Author: Agnieszka Zielińska

Na kolejnych spotkaniach otwartych, w tym roku formacyjnym, przedstawiane są konferencje poświęcone budowaniu wspólnoty. Może tym razem przyjrzyjmy się naszemu spotkaniu przez pryzmat posługi we wspólnocie. Zobaczmy, na ile nasze posługi służą, budują Theoforos? Posługi w dniu naszych spotkań otwartych, zaczynają się jeszcze przed Eucharystią, ale po kolei:

• posługa przy prowadzeniu różańca, za który jest odpowiedzialna w każdy wtorek nasza wspólnota,
• posługa diakonii muzycznej, która śpiewa na Mszy Świętej,
• posługa grupki formacyjnej, która przygotowuje poczęstunek, Ołtarz Słowa i sprząta po spotkaniu (tym razem dziękujemy kobiecej grupce II a),
• posługa przygotowania salki konferencyjnej, która polega na przygotowaniu nagłośnienia i ustawieniu krzeseł,
• posługa w czasie Mszy Świętej przy czytaniach, modlitwie wiernych, przygotowaniu slajdów na rzutnik (tu warto zapytać się, czy znajduję czas na wspólnotową Mszę?),
• posługa diakonii wstawienniczej prowadzącej modlitwę wspólnotową,
• posługa głoszenia konferencji.

Jeśli przychodzimy na spotkania, to doświadczamy i widzimy zaangażowanie wielu osób. Zatem, na ile mogę odnaleźć się w tych działaniach?

Może warto wrócić i przypomnieć sobie poprzednie konferencje, zobaczyć różne cele życia we wspólnocie. Pomogła nam w tym Lidia Ch., która poprowadziła kolejną z tego cyklu. Przypomniała nam o:

1. Bożej radości, która buduje nasze relacje, wskazuje, jaki mają mieć charakter.
2. Bożej Miłości, która określa i nadaje kierunek naszemu byciu razem.
3. Naśladowaniu Chrystusa, który jest wzorem i naszym Przewodnikiem
   w budowaniu wspólnoty.
4. Naszej posłudze i służbie, która zależna jest od naszej otwartości, zdolności
   i gotowości pójścia za Jezusem.

W czasie konferencji Lidia powiedziała o cechach prawdziwej służby. Szczególnie teraz w Tygodniu Miłosierdzia Pan Bóg stawia przed nami wielość pytań. Jeżeli zależy nam na wzroście duchowym, to niech każdy z nas zrobi sobie rachunek sumienia i stanie w Prawdzie przed Panem. Jak to jest z każdym z nas? Czy są to moje cechy? Z którą mam największy problem? Co mogę zrobić, aby było lepiej?

1. Prawdziwi słudzy oddają się do dyspozycji.
2. Prawdziwi słudzy są wyczuleni na potrzeby innych.
3. Prawdziwi słudzy robią, co mogą, posiadając to co mają.
4. Prawdziwi słudzy czynią każde zadanie z ogromnym sercem.
5. Prawdziwi słudzy są wierni swojemu zadaniu.
6. Prawdziwi słudzy starają się nie błyszczeć, czynią wszystko z pokorą i oddają chwałę Panu.

Dziękujemy Panu Bogu za trud przygotowania i powiedzianą przez Lidię konferencję, dziękujemy Lidziu za przypomnienie tych oczywistości. Nie do nas należy ocena i krytyka innych posług. Stańmy przed Panem w pokorze i prawdzie o sobie. To On jest od tego, by oceniać.

Niech Miłosierny Pan błogosławi nam, na naszej drodze do świętości. AMEN

Za nami 2 tygodnie Wielkiego Postu. W tym szczególnym czasie otwarte spotkanie wspólnoty Theoforos rozpoczęła Liturgia Święta, celebrowana przez naszego opiekuna księdza Grzegorza Kierskiego.

Nasz stały schemat spotkań został zachowany. Poczęstunek (chwila dla brata/przyjaciela), modlitwa – prowadzona przez diakonię modlitwy i scholkę, ogłoszenia (w tym aktualne informacje w sprawie wakacyjnych rekolekcji) i konferencja. Na uwagę zasługuje poczęstunek przygotowany przez grupkę pań trzeciego stopnia, które zaskoczyły wszystkich przygotowaną pizzą (Zosia w swoim fartuszku robiła ją profesjonalnie😊) – dziękujemy!!!!

Konferencję poprowadził nasz zaprzyjaźniony ksiądz Zbigniew Skuza. Cieszymy się, że poza uczestnikami z Theoforos z tych konferencji korzysta Odnowa w Duchu Świętym.

Ksiądz zaprosił nas do konferencji na temat „Kiedy serce woła…Psalm 51”. Prelegent zaczął nasze spotkanie od historii Dawida i Batszeby (2 Sm 11-12). Barwny, wartki, dowcipny język księdza Z. Skuzy sprawił, że usłyszeliśmy historię wspomnianych bohaterów Starego Testamentu w nietuzinkowy sposób.

Wprowadzenie było konieczne, żebyśmy mogli zrozumieć, w jakich okolicznościach powstał Psalm 51. Grzech cudzołóstwa, który popełnił Dawid pociągnął za sobą dalsze szatańskie działania i intrygi Dawida, który dopiero po spotkaniu z prorokiem Natanem zdał sobie sprawę z tego, jak nikczemnie postąpił wobec Batszeby i jej męża.

Dawid w swoim sumieniu kapituluje i zwraca się do Boga pokutnym Psalmem 51. To jeden z siedmiu pokutnych psalmów obok psalmów: 6,32, 38, 102, 130, 143.

Analiza kolejnych wersetów, prowadzona przez biblistę ks. Zbigniewa Skuzę, odkrywała skruchę naszego bohatera i wielkie Miłosierdzie Boga. Temat tak bardzo aktualny, szczególnie teraz w czasie Wielkiego Postu i towarzyszących mu naszych postanowień. Zatrzymajmy się na etapach przemiany Dawida, może odnajdziemy w nich klucz do przemiany naszych serc:

• Uświadomienie sobie grzechu, czynionych podłości, stanięcie w prawdzie przed Panem Bogiem.
• Krzyk, wołanie o przebaczenie, o pochylenie się Boga nad grzesznikiem.
• Przyznanie, że tylko Pan Bóg w swojej Miłości konkretnej, matczynej, tkliwej może zadziałać swoim Miłosierdziem.
• Wzięcie na siebie odpowiedzialności za grzech, za poczynione nieprawości.
• Przyznanie, że grzech zniszczył relację z Panem Bogiem, przyznanie się do tego, że jako grzesznik zawiodłem kochającego Ojca.
• Prośba o skruszenie serca, stworzenie nowego, czystego, które chcę złożyć Panu Bogu w ofierze.
• Okazanie gotowości, że z nowym, odmienionym sercem chcę służyć Panu Bogu i nieść Jego innym.

Jesteśmy wdzięczni Panu Bogu, że posyła do nas ks. Zbigniewa. Dziękujemy księże za Twoją posługę, za Twoją mądrość i słowa nadziei dla każdego z nas. Abyśmy tylko umieli w tym Wielki Poście z tego skorzystać. Zapraszamy wszystkich na kolejne nasze otwarte spotkania.

AMEN

Tym razem spotkanie rozpoczęło się Różańcem przed Najświętszym Sakramentem, po którym uczestniczyliśmy we wspólnotowej Mszy Świętej.

Grupka drugiego stopnia kobiet przygotowała poczęstunek, do którego trafiliśmy przez remontowaną klatkę schodową (super, kolejne odcinki Domu Parafialnego w remoncie, będzie pięknie). Panie zadbały o obfity i smaczny poczęstunek. Dziękujemy 🙂

Kolejne elementy naszego wieczoru to modlitwa dziękczynno-uwielbieniowa ze wspólnotowym śpiewem, następnie ogłoszenia lidera Antka S. i zaproszenie do udziału w konferencji. Przygotowała i poprowadziła ją Agnieszka Balewska.

Zaczęło się refleksyjnie, w zadumie i dzieleniu się z sąsiadem; za co jestem wdzięczna/wdzięczny Panu Bogu? Potem już było duuużo radości, gdyż temat konferencji to: „Stworzeni dla radości Boga”.

Agnieszka swoją witalnością z pomocą Ducha Świętego zaraziła nas radością, Bożą radością. Usłyszeliśmy, że Pan Bóg stworzył nas dla swojej radości. Jednak, żebyśmy mogli w niej trwać, potrzebne jest budowanie relacji z Panem Bogiem. Bóg uśmiecha się, gdy, jesteśmy Mu całkowicie posłuszni, czyli wtedy, gdy całkowicie Mu zaufamy. Wówczas będziemy dzielili się z Nim swoim życiem, rozważali Jego Słowo, które zachęca nas do przyjaźni z Bogiem. Przyjacielowi zaś powierza się tajemnice, przebywa się z Nim, dzieli wszystkim, co nas spotyka i staje się przed Nim w Prawdzie. Z Przyjacielem buduje się relacje. Dlatego warto zapragnąć przyjaźnić się z Panem Bogiem ponad wszystko inne.

Przykład Noego pokazuje, że można stracić wszystko, a jednocześnie zyskać tak wiele. Wystarczy zawierzyć i zaufać.  Pan Bóg w naszym życiu dokonuje małe i wielkie cuda, mamy tylko je dostrzec i w nich uwielbiać Pana.  Dlaczego? Bo Bóg nas stworzył, by objawić Swoją Chwałę.

Bardzo dziękujemy Agnieszce za konferencję. Niech słowa naszego księdza Grzegorza, który podsumował konferencję, by słowa, które usłyszeliśmy nie były tylko pustosłowiem, ale aby przejawiały się postawą  naszej codzienności. Niech słowa psalmu będą mottem naszego życia: Ps. 34, 4-5 „Raduj się w Panu, a On spełni pragnienia Twego serca. Powierz Panu swoją drogę i zaufaj Mu: On sam będzie działał…”

OGŁOSZENIA:

1. Dziękujemy osobom zaangażowanym w posługę przy kursach APLHA.
2. Potrzebne są jeszcze osoby, które chciałyby pomóc przy sporządzaniu posiłków do więzienia. Wracamy koszty. Zgłoszenia prosimy kierować do Antka lub Lidki.
3. Na spotkaniu rady ruchów wspólnotowych naszej diecezji dowiedzieliśmy się, że będą organizowane obchody stulecia powstania diecezji łomżyńskiej. Jest propozycja zgłaszania przez wspólnoty pomysłów w jaki sposób można by uczcić te obchody. Propozycje zgłaszamy do końca roku do zarządu naszej wspólnoty.
4. Dom parafialny jest zajęty w dniach 20-21 października od godziny 17.00
5. W pierwsze piątki m-ca spotyka się grupa dalszego wzrostu – dotyczy osób po 3 stopniu formacji. Osobą odpowiedzialną jest Sławka.

Jak co roku na rozpoczęcie nowego sezonu formacyjnego spotkaliśmy się z trzech oddziałów aby razem oddać chwałę Bogu i spotkać się. Poniżej fotorelacja z tego wydarzenia, które odbyło się w Ostrołęce 30 września.

Za nami pierwsze otwarte spotkanie wspólnoty Theoforos w nowym roku formacyjnym 2023/2024. Rozpoczęliśmy je Mszą Świętą, której przewodniczył nasz nowy duchowy opiekun ksiądz Grzegorz Kierski.
Następnie licznie zgromadziliśmy się w Domu Parafialnym – w kawiarence. Tam czekał na wszystkich poczęstunek przygotowany przez Zarząd naszego Stowarzyszenia Theoforos. Było smacznie i obficie ;), dziękujemy.
Po modlitwie, śpiewie, w imieniu całej wspólnoty nowego kapłana przywitał lider Antonii S. z Lidią Ch. Kwietny prezent był prośbą/przesłaniem, aby ksiądz Grzegorz dbał o nas jak o otrzymanego storczyka, którego trzeba pielęgnować, podlewać, aby cieszył oko swoim pięknem. Natomiast humorystyczny kaktus, był z góry przeproszeniem za nasze „kolce”, które czasem mogą zranić, zaboleć, co jest typowe dla każdej wspólnoty, z taką różnorodnością osobowości i temperamentów.
Pierwsze słowa księdza Grzegorza skierowane do nas były nacechowane dowcipem, ale też refleksją, wynikającą z 13-letniego doświadczenia w kapłaństwie. Ksiądz Grzegorz między innymi przestrzegał przed zbytnim skupianiem się na „zbawianiu innych”, zapominając o swoim wzrastaniu, rozwoju duchowym. Zapraszał do tego, abyśmy dawali świadectwo przynależności do Boga, w taki sposób, żeby inni widzieli w nas odbicie naszego Stwórcy. Wtedy dopiero będą Boże owoce naszego bycia we wspólnocie.
Następnie zostały przypomniane zasady formowania się w naszej wspólnocie, a poszczególni liderzy diakonii przybliżyli ich specyfikę posług oraz zaprosili do aktywnego w nich uczestnictwa.

OGŁOSZENIA:

• Zgodnie z naszym zwyczajem rozpoczęcie roku formacyjnego przygotowuje jeden z oddziałów, w tym roku odbędzie się ono w Ostrołęce 30 września. Rozpoczniemy o godz. 9.00 – Mszą św. w kościele św. Franciszka, potem będzie uwielbienie. Następnie rozpoczniemy Walne Zebranie – jednym z punktów obrad ma być wydłużenie kadencji zarządu do 3 lat od następnej kadencji. Zapraszamy wszystkich członków naszej wspólnoty.
• 11 listopada odbędzie się dzień skupienia całej wspólnoty w Ostrołęce – o konkretach będziemy informować.
• Nasza wspólnota organizuje dwa kursy ALPHA: od 4.10 (środy) przy katedrze oraz od 5.10 (czwartki) przy kościele Miłosierdzia Bożego – szczegóły alpha.theoforos.pl, Prosimy o modlitwę w intencji kursów.
• W tym roku planujemy cykl konferencji na podstawie książki Rika Worrena Życie świadome celu oraz cykl wykładów ks. Skuzy;
• Plan naszych spotkań otwartych: rozpoczynamy Eucharystią o 18.00, następnie czas na pogaduchy i poczęstunek, o 19 zaczynamy spotkanie modlitwą, potem konferencja. Kończymy ok. 20.00. Poczęstunki odbywać się będą w kawiarence.
• Skauci Króla spotykają się w parzyste soboty o 15.00.
• Rekolekcje wakacyjne – planujemy wydłużyć i połączyć z wypoczynkiem i czasem wolnym. Jest propozycja wyjazdu w góry – okolice Zakopanego. Pod uwagę bierzemy też Rybaki i Popowo – prosimy Was o opinie (przekazujcie Zarządowi).
• Składka członkowska pozostaje na poziomie niezmienionym – 10 zł miesięcznie.
• Ogłoszenia: jeśli ktoś ma do przekazania ogłoszenia, prosimy o przesyłanie ich sms lub tel do Antka – najpóźniej do poniedziałku poprzedzającego spotkanie.
• Jeśli chcecie otrzymywać informacje mailowe lub sms – prosimy o zapisanie się przez formularz na stronie lomza.theoforos.pl – dół strony. Po zapisaniu się na newsletter, potrzeba potwierdzić link, który przyjdzie na wasz mail.
• Informacje, które chcielibyście, aby były umieszczone na stronie prosimy o przesyłanie na info@theoforos.pl

20 sierpnia 2023 roku, ta data mocno zapadnie w naszych sercach. Po trzynastu latach bytności w Katedrze, a co najistotniejsze, opieki nad naszym łomżyńskim oddziałem Theoforos, ks. Jacek Dąbrowski zakończył swoją posługę, bowiem będzie ją kontynuował teraz w Małkini. Potrzebowaliśmy trochę czasu, aby oswoić się z taką informacją, ale mamy pewność, że dla Pana Boga nie ma przypadków, że na pewno ma On wspaniały plan posługiwania się swoimi uczniami, do których, bez wątpienia, należy ks. Jacek. Radowało się nasze serce na widok wielu ludzi, którzy przyszli, aby za ten piękny czas podziękować Panu Bogu za Księdza, uczestnicząc w Eucharystii i Uwielbieniu.

Przez te trzynaście lat, dzięki ofiarności i wielkiemu zaangażowaniu ks. Jacka w ewangelizację, działo się tak wiele… Wielość kursów SESA, Eurek, wielość kursów Alpha: dla dorosłych, młodzieży, więźniów, Łomżyńskie Wieczory Uwielbienia prowadzone przez zespół muzyczny Theoforos, którego był  założycielem, Msze św. z modlitwą o uzdrowienie, Skauci Króla, wielość spotkań, konferencji, rekolekcji. Niestety, to już wspomnienie. Coś się kończy, ale też coś zaczyna i mamy nadzieję, że jeszcze lepszego. Dlaczego? Bo Pan jest dobry. Wiemy, że wszystko co najlepsze zawsze jest przed nami, że liczy się to, co możemy zrobić dzisiaj dla budowania Królestwa Niebieskiego.

W takim pełnym nadziei nastroju, po zakończeniu Uwielbienia, spotkaliśmy się w kawiarence Domu Parafialnego, aby pobyć ze sobą, powspominać i podziękować osobiście Księdzu.

Dziękujemy Panu za ten czas, życzymy ks. Jackowi wielości łask w dalszej jego posłudze. Niech Matka Pięknej Miłości, Gwiazda Nowej Ewangelizacji zawsze otacza go swoją opieką.

Za nami ostatnie otwarte spotkanie wspólnotowe w tym roku formacyjnym. Wprawdzie będziemy integrowali się 24.06.2023 r. przy grillu, ale to już inny temat…
Dziś w Oktawie Bożego Ciała, rozpoczęliśmy nasze spotkanie Eucharystią; śpiewanymi psalmami eucharystycznymi, procesją z Najświętszym Ciałem Jezusa Chrystusa i Litanią do Najświętszego Serca Jezusa. To szczególny czas w kalendarzu liturgicznym, który ma wprowadzać nas w Najświętsze Tajemnice.
„Sław Języku Tajemnice Ciała i Krwi Twojej…..” To nie tylko słowa pieśni, to rozumienie znaczenia co wydarzyło się 2000 tysiące lat temu w Wieczerniku, co wydarza się na każdej Mszy Świętej. Czy jesteśmy tego świadomi?
Po krótkich ogłoszeniach i życzeniach z okazji imienin naszego lidera Antka S, ks. dr Zbigniew Skuza odniósł się w swojej konferencji do tajemnicy Eucharystii. Nie sposób powtórzyć wysłuchanej konferencji. Jedno wybrzmiewało z każdego słowa ks. Zbigniewa, że każda Eucharystia to żywa Ofiara Jezusa Chrystusa. Każda Eucharystia to pro-egzystencja; gdy Jezus oddaje siebie mówiąc: „Żyję dla Was i umieram dla Was.”
Eucharystia to Światło w ciemności. Już w Starym Testamencie można znaleźć zapowiedź tej świętej Ofiary np. w Rdz 14, 17-20, Wj 16,3-8.13-16, Iz 25.1-10 czy Ps 23.
Eucharystia to fundament życia Kościoła. W tej Oktawie Bożego Ciała pomyśl, czy uczestnicząc na Mszy Świętej rozumiesz, co się dzieje na Ołtarzu? Czy rozumiesz, że tam Jezus Chrystus oddając za Ciebie życie, pozwala Ci spożywać prawdziwe Swoje Ciało?
Panie Boże, trudno to ogarnąć, trudno to zrozumieć. Daj mi łaskę przeżywania każdej Eucharystii, jakby to było moja pierwsza, jedyna i ostatnia.
AMEN

„Oto jest dzień, który dał nam Pan” tymi słowami rozpoczęliśmy Mszę Świętą. Pan przygotował duchową Ucztę, którą przeżywaliśmy wspólnie z dziećmi pierwszokomunijnymi, w okresie ich białego tygodnia. Dziecięca prostota, która towarzyszyła im w czasie dzielenia się swoim świadectwem przeżywania I Komunii Świętej mogłaby nas wiele nauczyć. Oto niektóre z nich; „jestem radośniejsza”, „cieszę się, że mogłam przyjąć Ciało Jezusa Chrystusa”, „mam pokój i radość”, „jestem silniejsza”. Uczmy się od nich tej dziecięcej ufności.

Kolejnym punktem naszego wspólnotowego spotkania była modlitwa uwielbienia. Mieliśmy też okazję do wypowiedzenia i wyśpiewania życzeń naszemu pasterzowi  
ks. Jackowi Dąbrowskiemu, który 25.05.2023 r. będzie świętował 21 rocznicę świeceń kapłańskich. To wielka radość  być prowadzoną trzódką tak zacnego kapłana. Niech Pan Bóg obdarza naszego przewodnika potrzebnymi łaskami i uświęca w kapłaństwie.

Konferencję na to spotkanie przygotowała Grażynka Kołodziejska, przybliżając temat „Duchowa dojrzałość”. Żeby rozwijać się duchowo, trzeba wzrastać. Żebyśmy mogli wzrastać, trzeba unikać pewnych zachowań, umieć radzić sobie ze swoimi emocjami, poznawać siebie, budować relacje ze sobą, z ludźmi i z Panem Bogiem. Duchowy rozwój we wspólnocie, życiu codziennym, w pracy, czy w rodzinie; to przede wszystkim właściwa postawa chrześcijanina, który życiem ewangelizuje. Św. Franciszek powiedział: „Ewangelizuj zawsze, słów używaj czasami”. Pan Bóg powołuje nas do służby, posługi. Każdy z nas jest inny i każdy z nas jest grzeszny. Przykłady powołanych; Mojżesz, Dawid, Apostołowie pokazują, że Pan naprawdę powołuje grzeszników. Dzięki łasce, ale też naszej pracy nad sobą i zaufaniu Panu możemy rozwijać się duchowo. 

Dziękujemy Panu Bogu za konferencję, która pokazała, jak ważne, ale i obszerne są to zagadnienia. Zatrzymaj się i zastanów, jak przebiega Twój rozwój duchowy, na jakim jesteś etapie?

 „Dlatego więc właśnie dołożywszy całej pilności, dodajcie do waszej wiary cnotę, do cnoty poznanie, do poznania  powściągliwość, do powściągliwości cierpliwość, do cierpliwości pobożność, do pobożności przyjaźń braterską, do przyjaźni braterskiej zaś miłość… To bowiem czyniąc, nie upadniecie nigdy.  W ten sposób szeroko stanie przed Wami otworem wejście do wiecznego Królestwa Pana naszego  i Zbawcy Jezusa Chrystusa”. 2P 1,5-7, 10b-11

Był piękny, słoneczny poranek. Podekscytowani skauci czekali na znak, że mogą zająć miejsca na pokładzie po czym wyruszyli w podróż. Na szczęście podróż trwała nie za długo więc trochę prowiantu zostało ‚na potem’.

Pierwsza stacja- Koryciny: poznawanie jadalnych i trujących ziół, warsztaty z tworzenia mieszanki herbat i przypraw, pogawędka z kozami i kurami..

Kolejny (główny) punkt programu- Zuzela. Po Mszy Św. skauci poznawali postać patrona szczepu SK13 – bł Stefana Wyszyńskiego, mogli wyjrzeć przez okna domu, z którego mały Stefek tez wyglądał lub posiedzieć w szkolnej ławce tak jak on. Wyprawa zakończyła się ogniskiem gdzie berek nigdy by się nie zakończył gdyby nie wyznaczony czas nieuniknionego powrotu.

Czas w pojeździe został aktywnie wykorzystany na opróżnienie tego pysznego co jeszcze zostało w plecakach – gdzie skauci wzorowo realizowali Prawo Skautów Króla : Skaut Króla jest UCZYNNY (ofiarny, życzliwy, troskliwy)- dzieląc się prowiantem, z tymi którzy mieli go mniej.

„Troszczmy się o siebie wzajemnie, by się zachęcać do miłości i do dobrych uczynków.” Hbr 10,24

20 maja odbyło się na łomżyńskich bulwarach spotkanie kobiet. Za nami przy pięknej pogodzie dobry czas spędzony przy kiełbasce i rozmowach o życiu, wspólnocie Theoforos. Wspólne chwile szybko zleciały, pogoda dopisała. Z Wami dziewczyny warto ’ tracić czas”, aby zyskać : wspólną modlitwę- tradycyjnie koronka do Bożego Miłosierdzia, dobre towarzystwo, nowe przepisy i radość i bycie razem. Dziękuję i już nie mogę doczekać się kolejnego po wakacjach spotkania.

„Przyjaciele są jak ciche anioły, które podnoszą nas, kiedy nasze skrzydła zapominają, jak latać.” „Mały Książę”, Antoine de Saint-Exupery

„Na każdy czas miłuje, kto jest przyjacielem: a brat doznan bywa w utrapieniu” (Biblia Jakuba Wujka; Przysłów 17,17)

Ewangelia dzisiejszego dnia przynosi Boży pokój. To w Nim jest źródło Miłosierdzia. Ksiądz Jacek w czasie wspólnotowej Mszy Świętej  przypomniał, że Jezus Chrystus przychodzi ze swoim pokojem, ale to nasza decyzja sprawia, czy zachowamy go w sercu i w życiu. Kiedy tak będzie? Wtedy, gdy zaufamy Panu Bogu, kiedy wejdziemy z Nim w relację na modlitwie, Eucharystii, kiedy wytrwale kroczymy Jego ścieżkami. Gdy pojawia się grzech, pojawiają się lęk, frustracja, wyrzuty sumienia. Zaufajmy Panu, a pokój zagości w nas, zaufajmy Panu, a przybliży się do nas Niebo.

Żebyśmy mogli jednak doświadczyć Bożego pokoju, potrzebujemy „ujrzeć i uwierzyć”. Próbował nam w tym pomóc w czasie konferencji ks.  Zbigniew Skuza, który przygotował dla nas kolejny temat spotkania pt. „Zmartwychwstanie”. To w Nim – w Zmartwychwstaniu jest początek naszego duchowego wzrostu. Jak pisał Papież Benedykt XVI „Od Zmartwychwstania zależy to, czy Jezus tylko był, czy też również jest”.

Jeśli Pan obdarzył nas łaską wiary, to wystarczy Słowo Boże, żeby przyjąć, że Jezus JEST. Ksiądz Zbigniew w sposób wnikliwy, empiryczny dowodził, że zmartwychwstanie było faktem, zdarzeniem, które miało miejsce 09.04.30 r. O zmartwychwstaniu świadczą m.in.; całun turyński, chusta z Oviedo, chusta z Manoppello, które mogliśmy zobaczyć na wyświetlonych slajdach.

W jaki sposób rozumiemy, czym było Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa? Na ile potrzebujemy  na to dowodów, a na ile wnikliwego spojrzenia sercem, aby „Ujrzeć i uwierzyć”? Ten moment jest najważniejszy, od niego rozpoczynamy nowy: Nowe Życie skierowane na Jezusa Chrystusa, który jest Drogą, Prawdą i Życiem, który przynosi nam Jego pokój. Czy pozwolisz/pozwolę, by zagościł w twoim/moim sercu?

W Tygodniu Biblijnym Pan Bóg dał nam możliwość spotkania wspólnotowego, by na modlitwie dziękować za Jego prowadzenie, za światło Bożego Słowa, za wszystkie Jego życiowe drogowskazy. Chwała Ci, Panie!!!
Kolejne spotkanie rozpoczęliśmy Mszą Święta, po której mieliśmy okazję na smaczny poczęstunek przygotowany przez męską grupkę I stopnia. Diakonia uwielbienia poprowadziła nas w modlitwie, a nasz lider- Antek przekazał bieżące ogłoszenia.
Kolejnym, stałym elementem naszych spotkań jest konferencja. Tym razem poprowadził ją Darek Mieczkowski, którego zainspirowało kazanie na temat służby. Sam przyznał, że zaczął szukać odpowiedzi na nurtujące go pytania między innymi w Piśmie Świętym i Katechizmie Kościoła Katolickiego. Jedno z pytań to; jak wygląda służba w moim życiu? Wydaje się, że w dzisiejszym świecie, w którym wielu ludzi szuka, dąży do sukcesu – służba to zanikający element współczesnego życia. Czy też tak myślisz?
Służyć możemy na różne sposoby; w rodzinie, małżeństwie, pracy, wspólnocie czy w Kościele. Pytanie czy jesteśmy na to gotowi. Czy mamy odwagę „zapomnieć” o sobie, by pomyśleć o innych. Pan Bóg swoim życiem – drogą na krzyż pokazał nam, czym jest służba. Święty Józef swoją cichością, posłuszeństwem także uczy, czym jest służba. Postawa sióstr Marii I Magdaleny to kolejne przykłady służby, bardzo różnych, ale jakże potrzebnych.
Dziękujemy Panu za natchnienie, że przez posługę Darka pozwolił nam na refleksję, czym może być w życiu każdego z nas służba. Pytanie, czy jestem gotowa/ gotowy przyjąć Jego zaproszenie i służyć innym: rodzinie, wspólnocie, Kościołowi?
Chwała Panu za każdego uczestnika dzisiejszego spotkania, a było nas wielu. Skorzystał z tej frekwencji i z przedstawionego tematu nasz pasterz ksiądz Jacek i podziękował każdemu, kto służy we wspólnocie. Niech Pan Bóg błogosławi nam w naszych wyborach. Niech sprawia, żeby chciało nam się chcieć.
AMEN

„Widziałam Pana”, tak możemy zawołać za Marią Magdaleną, która widzi odsunięty kamień i nie ma tam Pana. Jest w szoku, nie poznaje Go, kiedy zaczyna do niej mówić. Dopiero, gdy usłyszała swoje imię – poznała Zmartwychwstałego Jezusa Chrystusa. Tak przedstawiał w czasie kazania Ewangelię ksiądz Jacek Dąbrowski na naszej wspólnotowej Mszy Świętej.

Za nami Święta Wielkiej Nocy, czy doświadczyliśmy w czasie ich trwania Zmartwychwstałego Pana? Nasze życie często naznaczone jest słabościami, problemami, jednak miejmy ufność w codziennym poszukiwaniu i odnajdywaniu naszego Zbawiciela. Niech kieruje Nami miłość, ufność w Miłosierdzie Jezusa Chrystusa.

Msza Święta rozpoczęła świętowanie wspólnoty. Z Katedry przenieśliśmy się do salki, gdzie po wielkanocnych życzeniach, małym co nieco, trwaliśmy na modlitwie. Duch Święty poruszał nasze serca i pozwolił nam wspólnie dziękować za ten szczególny czas radości, uwielbiać Jego Święte Imię.

Trwajmy cały czas w radości Zmartwychwstałego Pana, niech Jego zmartwychwstanie jest i naszym zmartwychwstanie. Pozwólmy Mu, aby zabierał to, co martwe, zgorzkniałe, pełne smutku i beznadziei. Niech Jego światło rozprasza wszelki mrok.

AMEN

Zapraszamy na następne spotkanie – wtorek 25 kwietnia.

„Ciało jako Świątynia Ducha Świętego”

W kolejną trzecią sobotę miesiąca kilka Pań z naszej wspólnoty spędziło owocne dwie godziny na rozważaniu Słowa w temacie „Ciało jako Świątynia Ducha Świętego”, przygotowanego i poprowadzonego przez Edytkę. Uświadomienie sobie, że nasze ciało jest mieszkaniem Boga, zachęca do refleksji i szukania odpowiedzi na pytanie, jak traktuję swoje ciało?

Z jaką świadomością przyjmuję, że moim niedoścignionym wzorem kobiecości jest Maryja? To Jej ciało stało się dosłownym mieszkaniem Jezusa Chrystusa, którego nosiła pod swoim sercem. Od Maryi uczmy się zaufania, skromności i pokory. Za Jej przykładem możemy dbać o nasze piękno szczególnie to wewnętrzne.

Piękno każdej z nas wypływa z faktu, że Pan Bóg stworzył nas na Swój obraz, na obraz Boga nas stworzył. W naturze kobiety zakorzeniona jest potrzeba piękna. Uczmy się dostrzegać piękno wokół nas. Rozważnie i rozsądnie dbajmy, zabiegajmy o piękno nie tylko naszego ciała, ale i naszego wnętrza. Będzie to miłe Panu szczególnie wtedy, gdy nasze troski, zabieganie
 o nasz wygląd, strój, zakupy oddamy Panu.

Kolejne spotkanie kobiet pozwoliło nie tylko na refleksję i zatrzymanie się nad kolejnym ważnym obszarem naszego życia, ale pozwoliło też na wymianę doświadczeń związanych
 z troską o nasze ciało. Pomysł Edytki na chwilę troski i zadbanie o nasze dłonie, był „wisienką na torcie”. Praktyczne pokazanie i doświadczenie masażu dłoni pokazał, jak na co dzień możemy zadbać o nasze spracowane ręce.

Chwała Panu za kolejne spotkanie kobiet, za czas refleksji i doświadczenia Boga
w każdym wymiarze naszego życia.

AMEN