Author: bartek zielinski

Matka Boża Fatimska towarzyszyła nam w czasie Mszy Świętej, która rozpoczynała nasze kolejne otwarte, wspólnotowe spotkanie. Po Mszy w Domu Parafialnym czekała na nas niespodzianka. W salce konferencyjnej zastaliśmy zastawione, przygotowane stoły z poczęstunkiem, o które zadbała Grupa Małżeńska Dalszego Wzrostu. Serdeczne podziękowania za posługi, szczególnie pamięć o naszych milusińskich.

Diakonia uwielbienia poprowadziła modlitwę, po której Milenka T. przekazała bieżące ogłoszenia, w tym zaproszenie na 31.05.2025 r. do Kościoła Miłosierdzia Bożego, gdzie odbędzie się Dzień Jedności Wspólnot Łomżyńskich.

Kolejnym punktem spotkania była prezentacja formacji Skautów Króla. Druhna Anetka E. przybliżyła cele, założenia, zakres działań oraz kadrę Skautów Króla oddziału łomżyńskiego Theoforos. Gratulujemy nowemu łomżyńskiemu komendantowi formacji – Piotrowi Dołęgowskiemu oraz Jasiowi Ejsomont, który został Komendantem Okręgowym. Niech to Boże dzieło wzrasta na chwałę Bożą i będzie ku pokrzepieniu młodych serc i ich rodziców. Dziękujemy Anetce, że mogliśmy bliżej poznać ich posługę oraz jej owoce, a wszystkim instruktorom Skautów Króla życzymy siły i kreatywności w tej pracy. Niech Pan Wam błogosławi.

Po macierzyńskiej przerwie wróciła nasza liderka Madzia M., która zaprosiła wszystkich do uzupełnienia ankiet, które posłużą odpowiedzialnym do planowania pracy w przyszłym roku formacyjnym.

Następnie Magda wygłosiła konferencję: „Franciszek-Kościół ubogi dla ubogich”. Wybrane myśli zmarłego Papieża Franciszka, skłoniły do refleksji nad postawą każdego z nas we wspólnocie, naszymi posługami i zaangażowaniem w nasz wzrost duchowy. Nie dajmy się paraliżowi w naszym wzroście, w naszych posługach. Każdy z nas jest potrzebny ze swoimi charyzmatami i zdolnościami. Mamy, będąc we wspólnocie, swoim sercem i posługą angażować się w jej wzrost duchowy. Bardzo dziękujemy naszej liderce za przygotowanie i wygłoszenie konferencji😊

Tradycyjnie spotkanie zakończył nasz pasterz ks. Grzegorz K., który jeszcze raz uświadomił rolę każdego z nas we wspólnocie, poprzez budowanie relacji międzyludzkich, dbanie o własny wzrost duchowy, podejmowanie różnych posług i otwartość na naszą różnorodność.

Znów Pan Bóg mówił do nas także przez bliźniego. Dajmy szansę Panu Bogu i przyjdźmy na kolejne spotkanie, by usłyszeć, co dobry Ojciec chce do nas powiedzieć.

Amen

JEZUS CHRYSTUS ZMARTWYCHWSTAŁ!!! PRAWDZIWIE ZMARTWYCHWSTAŁ!!!

Trwamy w oktawie Świąt Wielkiej Nocy, Jezus Chrystus Zmartwychwstał, prawdziwie Zmartwychwstał! Niech ta myśl towarzyszy nam i prowadzi do Miłosiernego Pana, który oddał Swoje Życie za każdego z nas. W tym radosnym czasie przyszło zmierzyć się
z informacją o śmierci Papieża Franciszka. Niech Miłosierny Ojciec oczyści serce Papieża Franciszka i przyjmie do Swojego Królestwa.

Za nami świąteczne wspólnotowe spotkanie Wielkanocne. Rozpoczęliśmy je celebracją Mszy Świętej, po której, zanim rozpoczęliśmy świąteczne ucztowanie, modlitwą i śpiewem uwielbialiśmy Pana. Dziękujemy wszystkim, którzy zadbali o świąteczny stół i którzy czuli potrzebę jedności wspólnoty.

Ksiądz Grzegorz zaproponował, byśmy za przykładem kursu Alpha, usiedli razem przy stole i w radości celebrowali spotkanie. Propozycja szybko została podchwycona
i skorzystaliśmy z czasu, który poświęciliśmy na wspólne rozmowy. Spotkanie zakończył nasz pasterz krótką konferencją, podkreślając znaczenie duchowego rozwoju, który jest owocny wtedy, gdy zmieniamy swoje serca, wchodzimy w głębię i nie zadowalamy się bylejakością duchową.

Niech Zmartwychwstały i Miłosierny Ojciec prowadzi nas ścieżkami duchowego rozwoju, byśmy zewangelizowani mogli sami ewangelizować.

AMEN

Tematem konferencji, którą dzisiaj wygłosiła Grażynka Kołodziejska był wybrany fragment modlitwy doskonałej „Ojcze nasz” w świetle Starego i Nowego Testamentu oraz rozważań bł. kard. Stefana Wyszyńskiego:
„CHLEBA NASZEGO POWSZEDNIEGO DAJ NAM DZISIAJ”
czyli módl się o to, co naprawdę jest potrzebne

Oto jej treść.

Pośród słów modlitwy „Ojcze nasz”, której nauczył nas Jezus, są i te: „chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj”. W tej prośbie chodzi o pokarm nie tylko dla ciała, ale i dla duszy. Myślimy w niej o nasyceniu zarówno nas samych, jak i innych ludzi. Jest ona także okazją, aby zastanowić się nad tym, co jest nam naprawdę potrzebne do życia. Rozważanie nad nią może nas także chronić przed duchem konsumpcjonizmu, niejako rozszerza nasze serce na Boga i na innych ludzi. 
Prorok Ezechiel w rozdz. 4 porównuje chleb do „podpory”. która „łamie się” podczas głodu. Kiedy Bóg mówi, że rozbije podporę chleba, oznacza to, że na niebezpieczeństwo zostaje wystawiona sama podstawa życia. „Podpora” to długa łyżka, wkładana do pieca. Jeżeli więc Bóg ją złamie, nawet mając ziarno, nie można wypiekać chleba. I odwrotnie, gdy Bóg obiecuje, że Izrael będzie się mógł nasycić chlebem; obietnica ta mówi o życiu szczęśliwym.
W Starym Testamencie w 2Krl 4;42-44 możemy znaleźć, podobnie jak w Nowym Testamencie opowiadanie o rozmnożeniu chleba. Należy pamiętać, że zawsze to było cud rozmnożenia tego co ludzie posiadali i ofiarowali dla innych. To był przykład wspólnoty, która dzieliła się z braćmi tym co posiadała, a Pan Bóg w sposób cudowny pomnażał to dobro, którym się dzielono z braćmi. Jest to przykład idealnej harmonii życia we wspólnocie. Jezus zawsze podkreślał, że pierwszym, w tym dzieleniu się jest Słowo Boże niesione ludziom, a dopiero później należy myśleć o chlebie jako darze Bożym. Chleb rozumiany jako źródło życia oraz jako Eucharystia jest kluczowy dla życia w kościele i we wspólnocie.
Usłyszeliśmy również, bardzo dokładnie omówione w Biblii rodzaje chleba oraz sposób jego sporządzania, wypiekania i spożywania.
Prorok Ezechiel w rozdz. 4 porównuje chleb do „podpory”. która „łamie się” podczas głodu. „Podpora” to długa łyżka, wkładana do pieca. Jeżeli więc Bóg ją złamie, nawet mając ziarno, nie można wypiekać chleba. I odwrotnie, gdy Bóg obiecuje, że Izrael będzie się mógł nasycić chlebem; obietnica ta mówi o życiu szczęśliwym.
Jezus mówił o sobie jako o „chlebie, który z nieba zstąpił”, o chlebie życia i chlebie żywym; zapewnił też, że kto będzie ten chleb spożywał, żyć będzie na wieki, co było zapowiedzią Eucharystii.
Pan Jezus odmówił kuszącemu go szatanowi uczynienia cudu zamiany kamieni na chleb. Odrzucił pokusę cudownego nakarmienia siebie, wskazując na nadrzędność posłuszeństwa Słowu Bożemu. Tak też w ,,Ojcze nasz” najpierw prosimy o przyjście Bożego Królestwa i o spełnienie się w naszym życiu Bożej woli a więc o nasze posłuszeństwo względem Bożego Słowa a potem dopiero o chleb. 
Chrystus uczy harmonijnej troski o sprawy Boże i ludzkie. Te słowa bł. kard. Stefana Wyszyńskiego wskazują wyraźnie, że w modlitwie Ojcze nasz zawarte jest bardzo zrównoważone spojrzenie na ludzkie życie. Jak napełniać się Bożym duchem i w jaki sposób mądrze realizować wszelkie potrzeby. Od Niego możemy się uczyć, jak w codzienności połączyć to, co Boże i co ludzkie. Owo poszukiwanie równowagi pomiędzy tym, co duchowe, a tym, co materialne, było bardzo ważne dla Prymasa Tysiąclecia. Błagając Boga tymi słowami, wyrażamy także naszą ufność, że On w odpowiednim czasie da nam wszystko, co jest pokarmem niezbędnym do życia. Wrażliwość Prymasa była tak wielka, że w swoich homiliach niejednokrotnie przywoływał różne spotkane osoby. Z wielkim wzruszeniem opowiadał o ludziach schorowanych albo ubogich, zaniedbanych i wygłodzonych dzieciach, których było niemało w powojennej Polsce. Organizując pomoc charytatywną, starał się pobudzić wiernych do większej troski o braci i siostry w Chrystusie.

Prymas podkreślał, że w Modlitwie Pańskiej prosimy: ”chleba naszego daj nam”. Prosimy we wspólnocie, dla wszystkich. To słowo „naszego” zakłada dzielenie się i to dzielenie się sprawiedliwe tak, by każdy otrzymał i nasycił się.
Chleb jest więc synonimem całego ludzkiego pożywienia, zarazem danego przez Stwórcę i wypracowanego, pomnożonego ludzkim wysiłkiem. Prosząc o chleb nie pragniemy uwolnić się od wysiłku pomnażania dóbr materialnych, koniecznych dla wyżywienia, ubrania, zamieszkania, dla życia. Ale prosimy o Boże błogosławieństwo w naszym trudzie, o sprzyjającą pogodę dla upraw, o umiejętność i mądrość naszych działań o to, by z Bożej mocy i daru to, co tworzymy dla dobra wszystkich, wzrastało i wystarczało.
Chrześcijanin nie może być kimś oderwanym od życia. Realizacja Królestwa Bożego i pełnienie woli Bożej ma się dziać i wypełniać także w trudzie pomnażania chleba naszego. Realizm tej Jezusowej postawy możemy sobie uświadomić, gdy pomyślimy o współczesnych problemach wyżywienia ludzkości – mówił bł. kard. Stefan Wyszyński.

Cyprian Kamil Norwid w wierszu „Moja piosenka” pisał:
”Do kraju tego, gdzie kruszynę chleba
Podnoszą z ziemi przez uszanowanie 
Dla darów Nieba …
                             Tęskno mi, Panie …”

Trwamy w Wielkim Poście, kolejne spotkanie otwarte wspólnoty Theoforos zaczęliśmy Eucharystią, po której zwyczajowo poczęstunek, tym razem przygotowany przez III st. M + I st. K. Ten czas naszego duchowego rozwoju i czas dla bliźniego, to potrzebne elementy budowania relacji z Panem Bogiem i ludźmi. Dziękujemy grupkom za przygotowany poczęstunek 😊

Po wspólnotowej modlitwie, prowadzonej przez diakonię uwielbienia
i ogłoszeniach Lidii Choińskiej, był czas na konferencję księdza Jacka Dąbrowskiego, naszego założyciela i pasterza wspólnoty Theoforos. Cieszymy się, że wśród licznych proboszczowskich obowiązków, w tym malowania parafialnego Kościoła (w Małkini), znalazł czas, by przygotować i wygłosić konferencję o charyzmatach.

„Charyzmaty cd…” Ksiądz Jacek przypomniał, ile jest charyzmatów, z jakim podziałem możemy się spotkać, odsyła nas do 1Kor.12,1- 11. Jak wiemy, każdy człowiek już w czasie Chrztu Świętego otrzymuje dary Ducha Świętego, którymi są charyzmaty zwyczajne. Natomiast, żebyśmy mogli nimi posługiwać darami nadzwyczajnymi potrzebna jest duchowa formacja. Bez niej usychamy, a razem z nami nasze charyzmaty. Samo pragnienie posługi nie wystarczy, trzeba naszej otwartości na działanie Ducha Świętego i Jego prowadzenie. Trzeba być w relacji z Panem Bogiem, żeby słyszeć, co do nas mówi, do czego nas powołuje. Posługa charyzmatami buduje Kościół, nie posługującego. Mamy być tylko narzędziem w rękach Pana Boga. Mamy posługiwać w Miłości i z Miłością.

Ksiądz Jacek szczególną uwagę poświecił charyzmatowi proroctwa, które ma służyć zbudowaniu ludzi, Kościoła, ma wzbudzić wiarę u kogoś, kto nie wierzy. Żeby móc słuchać, co Pan Bóg do mnie mówi, muszę nauczyć się z Bogiem rozmawiać, słuchać Go. Tylko modlitwa może być żywą relacją z Panem Bogiem, tylko na modlitwie możemy Boga usłyszeć. Proroctwo, wg. Nowego Testamentu, to umiejętność poznania, co w życiu danej osoby się wydarzyło, co się z nią dzieje teraz, to przekazywanie tego co Bóg chce komuś powiedzieć tu i teraz. Możemy je otrzymać za pomocą obrazu, myśli czy fragmentu Ewangelii. Święty Paweł w 1 Kor. 14 przekazuje nam zasady korzystania z charyzmatów, w tym charyzmatu proroctwa. Powinniśmy jednak pamiętać, że ważne jest właściwe rozeznanie tych charyzmatów przez kapłana i tych, którzy są odpowiedzialni za wspólnotę.

Pełni wdzięczności Panu Bogu za księdza Jacka Dąbrowskiego, dziękujemy za konferencję i zachętę do rozwoju duchowego w kierunku posługi charyzmatami. Niech Pan prowadzi księdza i nas drogami świętości. DZIĘKUJEMY

Za nami kolejna konferencja w temacie charyzmatów, czy noszę w sobie pragnienie posługi nimi? Czy wzrastam w charyzmacie(-tach), którym(-i) obdarował mnie już Pan? Jesteśmy przecież wspólnotą charyzmatyczną, więc powinniśmy dbać o nie. Wspólnota, to przecież miejsce rozwoju duchowego, korzystajmy zatem z tego daru. Amen

W kolejnym spotkaniu naszej wspólnoty towarzyszył nam ks. Zbigniew Skuza, który kontynuował drugą część konferencji „Jubileusz – fundament biblijny czasu łaski i pojednania
z Bogiem i człowiekiem”.

Już sam tytuł konferencji zachęca do refleksji nad naszą kondycją duchową. Na ile przeżywam Rok Jubileuszowy, na ile przeżywam nawrócenie w Wielkim Poście, które mają być czasem do skorzystania z łaski, które nam Pan Bóg okazuje w Swoim Miłosierdziu oraz pojednania z Bogiem
i naszym bliźnim.

Prelegent zwraca naszą uwagę na zapowiedź Roku Szabasowego, Jubileuszowego, jako czasu darowania win, długów, uwolnienia od wszelkich ciężarów. Księga Izajasza w rozdziałach 56-66 obejmuje proroctwa nadziei nadejścia Mesjasza. Prorok zaczyna rozumieć, że przebłaganiem nie są ofiary składane na ołtarzu (barany i inne zwierzęta) tylko Duch Pański.

W Księdze Izajasza 61,1-2a czytamy: „ Duch Pana Boga nade mną, bo Pan mnie namaścił, posłał mnie, bym głosił dobrą nowinę ubogim, by opatrywać rany serc złamanych, by zapowiadać wyzwolenie jeńcom i więźniom swobodę, aby obwieszczać rok łaski Pańskiej”. W kolejnym fragmencie Ks. Iz. 58,1-14 czytamy, na czym polega przemiana naszego serca. Tak jak post ma nas przygotować na przyjście żywego Jezusa Chrystusa w chwale Zmartwychwstania, tak Rok Jubileuszowy ma nas prowadzić do spotkania z Jezusem.

W roku łaski Pan Jezus chce działać w naszym życiu, sercu już dziś, teraz. Wykorzystajmy ten czas, zróbmy coś dla siebie, dla swojego zbawienia. Otwórzmy się DZIŚ na Jego działanie. AMEN

Jesteśmy Pielgrzymami Nadziei. Przeżywamy Rok Jubileuszowy. W Księdze Kapłańskiej w rozdziale 25 znajdziemy szczegółowy opis obchodów Roku Szabatowego i Jubileuszowego. Z takim tematem zagościł na kolejnym spotkaniu naszej wspólnoty ksiądz dr Zbigniew Skuza, nasz zaprzyjaźniony biblista. Ojciec Święty, Papież Franciszek ogłosił Powszechnemu Kościołowi 24.12.2024 r., iż rozpoczynamy obchody tego święta.

Analiza graficznego logo tego Jubileuszowego Roku przynosi głębokie treści. Centralne miejsce zajmuje Krzyż, który jest zakotwiczony w spienionych falach naszego jakże obfitego „w różne zwroty akcji życia”. Cztery ludzkie postacie, każda w innym kolorze, symbolizuje 4 strony świata (w Apokalipsie Św. Jana, liczba cztery to symboliczna liczba ludzkości). Pierwsza czerwona postać obejmuje Krzyż, symbol mocy Kościoła, który jak nasze życie, nie zawsze toczy się po spokojnych falach. Krzyż jest dynamiczny. Krzyż przyjmuje „ciosy fal”, pochyla się nad człowiekiem i daje Nadzieję.

To tylko fragment z konferencji ks. Zbigniewa, który zapowiedział, że kolejne spotkania będą dalej poświęcone Jubileuszowi. Całą konferencję (link) możemy znaleźć na wspólnotowych mediach społecznościowych. Dziękujemy naszemu prelegentowi ks. Z. Skuzie za czas, który zawsze znajduje na spotkanie z nami. Serdeczne Bóg zapłać.

Spotkanie jak zawsze, rozpoczęliśmy celebracją Mszy Świętej, po której zostaliśmy zaproszeni przez grupkę III stopnia Kobiet na poczęstunek. Bardzo dziękujemy Paniom za pyszności.

Pełni wdzięczności za możliwość uczestniczenia w spotkaniu, stanęliśmy na modlitwę, którą poprowadził diakonia uwielbienia.

Rok Jubileuszowy zakończy się 06.01.2026 r., to ostatni etap ogłoszonego Jubileuszu. Możemy się zapytać, czy jestem świadomy, z jakimi przywilejami wiąże się ten ŚWIĘTY ROK? Może warto poznać je i skorzystać z ogromnego Miłosierdzia i Miłości Pana. AMEN

O charyzmatach dalej, jednak zanim konferencja to jak zawsze: Eucharystia, którą celebrował nasz pasterz coś dla naszego ciała, (tym razem dziękujemy panom z II stopnia i grupy DW), modlitwa dziękczynienia, uwielbienia i krótkie ogłoszenia.

Tym razem zaproszenie na konferencję przyjął ks. Michał Wyszyński, Diecezjalny Duszpasterz Kobiet, na co dzień posługujący w Parafii Świętego Brunona w Łomży. Ksiądz Michał kontynuował temat charyzmatów. Warto zatrzymać się więc nad wybranymi myślami z tego spotkania. Otóż:

Posługa chryzmatami w Kościele jest codziennością. Człowiek bez Bożej pomocy nie jest w stanie nic zrobić. Każdy kapłan w czasie Eucharystii, dzięki Sakramentowi Kapłaństwa i działaniu Ducha Świętego w czasie przeistoczenia jest nie tylko świadkiem, ale uczestnikiem cudu Przeistoczenia opłatka i wina w Ciało i Krew Pana Jezusa. Doświadczając żywej wiary, żywego Pana jesteśmy charyzmatykami, mistykami. Czy to normalne? Nie, to nadzwyczajne wydarzenie, to nadzwyczajne charyzmaty.

Nie ma Sakramentów, bez charyzmatów nadzwyczajnych. Nie ma książki pt. Biblia, jest Żywe Słowo, które Jest Skuteczne, daje Nowe Życie i Przemienia nasze serca.

Spotkanie zakończone było modlitwą wstawienniczą, modlitwą o uzdrowienie nad uczestnikami konferencji prowadzoną przez księdza Michała. Pan Bóg przez Jego serce i słowa działał.

Księdzu Michałowi bardzo dziękujemy za ciekawe spojrzenie na temat charyzmatów. Dziękujemy za Jego świadectwa posługi, które są dowodem, że Pan Bóg działa, jak chce i kiedy chce. Chwała Panu za to!

Tego dnia spotkanie rozpoczęła Eucharystia celebrowana przez ks. Emila Sasinowskiego, po czym spotkaliśmy się w Domu Parafialnym na poczęstunku, który tym razem przygotowała poformacyjna grupa kobiet DW, której bardzo dziękujemy.

Po modlitwie i ogłoszeniach powitaliśmy naszego gościa- o. Michała Kulczyckiego, proboszcza i gwardiana w Klasztorze i Parafii Matki Bożej Bolesnej w Łomży. Kapłan w obrazowy, bardzo ciekawy sposób wygłosił konferencję o charyzmatach. Sposób przedstawienia tematu zaskoczył chyba wszystkich słuchaczy. Kapucyn, wykorzystując obraz dłoni, przeprowadził słuchaczy od nieprzypadkowego umiejscowienia i nazwania kolejnych palców naszej dłoni (szerokowidzący, rozstrzygający, dalekowidzący, serdeczny, rozumujący) do kolejnych poziomów darów.

Dary Ojca, to te, które są nam dane, niezbywalne i niezależne od religii, kultury czy szerokości geograficznej (humanistyczne, myślenia konkretnego, logicznego, odkrywania świata, podróżowania, dary związane z estetyką, pięknem, wrażliwością i empatią, dary związane z umiejętnościami pojmowania wiedzy, nauki, doświadczenia). Kolejny poziom obdarowania to dary/charyzmaty Syna i dary /charyzmaty Ducha Świętego, którymi możemy być obdarowani.

Bóg, stwarzając świat, człowieka, działał, przenikał w Trójcy Świętej. Stąd trójpodział naszych obdarowań. Jeśli chcemy życia w Pełni winniśmy zabiegać, starać się, otwierać nasze serca na działanie Ojca i Syna i Ducha Świętego. Bez darów Syna i Ducha Świętego jesteśmy „na wpół umarli, wpół żywi”.

Dziękujemy Ojcu Michałowi za konferencję, czas poświęcony na spotkanie z naszą wspólnotą. Jego słowa, obrazowe przedstawienie tematu zachęcają do powiedzenia: czekamy na więcej…Do następnego spotkania, następnej konferencji.

Doskonale wiemy, że wspólnota to doskonałe miejsce do rozwoju wszystkich darów, to miejsce do duchowego wzrostu. Zatem, niech każdy z nas próbuje korzystać z każdej możliwej okazji do odkrywania i rozwoju swoich darów. Niech Pan nam w tym błogosławi. Amen

W Nowym 2025 Roku nasze pierwsze otwarte spotkanie wspólnotowe rozpoczęliśmy Mszą Świętą. Następnie Grupa Małżonków Dalszego Wzrostu zaprosiła wszystkich na małe co nieco (co wcale nie było – małym co nieco). Bardzo dziękujemy za wszystkie przysmaki.

Po modlitwie uwielbienia wysłuchaliśmy Lidii Ch., która w zastępstwie za liderkę Magdę Mieczkowską przedstawiła wspólnotowe ogłoszenia. Warto zwrócić uwagę na:

• rozpoczynającą się Alphę w więzieniu w Grądach Woniecko (potrzebna będzie Nasza pomoc w przygotowaniu posiłków),
• kurs Nowe Życie (24-26.01.2025 r.),
• warsztat pisania komentarzy (30.01.2025 r.),
• kurs Jan (30.04-03.05.2025 r.),
• Jezus w 4 Ewangeliach (19.06-22.06.2025 r.)
• wakacyjne rekolekcje (05.07.-11.07.2025 r.)

Wszystkie nasze dzieła potrzebują naszej modlitwy, pamiętajmy o niej.

Ksiądz dr Zbigniew Skuza wygłosił nam kolejną konferencję w ramach cyklu: Biblijni świadkowie i Przewodnicy. Tym razem towarzyszyliśmy Mędrcom ze Wschodu. Już proroctwa Izajasza 60.1-6 zapowiadały o chwale Światła, do którego będą zmierzać narody oraz królowie ze Wschodu. Nasi bohaterowie nie wiedzieli, czego i Kogo szukają. Mieli w swoich sercach pragnienie, marzenie, tęsknotę za Tajemnicą. Pokazują i uczą nas, jak szukać Drogi Prawdy. Postawa Mędrców mówi o tym, czym może być wiara:

• szukaniem Prawdy
• wyjściem w drogę pomimo swojej pozycji, szukaniem celu drogi, życia
• pokorą i adoracją
• kiedy już znajdziesz Światło/Prawdę w życie, idziesz inną drogą.

Niech ten czas spędzony na spotkaniu, konferencji będzie dla nas błogosławionym czasem. Dla tych, którzy z różnych przyczyn nie byli na spotkaniu, nagranie znajduje się na naszej grupie wspólnotowej. Do następnego spotkania. Z Panem Bogiem

Dzisiejsze nasze spotkanie rozpoczęło się jak zwykle Eucharystią, potem miało miejsce wspólne biesiadowanie przy przysmakach, które przygotowała początkująca grupka męska i grupka kobiet dalszego wzrostu.

Następnie po modlitwie uwielbienia wysłuchaliśmy kolejnej konferencji ks. dr. Zbigniew Skuzy, na którą zawsze czekamy z niecierpliwością. W cyklu: Biblijni świadkowie i Przewodnicy tym razem poznawaliśmy Izajasza jako Adwentowego Proroka. Izajasz to niewątpliwie najważniejszy prorok mesjański, ten który zapowiedział przyjście Wcielonego Słowa, a także Jego męczeństwo 800 lat przed narodzeniem Jezusa. Ojcowie Kościoła podkreślali jego godność różnymi tytułami m.in. Książę Proroków, Poeta biblijny, Ewangelista wśród Proroków- wg. św. Hieronima. Już jego imię Izajasz, tzn. Bóg zbawia, już było zapowiedzią Zbawiciela. Słuchaliśmy ks. Zbyszka z zapartym tchem. Dla tych, którzy z różnych przyczyn nie byli na spotkaniu, nagranie znajduje się na naszej grupie wspólnotowej.

Do następnego spotkania 🙂 Z Panem Bogiem

Eucharystia, poczęstunek przygotowany przez grupkę początkującą kobiet, a następnie konferencja ks. Grzegorza nt. pobożności Eucharystycznej. Każdy z nas doskonale wie, że źródłem życia każdego katolika powinna być Eucharystia. I chociażby dlatego, nas opiekun duchowy wyjaśniał nam znaczenie i podkreślał godność Eucharystii. Rozpoczynając nowy rok liturgiczny, dobrze by było, aby nasza świadomość poszerzała swoje granice, a relacja z Bogiem była coraz głębsza. Ważna jest zatem nasza obecność, aktywne uczestniczenie we Mszy Świętej, dbanie o życie w łasce uświęcającej.

Dbajmy więc o naszą pobożność Eucharystyczną.

Za nami kolejne spotkanie, już listopadowe. Z lekką zadumą, możemy powiedzieć: „Jak ten czas szybko leci.” Ważne zatem, aby go dobrze wykorzystać.

Tym razem oprawą Mszy Świętej i przygotowaniem posiłku zajął się I stopień kobiet i III st. mężczyzn. Bardzo dziękujemy za Wasze zaangażowanie, pamiętajmy, że: „ Kto w małej sprawie będzie wielki, ten i w wielkiej będzie wierny…” (Łk 16,10a)

Potem miało miejsce od dawna oczekiwane spotkanie z naszym przyjacielem, ks. dr Zbyszkiem Skuzą, który przygotował na ten rok formacyjny cykl konferencji pt. BIBLIJNI ŚWIADKOWIE I PRZEWODNICY. Podczas nich będziemy mogli poznawać mniej znane postacie biblijne, zwłaszcza kobiece, co nas bardzo cieszy. Natomiast dzisiejsza konferencja nosiła tytuł: „Eleazar i Matka Machabejska(2Mch 6-7)

Ks. Zbyszek rozpoczął od wyjaśnienia, na czym polega istota wiary. Otóż to przede wszystkim całkowite i bezwarunkowe zawierzenie Bogu, czego przykładem bez wątpienia był Abram ( późniejszy Abraham), Eleazar i Matka siedmiu synów. Dzięki niezwykłej wiedzy i pasji ks. Zbyszka, uświadomiliśmy sobie, że „uwierzyć” z hebrajskiego, to zapuszczać korzenie, utwierdzić się w czymś, wrastać w coś. Po raz pierwszy to słowo jest użyte już w Rdz 15, 1-6. Następnie ks. Zbyszek poprowadził nas drogą, do której sukcesywnie dochodzili bohaterowie Starego Testamentu: od Szeolu (nicości) do życia wiecznego, pokazując, że Pismo Święte „rośnie” i „rozwija się”. Wielki przełom nastąpił w czasach powstania machabejskiego (II w. przed Chrystusem) Fundamentalna intuicja podpowiada wówczas, że życie nie może kończyć się pustką, że jest coś więcej, że jest życie wieczne. Przewodnikiem i świadkiem heroicznej wiary w zmartwychwstanie byli m.in. Eleazar oraz Matka Machabejska. Postawy tych bohaterów inspirują także w dzisiejszych czasach, czego dowodem może być np. Edyta Stein (św. Teresa Benedykta od Krzyża (1891-1942), która przed śmiercią powiedziała takie słowa: „Nie przyjęłam Chrztu Świętego, aby czerpać z tego korzyści.”. Natomiast papież Benedykt pisał: „ Od Zmartwychwstania zależy to, czy Jezus był, czy też również jest.” Takie też przekonanie miał św. Paweł, o czym możemy przeczytać np. w 1Kor15,13-14.

Dziękujemy, dobremu Ojcu, że daje nam takich przewodników, którzy poszerzają horyzonty pojmowania tajemnic Bożych. Dziękujemy za naszą wspólnotę, w której możemy wzrastać w wierze, nadziei i miłości. Dziękujemy ks. Zbyszkowi za kolejne światło w głębszym poznawaniu Pisma Świętego. Do zobaczenia.

Z Panem Bogiem

Niektórzy z nas rozpoczęli spotkanie różańcem, po którym uczestniczyliśmy
w Eucharystii. Tym razem bez naszego Pasterza- ks. Grzegorza. Tego dnia również nasza liderka Magda z powodu choroby nie poprowadziła spotkania. Niech Pan błogosławi obojgu i obdarzy ich zdrowiem.

Po Mszy Świętej w Domu Parafialnym mieliśmy dalszą część naszego spotkania. Po poczęstunku stanęliśmy do modlitwy. Duch Święty poprowadził nas w uwielbieniu i modlitwie. W zastępstwie ogłoszenia przedstawiła nam Lidia, która zaproponowała, abyśmy wrócili do Szkoły Charyzmatów, w której część z naszej wspólnoty uczestniczyła.

W dniach 11-13.10.2024 r. charyzmatyk Damian Stayne z Wielkiej Brytanii poprowadził takie warsztaty ze swoją wspólnotą w Łomży. WARTO BYŁO. Przypomniały nam one, uzmysłowiły, że jesteśmy wspólnotą charyzmatyczną
i ewangelizująca. Czy oby na pewno? Może warto na nowo stanąć w Prawdzie i wzniecić ogień pragnienia posługi charyzmatycznej. Kiedy doświadczymy bliskości Boga, doświadczymy Ducha Świętego, który uzdalnia każdego z nas. Potrzebujemy modlitwy, trwania na czytaniu i rozważaniu Słowa, wzrastaniu w grupkach formacyjnych, może postu i posługi, w której odkryjemy „swoje charyzmaty”. Czas „odkurzyć” naszą wiarę, czas zacząć budować nasz Kościół, naszą wspólnotę.

Czy jestem świadomy swojej wiary? Św. Jan Paweł II wołał do nas „Wymagajcie od siebie, choćby inni od was nie wymagali”. Jesteśmy powołani do wzrostu, rozwoju
w Duchu Świętym. W 1 Kor.12.7 czytamy „Wszystkim zaś objawia się Duch dla wspólnego dobra”.

Jeśli jesteś gotów na to wezwanie to proś Ducha Świętego, aby w Twoim sercu rozpalił ogień pragnienia wzrastania w wierze, obdarowania charyzmatami, posługami, które będą przemieniały życie starego człowieka w Nowe Życie Bożego Człowieka.

Amen

Pan Bóg nas zaskakuje, przygotował ucztę duchową – koncelebrowana Msza Święta, po niej czekała na wszystkich pizza. W radości przystąpiliśmy do modlitwy. Magda M., nasza liderka, jak zawsze miała do przekazania dużo ważnych ogłoszeń, z których widać, że wspólnota rozpoczęła na dobre rok formacyjny.

Ksiądz Grzegorz Kierski wygłosił ciekawą konferencję na temat korzystania
z naszego języka. Na ile nasze codzienne słowa kierowane do bliźnich budują nasze relacje, a na ile rujnują i krzywdzą? W liście św. Jakuba 3. 8-10 czytamy „Języka natomiast nikt z ludzi nie potrafi okiełznać, to zło niestateczne, pełne zabójczego jadu. Przy jego pomocy wielbimy Boga i Ojca i nim przeklinamy ludzi, stworzonych na podobieństwo Boże. Z tych samych ust wychodzi błogosławieństwo i przekleństwo. Tak być nie może bracia moi!”.

Niech te mocne Słowa będą nam drogowskazem w tym, jak winniśmy korzystać
z daru mowy. Pan Jezus dał nam przykład, jak mamy jej używać. Jego delikatność, miłość, otwartość, szczerość dotykały i pociągały wszystkich. Na Jego Słowo grzesznicy nawracali się, byli uzdrawiani, zostawiali wszystko i szli za NIM. A jak jest
z nami? Co czyni nasze słowo? Jak wykorzystujemy swój język?

Panie Boże bądź uwielbiony w Swoim Słowie! Bądź uwielbiony w każdym słowie, które wychodzi z naszych ust. AMEN

Za nami już drugie wrześniowe, otwarte spotkanie naszej wspólnoty Theoforos. Jak zawsze rozpoczęliśmy je Mszą świętą (jak to wiele razy podkreśla nasz zaprzyjaźniony ksiądz dr Zbigniew Skuza- Nic ważniejszego tego dnia się nie wydarzy, po Niej poczęstunek, wspólnotowa modlitwa, liczne i ważne ogłoszenia naszego lidera Magdy Mieczkowskiej i konferencja księdza Grzegorza Kierskiego.

Kolejny raz, nasz pasterz, ksiądz Grzegorz wrócił do wartości i znaczenia udziału we wspólnocie. Jeśli zależy Ci na Zbawieniu, masz obowiązek dbać o swój rozwój duchowy. Odbywa się on różnie u każdego z nas. Wspólnota Theoforos daje nam możliwości tego wzrostu.

Święty Paweł w swoich listach stara się nam powiedzieć, że trudno samemu wytrwać. Już sam Pan Jezus, ucząc nas najdoskonalszej modlitwy Ojcze nasz, pokazuje, że zwracamy się do Ojca we wspólnocie. Zwracamy się do Niego Ojcze nasz, nie mówimy Ojcze mój. Sami często doświadczamy kryzysu w rodzinie. Jeśli tam nie mamy wsparcia i oparcia, to wspólnota Kościoła pozwala nam przetrwać trudne chwile, doświadczenia. Znamy przysłowie „Jak trwoga, to do Boga”. Już nasi przodkowie wskazywali nam właściwy kierunek.

Będzie nam owocniej trwać we wspólnocie, jeśli będę widziała tu swoje miejsce. Ale żebym je poznała, muszę jego szukać, czyli doświadczać różnych posług. Mogę siebie, ale też przyjaciela motywować do zaangażowania we wspólnocie.

Za Papieżem Franciszkiem warto zawołać, abyśmy wstali z fotela i zaczęli żyć pełnią życia.

AMEN

Rozpoczęliśmy nowy rok formacyjny 2024/2025. Za nami czas wakacji, odpoczynku
i wakacyjnych rekolekcji. Z Panem Bogiem chcemy wchodzić w ten kolejny rok w czasie którego, pochylimy się nad treściami zawartymi w Katechizmie na podstawie Summy św. Tomasza z Akwinu.

Nasz proces nawrócenia trwa. Dajmy sobie szansę, aby nie zaniedbywać udziału
w propozycjach, które oferuje wspólnota. To od nas zależy, na ile zakorzeniony jest w nas stary człowiek, a na ile otwieramy się na przemianę. Niech ten rok formacyjny będzie dla każdego z nas czasem kształtowania i doskonalenia Nowego Życia, Nowego Człowieka.