Za nami 2 tygodnie Wielkiego Postu. W tym szczególnym czasie otwarte spotkanie wspólnoty Theoforos rozpoczęła Liturgia Święta, celebrowana przez naszego opiekuna księdza Grzegorza Kierskiego.

Nasz stały schemat spotkań został zachowany. Poczęstunek (chwila dla brata/przyjaciela), modlitwa – prowadzona przez diakonię modlitwy i scholkę, ogłoszenia (w tym aktualne informacje w sprawie wakacyjnych rekolekcji) i konferencja. Na uwagę zasługuje poczęstunek przygotowany przez grupkę pań trzeciego stopnia, które zaskoczyły wszystkich przygotowaną pizzą (Zosia w swoim fartuszku robiła ją profesjonalnie😊) – dziękujemy!!!!

Konferencję poprowadził nasz zaprzyjaźniony ksiądz Zbigniew Skuza. Cieszymy się, że poza uczestnikami z Theoforos z tych konferencji korzysta Odnowa w Duchu Świętym.

Ksiądz zaprosił nas do konferencji na temat „Kiedy serce woła…Psalm 51”. Prelegent zaczął nasze spotkanie od historii Dawida i Batszeby (2 Sm 11-12). Barwny, wartki, dowcipny język księdza Z. Skuzy sprawił, że usłyszeliśmy historię wspomnianych bohaterów Starego Testamentu w nietuzinkowy sposób.

Wprowadzenie było konieczne, żebyśmy mogli zrozumieć, w jakich okolicznościach powstał Psalm 51. Grzech cudzołóstwa, który popełnił Dawid pociągnął za sobą dalsze szatańskie działania i intrygi Dawida, który dopiero po spotkaniu z prorokiem Natanem zdał sobie sprawę z tego, jak nikczemnie postąpił wobec Batszeby i jej męża.

Dawid w swoim sumieniu kapituluje i zwraca się do Boga pokutnym Psalmem 51. To jeden z siedmiu pokutnych psalmów obok psalmów: 6,32, 38, 102, 130, 143.

Analiza kolejnych wersetów, prowadzona przez biblistę ks. Zbigniewa Skuzę, odkrywała skruchę naszego bohatera i wielkie Miłosierdzie Boga. Temat tak bardzo aktualny, szczególnie teraz w czasie Wielkiego Postu i towarzyszących mu naszych postanowień. Zatrzymajmy się na etapach przemiany Dawida, może odnajdziemy w nich klucz do przemiany naszych serc:

• Uświadomienie sobie grzechu, czynionych podłości, stanięcie w prawdzie przed Panem Bogiem.
• Krzyk, wołanie o przebaczenie, o pochylenie się Boga nad grzesznikiem.
• Przyznanie, że tylko Pan Bóg w swojej Miłości konkretnej, matczynej, tkliwej może zadziałać swoim Miłosierdziem.
• Wzięcie na siebie odpowiedzialności za grzech, za poczynione nieprawości.
• Przyznanie, że grzech zniszczył relację z Panem Bogiem, przyznanie się do tego, że jako grzesznik zawiodłem kochającego Ojca.
• Prośba o skruszenie serca, stworzenie nowego, czystego, które chcę złożyć Panu Bogu w ofierze.
• Okazanie gotowości, że z nowym, odmienionym sercem chcę służyć Panu Bogu i nieść Jego innym.

Jesteśmy wdzięczni Panu Bogu, że posyła do nas ks. Zbigniewa. Dziękujemy księże za Twoją posługę, za Twoją mądrość i słowa nadziei dla każdego z nas. Abyśmy tylko umieli w tym Wielki Poście z tego skorzystać. Zapraszamy wszystkich na kolejne nasze otwarte spotkania.

AMEN