„Oto jest dzień, który dał nam Pan” tymi słowami rozpoczęliśmy Mszę Świętą. Pan przygotował duchową Ucztę, którą przeżywaliśmy wspólnie z dziećmi pierwszokomunijnymi, w okresie ich białego tygodnia. Dziecięca prostota, która towarzyszyła im w czasie dzielenia się swoim świadectwem przeżywania I Komunii Świętej mogłaby nas wiele nauczyć. Oto niektóre z nich; „jestem radośniejsza”, „cieszę się, że mogłam przyjąć Ciało Jezusa Chrystusa”, „mam pokój i radość”, „jestem silniejsza”. Uczmy się od nich tej dziecięcej ufności.

Kolejnym punktem naszego wspólnotowego spotkania była modlitwa uwielbienia. Mieliśmy też okazję do wypowiedzenia i wyśpiewania życzeń naszemu pasterzowi  
ks. Jackowi Dąbrowskiemu, który 25.05.2023 r. będzie świętował 21 rocznicę świeceń kapłańskich. To wielka radość  być prowadzoną trzódką tak zacnego kapłana. Niech Pan Bóg obdarza naszego przewodnika potrzebnymi łaskami i uświęca w kapłaństwie.

Konferencję na to spotkanie przygotowała Grażynka Kołodziejska, przybliżając temat „Duchowa dojrzałość”. Żeby rozwijać się duchowo, trzeba wzrastać. Żebyśmy mogli wzrastać, trzeba unikać pewnych zachowań, umieć radzić sobie ze swoimi emocjami, poznawać siebie, budować relacje ze sobą, z ludźmi i z Panem Bogiem. Duchowy rozwój we wspólnocie, życiu codziennym, w pracy, czy w rodzinie; to przede wszystkim właściwa postawa chrześcijanina, który życiem ewangelizuje. Św. Franciszek powiedział: „Ewangelizuj zawsze, słów używaj czasami”. Pan Bóg powołuje nas do służby, posługi. Każdy z nas jest inny i każdy z nas jest grzeszny. Przykłady powołanych; Mojżesz, Dawid, Apostołowie pokazują, że Pan naprawdę powołuje grzeszników. Dzięki łasce, ale też naszej pracy nad sobą i zaufaniu Panu możemy rozwijać się duchowo. 

Dziękujemy Panu Bogu za konferencję, która pokazała, jak ważne, ale i obszerne są to zagadnienia. Zatrzymaj się i zastanów, jak przebiega Twój rozwój duchowy, na jakim jesteś etapie?

 „Dlatego więc właśnie dołożywszy całej pilności, dodajcie do waszej wiary cnotę, do cnoty poznanie, do poznania  powściągliwość, do powściągliwości cierpliwość, do cierpliwości pobożność, do pobożności przyjaźń braterską, do przyjaźni braterskiej zaś miłość… To bowiem czyniąc, nie upadniecie nigdy.  W ten sposób szeroko stanie przed Wami otworem wejście do wiecznego Królestwa Pana naszego  i Zbawcy Jezusa Chrystusa”. 2P 1,5-7, 10b-11