Parafialnego, gdzie czekał obfity poczęstunek przygotowany przez grupę zerową kobiet i mężczyzn. Panie i Panowie spisali się na medal, dziękujemy za Wasze starania i przygotowany poczęstunek.

Kolejnym stałym elementem naszych spotkań jest wspólnotowa modlitwa prowadzona przez diakonię uwielbienia i scholkę. To czas na uwielbienie i dziękczynienie Panu Bogu.

Nasz lider Antonii S. przekazał nam bieżące ogłoszenia i zaprosił na konferencję ks. dr Zbigniewa Skuzę, którego zawsze z ogromnym zainteresowaniem słuchamy, ostatnio razem ze wspólnotą Odnowy w Duchu Świętym, z których obecności zawsze cieszymy się
i serdecznie zapraszamy.

Tematem spotkania był „Chrzest Jezusa i nasz chrzest”. Było to nawiązanie do niedzielnego święta Chrztu Pańskiego z 07.01. Zdaniem księdza Zbyszka ta niezwykła uroczystość to podstawa naszej godności. Chrzest to zakorzenienie w Synostwo Boże. Zatem możemy tak, jak święty Marcinem powiedzieć, że: „Ja jestem synem Bożym”.

W czasie chrztu Jezusa Chrystusa otworzyło się, rozwarło się Niebo i zstąpił na Niego Duch Święty. To jest moment, kiedy dzięki Jezusowi Chrystusowi otwiera się Niebo dla każdego ochrzczonego. Bóg okazuje nam łaskę. Duch Święty łączy wtedy Niebo z Ziemią, niweluje dystans między Bogiem a grzesznym człowiekiem.

Moment chrztu Pana Jezusa Chrystusa zapowiedziany był już w Starym Testamencie Iz. 42,1 „To jest Mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie.” To niezwykły moment, kiedy objawiła się światu Trójca Święta. I jeszcze to miejsce, rzeka Jordan, która dzieliła czas- ziemię niewoli a ziemię obiecaną.

Myśląc o naszym wszczepieniu w Jezusa Chrystusa, myśląc o naszym chrzcie, uczestnicząc w rodzinnych uroczystościach chrztu pamiętajmy o ogromnej mocy tego Sakramentu. To od tego momentu stajemy się synami/córkami samego Boga. Niech Moc Słowa działa w nas, niech moc Sakramentu Chrztu Świętego porusza i zmienia nasze serca. Dziękujmy Panu Bogu za nasz Chrzest, za to co dla nas uczynił.

Dziękujemy Panu Bogu za naszego przyjaciela księdza Zbigniewa, za kolejne spotkanie ze Słowem Bożym. Błogosław mu Panie na ten rok i prowadź, by dalej niósł Boga innym, także naszej wspólnocie, byśmy dalej i my mogli Go nieść. Amen